Napisz opowiadanie, o przyjaźni Belli i Sebastiana na podstawie filmu p.t "Bella i Sebastian" pls!! daje naj dużo pkt itd!!!
Akaona2
Bylam w kinie wiec powiem. i pisze szybko jak cos\ Sebastian spotkal Belle i mowi co sie stalo chodz wszyscy mowili ze to Bestia ale on tak nie uważał. Potem uciekał z domu żeby spotkać się z bellą wreścię ja umył i zawołał chodz Bella nie bój się nie pamiętam jak się nazywa jego dziadek. Potem zastrzelili Belle jego dziadek go zastrzelił ze swą armią . Potem Bella zaprowadziła ich na drugą stronę gór to była niestety szwaicaria a nie Ameryka pomyślał Sebastian. Powiedziała jemu dziewczyna w tym samym wieku co Sebastian. Potem wierzyli Sebastianowi że Bella to dobry pies bo ona ich zaprowadziła na Szwajcarie. Dziewczyna go pocałowała w policzek i Bella i Sebastian poszli do domu do dziadka. tyle ... w skrócie Zapraszam na film można się dużo nauczyć i są piękne krajobrazy gór opowiem ci jeszcze jedną historie ta mi sie nie udała więc napisze prawie tą samą ( Mieszkańcy spokojnej alpejskiej wioski cierpią pod niemiecką okupacją. Jakby tego było mało, w okolicy pojawia się bestia, która porywa owce z ich stad. Górale organizują polowanie na groźne zwierzę.Podczas wędrówki w górach samotny chłopiec spotyka zdziczałego owczarka pirenejskiego.Czy to właśnie ten pies od początku lata dziesiątkuje stada?W jaki sposób Bella i Sebastian staną się cichymi wojennymi bohaterami?Książka Nicolasa Vaniera to opowieść o pięknie życia w zgodzie z dziką przyrodą i możliwości zachowania człowieczeństwa w okrutnych czasach wojny. Nicolas Vanier – francuski pisarz, filmowiec i podróżnik. Miłośnik dzikiej przyrody i dalekiej Północy, pasjonat psich zaprzęgów i popularyzator aktywnego wypoczynku w kontakcie z naturą. Znany w Polsce jako autor książki Transsyberia (1998) oraz scenarzysta i reżyser filmów Ostatni traper (2004) i Wilk (2009) i Bella i Sebastian (2012).Bella i Sebastian, wolna adaptacja znanej polskiemu czytelnikowi powieści Cécile Aubry (1965, pierwsze polskie wydanie 1975) oraz serialu przygodowego o tym samym tytule (1965), to swoisty hołd, jaki autor składa ulubionym bohaterom swojego dzieciństwa. Licze na najlepsze