System etyczny i filozoficzny stworzony przez Konfucjusza (KŇng FkzĐ, dosłownie: Wielki Mistrz Kong, 551 — 479 r. p.n.e.) przyjął po jego śmierci nazwę konfucjanizmu. W Chinach upowszechnił się za dynastii Han (206 r. p.n.e. — 220 n.e.) następnie uzyskując wymiar religijny i doktrynalny. Z czasem konfucjanizm został zaimportowany przez inne kraje Azji, takie jak: Korea (IV w.), Japonia (VI w.), Wietnam (XI w.).
Konfucjusz urodził się w państwie Lu (770 — 249 r. p.n.e.), w obecnej prowincji Shandong. Na imię miał Qiu, czyli pagórek (miał mieć wypukłe czoło, które znamionuje inteligencję dla Chińczyków). Poświadczone jest jego pokrewieństwo z dynastią cesarską Yin (1600-1046). Mimo to, gdy umarł ojciec 3-letniego wówczas Konfucjusza, przyszły myśliciel znalazł się w nędzy. W Qufu pracował fizycznie zarabiając na matkę i siebie, a w wieku 15 lat podjął naukę. Rozpoczynając swą karierę jako urzędnik niższego szczebla, awansował szybko, by zająć miejsce ważnego polityka w kraju. Wówczas próbował wprowadzać w życie swój ideał państwa scentralizowanego, w którym główną rolę odgrywałaby moralność. W wieku 56 lat jednak stracił posadę. Legenda mówi, iż urzędnicy tak bali się cnoty szczerości, którą Konfucjusz postulował, że sprzymierzyli się przeciwko niemu. Następnie kontynuował swą karierę jako nauczyciel wędrując po różnych miastach i państewkach. Tradycja głosi, iż zgromadził ponad 3 tysiące uczniów. Konfucjusz umarł z poczuciem klęski — nie wprowadził żadnej ze swoich reform. Nie spisał też swych nauk — zrobili to jego uczniowie.
Na przestrzeni lat konfucjanizm ewoluował. Ze względu na ogromny wkład wybitnych myślicieli, takich jak Mencjusz (Mengzi) i Xunzi nazywamy rozwiniętą formę konfucjanizmu neokonfucjanizmem. Ta nazwa często jest mylona przez ludzi Zachodu ze współczesną filozofią, niebędącą ideologią polityczną, zwaną „nowym konfucjanizmem".
system filozoficzno-religijny zapoczątkowany w Chinach przez Konfucjusza (Kong Fuzi, Kongzi) w V wieku p.n.e., a następnie rozwinięty m.in. przez Mencjusza (konfucjanizm idealistyczny) i Xunzi (konfucjanizm realistyczny) w III wieku p.n.e. Konfucjanizm głosi, że zbudowanie idealnego społeczeństwa i osiągnięcie pokoju na świecie jest możliwe pod warunkiem przestrzegania obowiązków wynikających z hierarchii społecznej oraz zachowywania tradycji, czystości, ładu i porządku.
System etyczny i filozoficzny stworzony przez Konfucjusza (KŇng FkzĐ, dosłownie: Wielki Mistrz Kong, 551 — 479 r. p.n.e.) przyjął po jego śmierci nazwę konfucjanizmu. W Chinach upowszechnił się za dynastii Han (206 r. p.n.e. — 220 n.e.) następnie uzyskując wymiar religijny i doktrynalny. Z czasem konfucjanizm został zaimportowany przez inne kraje Azji, takie jak: Korea (IV w.), Japonia (VI w.), Wietnam (XI w.).
Konfucjusz urodził się w państwie Lu (770 — 249 r. p.n.e.), w obecnej prowincji Shandong. Na imię miał Qiu, czyli pagórek (miał mieć wypukłe czoło, które znamionuje inteligencję dla Chińczyków). Poświadczone jest jego pokrewieństwo z dynastią cesarską Yin (1600-1046). Mimo to, gdy umarł ojciec 3-letniego wówczas Konfucjusza, przyszły myśliciel znalazł się w nędzy. W Qufu pracował fizycznie zarabiając na matkę i siebie, a w wieku 15 lat podjął naukę. Rozpoczynając swą karierę jako urzędnik niższego szczebla, awansował szybko, by zająć miejsce ważnego polityka w kraju. Wówczas próbował wprowadzać w życie swój ideał państwa scentralizowanego, w którym główną rolę odgrywałaby moralność. W wieku 56 lat jednak stracił posadę. Legenda mówi, iż urzędnicy tak bali się cnoty szczerości, którą Konfucjusz postulował, że sprzymierzyli się przeciwko niemu. Następnie kontynuował swą karierę jako nauczyciel wędrując po różnych miastach i państewkach. Tradycja głosi, iż zgromadził ponad 3 tysiące uczniów. Konfucjusz umarł z poczuciem klęski — nie wprowadził żadnej ze swoich reform. Nie spisał też swych nauk — zrobili to jego uczniowie.
Na przestrzeni lat konfucjanizm ewoluował. Ze względu na ogromny wkład wybitnych myślicieli, takich jak Mencjusz (Mengzi) i Xunzi nazywamy rozwiniętą formę konfucjanizmu neokonfucjanizmem. Ta nazwa często jest mylona przez ludzi Zachodu ze współczesną filozofią, niebędącą ideologią polityczną, zwaną „nowym konfucjanizmem".
system filozoficzno-religijny zapoczątkowany w Chinach przez Konfucjusza (Kong Fuzi, Kongzi) w V wieku p.n.e., a następnie rozwinięty m.in. przez Mencjusza (konfucjanizm idealistyczny) i Xunzi (konfucjanizm realistyczny) w III wieku p.n.e. Konfucjanizm głosi, że zbudowanie idealnego społeczeństwa i osiągnięcie pokoju na świecie jest możliwe pod warunkiem przestrzegania obowiązków wynikających z hierarchii społecznej oraz zachowywania tradycji, czystości, ładu i porządku.