Napisz opowiadanie z dialogiem o tym jak wehikułem czasu przeniosłeś się w epokę Nerona w lekturze ""Quo Vadis. Co najmniej 200 słów i dowodzić że dobrze znasz lekturę
- Chodź, wsiadaj do wehikułu czasu. - zachęcał mnie mój przyjaciel. - Mamy szansę przenieść się w czasie do epoki Nerona!
- Ale jesteś pewien, że coś takiego istnieje? - zapytałam niepewnie.
- Oczywiście - odpowiedział z uśmiechem. - I nie musisz się obawiać, wszystko jest bezpieczne.
W końcu, pomimo obaw, zdecydowałam się wsiąść do wehikułu. Następnie mój przyjaciel wcisnął przycisk i zaczęliśmy lot. Wszystko wokół mnie stało się rozmazane i czułam, jakbym unosiła się w powietrzu.
- To jest to - krzyknął mój przyjaciel. - Jesteśmy w epoce Nerona!
Kiedy wyłączył wehikuł czasu, ujrzałam stojący przed nami Rzym. Wokół rozciągały się ruiny i pozostałości po pożarze, który miał miejsce w czasach Nerona. Rozpoznawaliśmy wiele budynków, o których czytaliśmy w lekturze „Quo Vadis”.
- To jest niesamowite - wykrzyknęłam z zachwytem. - Nie wierzę, że jesteśmy tu naprawdę!
- To dopiero początek naszej przygody - odparł z uśmiechem moj przyjaciel. - Chodź, zobaczmy, co mamy w tej epoce.
I tak wyruszyliśmy w naszą podróż po epoce Nerona. Mogliśmy podziwiać wspaniałe budowle, które wzniesione zostały ponad 2000 lat temu.
Było to najpiękniejsze doświadczenie w moim życiu. Nigdy nie zapomnę tego, co zobaczyłam w epoce Nerona i jak piękna i niesamowita to podróż była.
- Chodź, wsiadaj do wehikułu czasu. - zachęcał mnie mój przyjaciel. - Mamy szansę przenieść się w czasie do epoki Nerona!
- Ale jesteś pewien, że coś takiego istnieje? - zapytałam niepewnie.
- Oczywiście - odpowiedział z uśmiechem. - I nie musisz się obawiać, wszystko jest bezpieczne.
W końcu, pomimo obaw, zdecydowałam się wsiąść do wehikułu. Następnie mój przyjaciel wcisnął przycisk i zaczęliśmy lot. Wszystko wokół mnie stało się rozmazane i czułam, jakbym unosiła się w powietrzu.
- To jest to - krzyknął mój przyjaciel. - Jesteśmy w epoce Nerona!
Kiedy wyłączył wehikuł czasu, ujrzałam stojący przed nami Rzym. Wokół rozciągały się ruiny i pozostałości po pożarze, który miał miejsce w czasach Nerona. Rozpoznawaliśmy wiele budynków, o których czytaliśmy w lekturze „Quo Vadis”.
- To jest niesamowite - wykrzyknęłam z zachwytem. - Nie wierzę, że jesteśmy tu naprawdę!
- To dopiero początek naszej przygody - odparł z uśmiechem moj przyjaciel. - Chodź, zobaczmy, co mamy w tej epoce.
I tak wyruszyliśmy w naszą podróż po epoce Nerona. Mogliśmy podziwiać wspaniałe budowle, które wzniesione zostały ponad 2000 lat temu.
Było to najpiękniejsze doświadczenie w moim życiu. Nigdy nie zapomnę tego, co zobaczyłam w epoce Nerona i jak piękna i niesamowita to podróż była.