1. Poezja o umieraniu kultury. 2. Postawa świadka epoki, obserwacja i analiza rozbitej osobowości człowieka końca dwudziestego wieku, nijakości jego życia. 3. Paraboliczny charakter wierszy. 4. Obraz egzystencjalnej trwogi człowieka współczesnego. 5. Poszukiwanie przyczyn rozpadu tradycyjnych wartości moralnych i estetycznych. 6. Stworzenie nowych form poetyckich – odrzucenie tradycyjnej poezji, częste posługiwanie się aluzjami (kulturowymi, biblijnymi). 7. Charakterystyczne cechy języka – rozbijanie dawnych znaczeń języka, grupowanie wyrazów na zasadzie wyliczeń, częsta zasada kontrastu, posługiwanie się parabolą, elipsą, brak interpunkcji, różnorodna długość wersów. 8. Oszczędność środków artystycznych.
1. Poezja o umieraniu kultury.
2. Postawa świadka epoki, obserwacja i analiza rozbitej osobowości człowieka końca dwudziestego wieku, nijakości jego życia.
3. Paraboliczny charakter wierszy.
4. Obraz egzystencjalnej trwogi człowieka współczesnego.
5. Poszukiwanie przyczyn rozpadu tradycyjnych wartości moralnych i estetycznych.
6. Stworzenie nowych form poetyckich – odrzucenie tradycyjnej poezji, częste posługiwanie się aluzjami (kulturowymi, biblijnymi).
7. Charakterystyczne cechy języka – rozbijanie dawnych znaczeń języka, grupowanie wyrazów na zasadzie wyliczeń, częsta zasada kontrastu, posługiwanie się parabolą, elipsą, brak interpunkcji, różnorodna długość wersów.
8. Oszczędność środków artystycznych.
Jakiej?
Barokowej -
kunsztowność
konceptyzm
zagadka bytu ludzkiego