Napisz plan wydarzeń z ,,Pamietnika powstania Warszawskiego'' coś dłuższego daje naj
diana1312
1. Wybuch powstania warszawskiego 2. Udział cywilów w budowaniu barykad 3. Niechętna pomoc Mirona przy grzebaniu ciał Niemców. 4. Spotkanie Babu Stefu. 5. Porównywanie życia przed wojną, z życiem pod okupacją i podczas powstania: a) opisy organizowania jedzenia na kartki po zmarłych; b) wspomnienie sosnowej choinki przyniesionej przez Ojca na Boże Narodzenie; c) opis szkoły na Lesznie – dawniej żyjącej, radosnej, teraz zbombardowanej; d) relacje z kolejnych ulic zajmowanych przez Niemców, z wysadzanych kamienic i wach; 6. Relacja z ostatecznego ataku Niemców na Wolę. 7. Przemieszczanie się ludności cywilnej coraz bliżej Starówki: a) szukanie bezpiecznych piwnic i ukrywanie się w nich całych rodzin; b) przygotowanie prowizorycznych kuchni przez kobiety; c) zdobywanie jedzenia w opuszczonych mieszkaniach, na ulicach, także przez kradzież; d) wspólne czytanie gazetek powstańczych; e) śpiewanie modlitw i pieśni religijnych; f) przekazywanie sobie informacji o frontach, działaniach powstańców i Niemców, o milczeniu reszty Polski i innych krajów Europy, o losach najbliższych i znajomych. 8. Obiady u sióstr sakramentek. 9. Zajęcie przez Niemców najważniejszych dla cywili obiektów: gazowni, wodociągów, elektrowni, spichlerzy. 10. Spalenie klasztoru sakramentek – połowa sierpnia. 11. Postanowienie przeniesienia się na Starówkę, na ul. Miodową, przez Mirona, Irenę i dwie znajome (Jadźkę i Henię). 12. Dotarcie do nowej kryjówki Swena i jego rodziny na Rybakach: a) urządzanie konkursu literackiego; b) odliczanie bomb; c) modlitwy, rozmowy; d) grupowe coraz uboższe posiłki e) przyłączenie się rodziny kilku kobiet z krzyczącą z bólu ciotką. 13. Szukanie w sytuacji warszawiaków analogii do losu Narodu Wybranego, opisanego w Starym Testamencie. 14. Padanie kolejnych dzielnic Warszawy, coraz gorsza sytuacja na Starówce, coraz bardziej ażurowy schron bliskich Mirona. 15. Zgłoszenie się Mirona, Zbyszka i Swena do pomocy przy transporcie rannego kanałami w kierunku Śródmieścia. 16. Przejście kanałami z rannym na plecach: a) podniecenie faktem przemierzania ukrytej w kanałach drogi; b) zgłoszenie się po rannego do szpitala powstańców i instruktaż sanitariusza Heńka; c) niebezpieczna droga z rannym ulicami Starówki i zejście do kanału na Miodowej pod barykadą; d) wymiana rannego między idącymi kolegami Mirona; e) ciche i ostrożne omijanie otwartych włazów f) wyczerpujące czekanie na wyjście w Śródmieściu. 17. Udanie się narratora, Swena i Zbyszka do rodziny na Chmielnej. 18. Poznanie ogólnych zasad wojskowych, panujących w dzielnicy dzięki dowództwu AK. 19. Opis Warszawy – ostatnie akty patriotyzmu Polaków, pozostawianie na ulicach zmarłych, bomabardowania i ataki „bertami”, „krowami” (na Starówce nazywanymi „szafami”) i miotaczami ognia. 20. Przeniesienie się na Nowogrodzką. 21. Odnalezienie przez Swena Danki, łączniczki. 22. Zamieszkanie Mirona z rodziną u państwa Wojów na Wilczej. 23. Naloty Sowietów i Amerykanów na niemieckie dzielnice, zrzucanie jedzenia i broni powstańcom – początek września. 24. Kłótnia w rodzinie Białoszewskich. 25. Plaga wszawicy, obraz nędzy i zrujnowania miasta. 26. Upadek większości walczących dzielnic: Czerniakowa, Żoliborza, Mokotowa, Powiśla, części Śródmieścia – koniec września. 27. Kapitulacja Warszawy – 2 października 1944 r. 28. Otwarcie przez Niemców młynu z pszenicą. 29. Wychodzenie ludności cywilnej na ulice, przygotowania do wywózki jeńców – na roboty do Rzeszy lub do Guberni. 30. Zakopanie dokumentów i ważnych rzeczy przez Mirona i Ojca w piwnicy na Wilczej. 31. Ukrycie żydowskiego pochodzenia Stefy przy wsiadaniu do transportu w kierunku Pruszkowa. 32. Obóz przejściowy w Łambinowicach: a) rozmowy z innymi jeńcami, także innych narodowości; b) opis mycia i żywienia więźniów; c) snucie planów na najbliższą przyszłość – decyzja wyjazdu do Opola przez Mirona i Ojca oraz do Wiednia przez Halinę. 33. Ucieczka Białoszewskich z Opola do Częstochowy i spotkanie ze Swenem i jego Matką. 35. Powrót Mirona do Warszawy w lutym 1945 r.
2. Udział cywilów w budowaniu barykad
3. Niechętna pomoc Mirona przy grzebaniu ciał Niemców.
4. Spotkanie Babu Stefu.
5. Porównywanie życia przed wojną, z życiem pod okupacją i podczas powstania:
a) opisy organizowania jedzenia na kartki po zmarłych;
b) wspomnienie sosnowej choinki przyniesionej przez Ojca na Boże Narodzenie;
c) opis szkoły na Lesznie – dawniej żyjącej, radosnej, teraz zbombardowanej;
d) relacje z kolejnych ulic zajmowanych przez Niemców, z wysadzanych kamienic i wach;
6. Relacja z ostatecznego ataku Niemców na Wolę.
7. Przemieszczanie się ludności cywilnej coraz bliżej Starówki:
a) szukanie bezpiecznych piwnic i ukrywanie się w nich całych rodzin;
b) przygotowanie prowizorycznych kuchni przez kobiety;
c) zdobywanie jedzenia w opuszczonych mieszkaniach, na ulicach, także przez kradzież;
d) wspólne czytanie gazetek powstańczych;
e) śpiewanie modlitw i pieśni religijnych;
f) przekazywanie sobie informacji o frontach, działaniach powstańców i Niemców, o milczeniu reszty Polski i innych krajów Europy, o losach najbliższych i znajomych.
8. Obiady u sióstr sakramentek.
9. Zajęcie przez Niemców najważniejszych dla cywili obiektów: gazowni, wodociągów, elektrowni, spichlerzy.
10. Spalenie klasztoru sakramentek – połowa sierpnia.
11. Postanowienie przeniesienia się na Starówkę, na ul. Miodową, przez Mirona, Irenę i dwie znajome (Jadźkę i Henię).
12. Dotarcie do nowej kryjówki Swena i jego rodziny na Rybakach:
a) urządzanie konkursu literackiego;
b) odliczanie bomb;
c) modlitwy, rozmowy;
d) grupowe coraz uboższe posiłki
e) przyłączenie się rodziny kilku kobiet z krzyczącą z bólu ciotką.
13. Szukanie w sytuacji warszawiaków analogii do losu Narodu Wybranego, opisanego w Starym Testamencie.
14. Padanie kolejnych dzielnic Warszawy, coraz gorsza sytuacja na Starówce, coraz bardziej ażurowy schron bliskich Mirona.
15. Zgłoszenie się Mirona, Zbyszka i Swena do pomocy przy transporcie rannego kanałami w kierunku Śródmieścia.
16. Przejście kanałami z rannym na plecach:
a) podniecenie faktem przemierzania ukrytej w kanałach drogi;
b) zgłoszenie się po rannego do szpitala powstańców i instruktaż sanitariusza Heńka;
c) niebezpieczna droga z rannym ulicami Starówki i zejście do kanału na Miodowej pod barykadą;
d) wymiana rannego między idącymi kolegami Mirona;
e) ciche i ostrożne omijanie otwartych włazów
f) wyczerpujące czekanie na wyjście w Śródmieściu.
17. Udanie się narratora, Swena i Zbyszka do rodziny na Chmielnej.
18. Poznanie ogólnych zasad wojskowych, panujących w dzielnicy dzięki dowództwu AK.
19. Opis Warszawy – ostatnie akty patriotyzmu Polaków, pozostawianie na ulicach zmarłych, bomabardowania i ataki „bertami”, „krowami” (na Starówce nazywanymi „szafami”) i miotaczami ognia.
20. Przeniesienie się na Nowogrodzką.
21. Odnalezienie przez Swena Danki, łączniczki.
22. Zamieszkanie Mirona z rodziną u państwa Wojów na Wilczej.
23. Naloty Sowietów i Amerykanów na niemieckie dzielnice, zrzucanie jedzenia i broni powstańcom – początek września.
24. Kłótnia w rodzinie Białoszewskich.
25. Plaga wszawicy, obraz nędzy i zrujnowania miasta.
26. Upadek większości walczących dzielnic: Czerniakowa, Żoliborza, Mokotowa, Powiśla, części Śródmieścia – koniec września.
27. Kapitulacja Warszawy – 2 października 1944 r.
28. Otwarcie przez Niemców młynu z pszenicą.
29. Wychodzenie ludności cywilnej na ulice, przygotowania do wywózki jeńców – na roboty do Rzeszy lub do Guberni.
30. Zakopanie dokumentów i ważnych rzeczy przez Mirona i Ojca w piwnicy na Wilczej.
31. Ukrycie żydowskiego pochodzenia Stefy przy wsiadaniu do transportu w kierunku Pruszkowa.
32. Obóz przejściowy w Łambinowicach:
a) rozmowy z innymi jeńcami, także innych narodowości;
b) opis mycia i żywienia więźniów;
c) snucie planów na najbliższą przyszłość – decyzja wyjazdu do Opola przez Mirona i Ojca oraz do Wiednia przez Halinę.
33. Ucieczka Białoszewskich z Opola do Częstochowy i spotkanie ze Swenem i jego Matką.
35. Powrót Mirona do Warszawy w lutym 1945 r.