Question

Napisz opowiadanie z elementmi opisu przyrody na temat: "Tej wycieczki nigdy nie zapomnę". Nadaj tytuł swojej wypowiedzi.

Answer 1

  To był koniec roku szkolnego, cała klasa razem z panią wychowawczynią udała się na wycieczkę do lasu.
  Las leżał zaledwie kilka kilometrów od naszej szkoły, więc pani postanowiła że trochę ruchu nam dobrze zrobi. My nie do końca byliśmy z tego zadowoleni, ale woleliśmy się nie wykłócać.Każdy z nas wziął ze sobą jakiś sok, coś słodkiego i oczywiście okulary przeciwsłoneczne. To  był dość upalny dzień więc bez okularów, by się nie obeszło. Tak szliśmy i szliśmy. Każdy był już wyczerpany, jedynie nasza wychowawczyni szła żwawym krokiem i wszystkich pośpieszała. Dziewczyny z mojej klasy zaczynały już marudzić:
- Jakbyśmy nie mogli pojechać autokarem! - powiedziała jedna
- Masz całkowitą rację! Byłoby o wiele szybciej i byśmy się tak nie zmęczyły! - dodała drug
- Dokładnie! Ja jestem już tak spocona że makijaż ze mnie spływa! - po chwili dodała kolejna
- Oj, przestańcie już, zamiast marudzić podziwiajcie piękną przyrodę - wtrąciła
 nauczycielka
- Popatrzcie jaki piękne kwiat, kto mi powie jak on się nazywa? - zapytała
 - To przebiśnieg! - wykrzyknął ktoś z tyłu
Wszyscy zaczęli się śmiać, wszyscy oprócz wychowawczyni
- Co?! Jaki przebiśnieg?! Przecież to róża! Kto to powiedział?! - wykrzyknęła
Wszyscy przestaliśmy się śmiać i spojrzeliśmy na panią z poważną miną
 - I tak być powinno! - powiedziała z satysfakcją 
Szliśmy jeszcze z 15 minut aż w końcu dotarliśmy do lasu.
- No w końcu jesteśmy - powiedziała pani i po chwili dodała:
- Pamiętajcie, że w lesie trzeba zachowywać się cicho, nie śmiecić, nie niszczyć roślin, nie gonić zwierząt...
 - Tak, tak wiemy - powiedziała Iza
- Dobrze to skoro wiecie, to możemy wejść!
Wszyscy spokojnie weszliśmy do lasu. Pani przez prawie całą drogę ,,zmuszała" nas do śpiewania piosenek o tym jaki las w czasie lata jest piękny! Gdy go ujrzałem zawiodłem się trochę na niej. Wcale nie był taki jak w piosence. Dookoła było mnóstwo drzew.Wszystkie miały liście, wszystkie oprócz jakiś iglastych. Rosły krzaki z jakimiś małymi ,,owocami" których pani od razu na wejściu zakazała dotykać - pewnie były trujące czy coś.W całym lesie było słychać śpiew ptaków, niektóre zlatywały z drzew i przylatywały bliżej nas - zaczynały się nam bacznie przyglądać. Wyglądały na bardzo wesołe i zdziwione naszym przybyciem. Szliśmy dalej słuchając przepięknego świergotania ptaszków. Ścieżka którą teraz żwawiej szliśmy była dość wąska, w jej skład wchodziła ziemia, kamienie i części jakiś roślin.Z obu jej stron rosły bardzo wysokie drzewa, które swymi koronami przysłaniały słońce.
 - Spójrzcie w górę, popatrzcie jak korony tych drzew pięknie zasłaniają słońce! - powiedziała nasza wychowawczyni.
Ona ciągle się czymś zachwycała. A to piękny krzak, a tu taki piękny kamień, jakie śliczne stworzonko itp. Mnie i dwóch moich kolegów zaczęło to wkurzać, stwierdziliśmy, że jest to nudne i poszliśmy na sam koniec wycieczki. W pewnym momencie Kamil wpadł na niezły pomysł, który nieco ożywiłby atmosferę,
- Ej, chłopaki... a może byśmy zrobili jakiś mały żart? - powiedział z uśmiechem 
- Jasne! - razem z Łukaszem zgodziliśmy się od razu
- Tylko masz coś konkretnego na myśli? - spytałem
- Oczywiście, oddalimy się od grupy,tylko tak żeby nikt nie zauważył. Będziemy szli za nimi, chowając się tak żeby nas nie zobaczyli. W końcu ktoś zorientuje się, że nas nie ma i zaczną szukać. A my w tedy wyskoczymy zza drzew i wystraszymy ich. - powiedział biorąc głęboki oddech
 - Okey, a co jeśli się nie wystraszą? - zapytał Łukasz
- Oj, no nie przesadzaj, wiesz jakie strachajły mamy w klasie...
- Dobra, to realizujmy ten nasz plan! - powiedziałem
Powoli i po cichu oddaliliśmy się od grupy, chowając się za drzewami - nikt nas nie zobaczył. po jakiś 20 minutach usłyszeliśmy:
 - Ej, gdzie jest Kamil, Łukasz i ( tu wpisz swoje imię)??
- Oj, nie ma ich, zgubili się! - wykrzyknęła nasza wychowawczyni
My byliśmy ze 10 - 15 metrów za nimi. 
- Teraz? - zapytałem
- Tak, teraz! - powiedział Kamil
Wyskoczyliśmy zza drzewa i zaczęliśmy krzyczeć i biec w kierunku klasy. Taki jak się spodziewaliśmy - dziewczyny zaczęły krzyczeć ze strachu, nie wiedziały co się dzieje. My zaczęliśmy się śmiać. Nagle potknąłem się o wystający korzeń jakiegoś drzewa. Przewróciłem się, a z powodu, że biegłem jako pierwszy - chłopaki wpadali na mnie i też się przewrócili. Wszyscy wpadliśmy w jakieś krzaki. Szybko zerwaliśmy się na nogi, cała klasa zaczęła się z nas śmiać, łącznie z panią nauczycielką! Cali byliśmy w liściach i gałązkach. 
 - A teraz dzieci macie okazję zobaczyć leśne ufoludki! - powiedziała z uśmiechem wychowawczyni.
Teraz to i my zaczęliśmy się śmiać! Koledzy i koleżanki otrzepali nas z liści i reszty rzeczy w które byliśmy ,,przyozdobieni". Wszyscy wesoło wróciliśmy do domu.
 Tą historię będę wspominał do końca mojego życia! Tej wycieczki nigdy nie zapomnę! 
Mam nadzieję, że się podoba (y)