Prowadził politykę ekspansywną wobec Słowian tworząc na ich terenach liczne marchie, osiągając brzegi Odry. Uzależnił od Niemiec Włochy, Czechy i Danię. Podbitą ludność chrystianizował. 10 sierpnia955 pokonał Madziarów w bitwie na Lechowym Polu koło Augsburga, powstrzymując ich najazdy na środkową Europę. Od 963 roku Otton otrzymywał trybut od Mieszka I, księcia Polan (według przekazu kronikarza Thietmara) z części jego ziem – ta informacja bywa jednak kwestionowana przez znaczną część badaczy.
otton II
W 981 r. Otton II opanował bez większych trudności Rzym, po czym podjął ojcowski plan podboju południowej Italii. Po śmierci Jana Tzimiskesa w 976 r., wuja cesarzowej Teofano, stosunki między Bizancjum a cesarstwem uległy pogorszeniu.
Armia cesarska, podążająca na południe, bez większych trudności przejmowała kontrolę nad księstwami longobardzkimi i miastami bizantyjskimi, zagrożonymi arabską inwazją.
W bitwie pod Cotrone w 982 r. Otton II poniósł druzgocącą klęskę w walce z Saracenami. Była to pierwsza tak olbrzymia porażka cesarstwa, która zelektryzowała wszystkich przeciwników Ottona.
W 983 r. wielkie powstanie Wieletów zmiotło panowanie niemieckie z terenów pomiędzy Łabą a Odrą: płonęłykościoły i grody. Tylko na obszarach Miśni i Łużyc utrzymała się władza margrabiów i bp, po którą ladamoment sięgnąć mieli rywalizujący książęta polscy i czescy.
W grudniu 983 r. zmarł Otton II w Rzymie. Rozpoczął się okres walk wewnętrznych w Rzymie.
Otton III
Dążył do utworzenia imperium uniwersalnego, zrzeszające na równych prawach wchodzące w jego skład kraje. W 995 zorganizował wyprawę do Rzymu, pokonał Krescencjuszów, osadził na tronie papieskim swego kuzyna Brunona (Grzegorz V) i w maju 996 odbył koronację cesarską. Spotkał się z opozycją zarówno we Włoszech, jak w Niemczech.
Otton I
Prowadził politykę ekspansywną wobec Słowian tworząc na ich terenach liczne marchie, osiągając brzegi Odry. Uzależnił od Niemiec Włochy, Czechy i Danię. Podbitą ludność chrystianizował. 10 sierpnia 955 pokonał Madziarów w bitwie na Lechowym Polu koło Augsburga, powstrzymując ich najazdy na środkową Europę. Od 963 roku Otton otrzymywał trybut od Mieszka I, księcia Polan (według przekazu kronikarza Thietmara) z części jego ziem – ta informacja bywa jednak kwestionowana przez znaczną część badaczy.
otton II
W 981 r. Otton II opanował bez większych trudności Rzym, po czym podjął ojcowski plan podboju południowej Italii. Po śmierci Jana Tzimiskesa w 976 r., wuja cesarzowej Teofano, stosunki między Bizancjum a cesarstwem uległy pogorszeniu.
Armia cesarska, podążająca na południe, bez większych trudności przejmowała kontrolę nad księstwami longobardzkimi i miastami bizantyjskimi, zagrożonymi arabską inwazją.
W bitwie pod Cotrone w 982 r. Otton II poniósł druzgocącą klęskę w walce z Saracenami. Była to pierwsza tak olbrzymia porażka cesarstwa, która zelektryzowała wszystkich przeciwników Ottona.
W 983 r. wielkie powstanie Wieletów zmiotło panowanie niemieckie z terenów pomiędzy Łabą a Odrą: płonęłykościoły i grody. Tylko na obszarach Miśni i Łużyc utrzymała się władza margrabiów i bp, po którą ladamoment sięgnąć mieli rywalizujący książęta polscy i czescy.
W grudniu 983 r. zmarł Otton II w Rzymie. Rozpoczął się okres walk wewnętrznych w Rzymie.
Otton III
Dążył do utworzenia imperium uniwersalnego, zrzeszające na równych prawach wchodzące w jego skład kraje. W 995 zorganizował wyprawę do Rzymu, pokonał Krescencjuszów, osadził na tronie papieskim swego kuzyna Brunona (Grzegorz V) i w maju 996 odbył koronację cesarską. Spotkał się z opozycją zarówno we Włoszech, jak w Niemczech.
Kontynuował politykę jego ojca