Napisz opowiadanie o życiu św.Wojciecha na podstawie Drzwi Gnieźnieńskich
( na drzwiach widnieje 18 punktów ) - (według punktów poniżej napisać opowiadanie)
1. Narodziny Wojciecha. Radość jego matki.
2. Złożenie chorego, małego Wojciecha na ołtarzu. Wojciech został ofiarowany Bogu.
3. Wojciech zostaje oddany do szkoły w Magdeburgu.
4. Nocna modlitwa Wojciecha.
5. Wojciech otrzymuje godność biskupią z rąk cesarza.
6. Wojciech wypędza diabła z opętanego człowieka.
7. Chrystus ukazuje się we śnie Wojciechowi i napomina go, by zajął się losem chrześcijan sprzedawanych w niewolę.
8. Wojciech opowiada o swoim śnie księciu Czech i żąda interwencji w sprawie niewolników chrześcijańskich będących w rękach kupców żydowskich.
9. Podczas pobytu w jednym z klasztorów w Rzymie doszło do cudownego wydarzenia. Wojciech upuścił na ziemię gliniane naczynie. Ono jednak się nie stłukło. Nie wylała się też jego zawartość.
10. Scena prawdopodobnie ukazuje przybycie Wojciecha do kraju pogańskich Prusów.
11. Wojciech udziela chrztu.
12.Wojciech wygłasza kazanie do Prusów.
13. Ostatnia msza święta odprawiona przez Wojciecha.
14. Wojciech ponosi śmierć męczeńską z rąk Prusów.
15. Orzeł strzeże zwłok św.Wojciecha.
16. Bolesław Chrobry wykupuje od Prusów zwłoki św. Wojciecha.
17. Pogrzeb św.Wojciecha.
18. Złożenie ciała św.Wojciecha w grobie w Gnieźnie
Urodził się w roku 956 w zamożnej rodzinie Sławnikowiców w Lubicach znajdujących się na terenie Czech. Nauki pobierał w Magdeburgu pod opieką arcybiskupa magdeburskiego Adalberta. To właśnie na cześć swego opiekuna Wojciech przyjął, być może podczas bierzmowania, imię Adalbert, pod którym znany jest i czczony w Europie.
Gdy miał 27 lat Wojciech został biskupem Pragi. Po pięciu latach posługi duszpasterskiej, nie widząc efektów swojej ciężkiej pracy, udał się do Rzymu, aby prosić papieża o zwolnienie z obowiązków. Jednak za sprawą starego ascety Nila przyjął habit benedyktynów. Kilka lat później umarł biskup Falkold, który zastępował Wojciecha w rządzeniu diecezją. Wówczas Czesi zażądali powrotu Wojciecha na stolicę biskupią. Ponieważ takie było życzenie papieża, biskup powrócił do Pragi.
Stosunki w kraju nie uległy poprawie, co spowodowało, że Święty znalazł się pośrodku rywalizujących
ze sobą rodów. Gdy sprzeciwił się zamordowaniu kobiety, która na terenie kościoła szukała schronienia, wrogie stronnictwo wypędziło go z kraju. Po tym wydarzeniu spalono całkowicie jego rodzinny gród - Lubice - i zamordowano jego czterech braci i ich rodziny.
Biskup wyruszył do Włoch i tam spotkał się z Ottonem III. Cesarz zachęcił Wojciecha do działalności misyjnej. Jesienią 996 roku przybył do Polski, skąd miał udać się na północ. Został bardzo życzliwie przyjęty na dworze króla Bolesława Chrobrego. Zaproponował mu nawet funkcję pośrednika w polskich misjach dyplomatycznych. Ale Wojciech wybrał posługę wśród pogan.
Wiosna roku 997 popłynął Wisłą do Gdańska chroniony przez 30 wojów króla. Prawdopodobnie w okolicach Pregoły oddalił żołnierzy. Na terenach pruskich 23 kwietnia 997 roku w piątek nad ranem tłum uzbrojonych ludzi wraz z misjonarzami, ruszył na biskupa. Wojciech otrzymał cios
wiosłem, a następnie ugodzono go włócznią. Jego odciętą głowę wbito na pal. Bolesław Chrobry wykupił jego ciało i pochował z honorami w Gnieźnie.
W roku 999 męczennik został wpisany przez papieża Sylwestra II do kanonu świętych. W roku 1000 Otton III udał się z pielgrzymką do grobu Świętego. Podczas spotkania z władcą Polski została proklamowana metropolia gnieźnieńska z podległymi diecezjami w Krakowie, Kołobrzegu i Wrocławiu. Wojciech stał się patronem Kościoła w Polsce. Kult Świętego objął Węgry, Czechy, a następnie inne kraje Europy. Jego żywot został ukazany na drzwiach gnieźnieńskich, które stanowią jeden z największych dzieł średniowiecznej Polski.
Wojciech jest jednym z trzech głównych patronów Polski, a także patronem archidiecezji gnieźnieńskiej, gdańskiej, warmińskiej, koszalińsko-kołobrzeskie, Gniezna, Serocka i Trzemeszna. Dzień 23 kwietnia jest w kalendarzu liturgicznym świętem Wojciecha
W ikonografii Wojciech ukazany jest w stroju biskupa, w paliuszu, z pastorałem. Atrybutami Świętego są orzeł, wiosło i włócznie.