Question

Napisz opowiadanie o wynalazku własnego autorstwa

Answer 1

Pewnego dnia wpadłam na genialny pomysł, który mógłby ułatwić nam życie i pomóc w przemieszczaniu się między jednym a drugim miejscem. Postanowiłam zbudować teleporter.
Moją budowę zaczęłam od zbierania potrzebnych materiałów i rysowania projektu. Po roku ciężkiego gromadzenia wszystkich rzeczy m.in. pasa transmisyjnego, przerzutnika, kabli, żarówek, przełączników, wyświetlacza, klawiatury, zabrałam się do budowy. Całymi dniami siedziałam w pracowni i łączyłam poszczególne części. Budowa teleportera trwała trzysta sześćdziesiąt cztery dni i trzysta sześćdziesiąt cztery nocy. Były to schody z przymocowanym do nich wyświetlaczem, klawiaturą i przełącznikami. Klawiaturą wpisywało się miejsce do którego chciało się dotrzeć, a na wyświetlaczu ukazywała się to miejsce. Trzeba było wpisać dokładny adres i wcisnąć zielony przycisk. Postanowiłam wypróbować ten teleporter, więc wpisałam adres koleżanki, stanęłam na drugi stopień i wcisnęłam guzik. Nagle wszystkie żarówki się zapaliły, coś zabrzęczało, był ogromny hałas. Zamknęłam oczy i... znalazłam się przed domem koleżanki. Byłam bardzo szczęśliwa, że mi się udało. Postanowiłam wrócić tą samą drogą, którą przybyłam. Wróciłam do domu i pomyślałam, że przyda się więcej egzemplarzy. Zaczęłam budować kolejne teleportery, ale tym razem praca szła o wiele sprawniej i szybciej. Pewnego wieczoru stwierdziłam, że opatentuje ten wynalazek, bo bez tego nic nie wyjdzie. Poszłam następnego dnia do Ośrodka Patentowego dla Geniuszy, opatentowałam telereporter i wprowadziłam go w życie. Moje projekty sprzedałam Ośrodkowi, a z stamtąd trafiły do fabryki. 
Mój teleporter okazał się bardzo przydatną rzeczą w czasach korków ulicznych. Tego wynalazku zaczęto używać w wielu miejscach. Coraz więcej osób go nabywało i używało. Byłam bardzo szczęśliwa, że ludzie nie musieli stać godzinami w korkach i nie zatruwają atmosfery spalinami z samochodów tylko używają ekologicznego produktu.
I [CENZURA]!

Answer 2

Pewnego dnia kiedy siedzałam na łace zobaczyłam piękny kamień. Przeypominał on kształtem doniczkę ...wziełam go i kiedy wróciłam do domu odłozyłam do swojej kolekcji..Chciałm podpisać pudełko do kamieni kiedy dlugopis ,rozpisął się wtedy pomyslałam ze mozna wynaleść długopis samopiszący który nigdy się niekonczy .Wziełam odbudowe od niepiszącego długopisu ,miałam zacząć mocować go do starego magnesu kiedy zadzwonił telefon..Odebrałam dzwoniła moja pzryjaciółka  ania ..porozmawaiąłysmy powiedziałąm jej o moim pomyśle wtedy Ania powiedzała ze ma coś dla mnie .Po kilku minutach ania była już u mnie pzryniosla mi kilka rzeczy kidy zaczełysmy pracować nad długopiem który mial sam pisać wyskoczyła sprężybka i długopis zaczą ryswać kreski kiedy wziełam długopis w rękę i napisałam Ania długpis powtarzał ten wyraz wiele razy ale zapomieliśmy o tym ze ten długopis się wypisuje wiec włożylismy nowy wkła.I tak powstał długpis samopiszący .