Question

Napisz opowiadanie z dialogiem, którego akcja rozgrywa się w szkole podczas przerwy. Bardzo proszę o pomoc!!!!

Answer 1

Dzwoni dzwonek na przerwe. Wszyscy uczniowie wychodza z sali. Nagle rozlega się płacz poniewaz, ktos potracił mała dziewczynke na ziemie. Na miejsce zdarzenia podchodzi pani i mówi do dziecka stojacego obok:

p-chłopcze co tu sie stało

a chłopiec na to:

ch-proszę pani tu biegł taki chłopak z szostej klasy i udezył niechcacy ta dzieczynke

p-a gdzie ona upadła

ch-tutaj przeleciala z połowy korytaza

p-a wiesz moze gdzie sie uderzyła???

ch-o podłoge głowa

p-poczekaj tu a ja zadzwonie po pogotowie

ch-dobrze prosze pani

 

Po około dziesięciu minutach zjawiła sie karetka i zabrała dziewczynke do szpitala. Okazało sie ze miała wstrzas mozgu. Mineło kilka dni zanim wruciła dziewczynka do szkoły. Miała duzo zaległosci ale gdzieki przyjaciółce nadrobiła wszystko i zdała z czerwonym paskiem na swiadectwie. Chłopca tego który przewrucił dziewczynke wyleciał ze szkoły. Wszystko zakonczyło sie dobrze i szczesliwie.

 

P-oznacza pani która przybiegła na miejsce wypadku

ch-oznacza chłopca stojacego obok

Answer 2

W mojej szkole pewnego dnia zdarzyło się coś niespodziewanego. Podczas przerwy jak zwykle rozmawiałam z moją najlepszą przyjaciółką Anią (napisz prawdziwe imie swojej przyjaciółki Aniąto tylko przykładowe).Jednak nie tak wesoło jak zwykle. 

Ania oskarżyła mnie o ściąganie podczas sprawdzianu z matmy. Na przerwie biegała i opowiadała wszystkim ,że jestem nie uczciwą podglądywaczką. Jednak ja sądziłam ,że niec takiego nie miało miejsca.Chciałam z nią porozmawiac jednak ona nie chciała ale po długich błaganiach jednak się zgodziła.

-Czemu wygadujesz takie bzdury?-spytałam.

-To nie są bzdury ?!? Sama widziałam na własne oczy !-wykrzykneła wściekła Anka.

-To nie prawda paczałam tylko na zegar wiszący na ścianie w klasie by zobaczyc ile mamy jeszcze czasu na napisanie sprawdzianu-oznajmiłam.

-Ale jak to ? możesz to udowodnic?-powiedziała spokojnym tonem Ania.

-Nie ,nie moge niby jak ?-smutnie odpowiedziałam

-No cóż nie mam podstaw ,żeby ci wieżyc -odpowiedziała Ania.

-No ale przecież jesteśmy przyjaciółkami ! dobrze mnie znasz , i napewno wiesz ,że tego nie zrobiłam -wyszeptałam.

Niestety zadzwonił dzwonek i już nie mogłyśmy rozmawiac.

Na następnej przerwie Ania przemyślała to wszystko 9i mnie przeprosiła , a my znowu byłyśmy najlepszymi przyjaciółkami .