W każdym regionie Polski występują odmienne składy kapel ludowych. Składy kapel ulegały zmianom w przebiegu historycznym, zależnym od przemian tradycji i nowych mód na instrumenty przychodzących z miasta.
Mazowsze - kapela ze skrzypcami lub harmonią jako instrumentem wiodącym
skrzypce, basy, bębenek harmonia, skrzypce, baraban (lub dżaz), w nowszych składach klarnet lub saksofon skrzypce, skrzypce wtór, bębenek Na Mazowszu - bardzo rozpowszechnione są tańce trójmiarowe, takie jak oberek i mazur. Mazur w tym regionie tańczony jest jako taniec wirowy, po linii jednego, wspólnego dla wszystkich par koła. Mazura tańczy się w żywym, ale nie za szybkim tempie. Mężczyźni i kobiety od czasu do czasu rytmicznie pokrzykują następujące zwroty: "O tańcuje, o wywija Mazurkowa familija"Na to, że mimo wspólnego języka, polska muzyka ludowa jest odmienna w różnych regionach kraju, wpłynęły granice naturalne (rzeki, puszcze), środowisko geograficzne (góry, niziny), oraz historyczne podziały administracyjne. Kontakty ze światem zewnętrznym i ruchliwość ludności wiejskiej były ograniczone, skutkiem czego poszczególne regiony, a nawet pojedyncze wsie miały swoje własne tradycje. Stąd powstało powiedzenie "Co wieś to inna pieśń".Charakterystyczne cechy pieśni ludowej, to: - anonimowość - bezimienność, podobnie jak baśnie i podania ludowe, gdyż autorem ich jest lud. Pieśń rozpowszechnia się wśród ludzi i przechodzi z pokolenia na pokolenie, drogą przekazu ustnego. Powstaje równocześnie z tekstem słownym, gdyż w przeżyciach ludu słowo i muzyka łączy się ze sobą. Brak zapisu nutowego powoduje, że pieśń ludowa ulega częstym odmianom. Zmienność jej polega na tworzeniu wariantów i wersji melodycznych, rytmicznych i tekstowych. - jednogłosowość, z wyjątkiem muzyki góralskiej, - charakter taneczny - polskie pieśni ludowe często są tańcami, chociaż stosują swobodne tempo i rozmieszczenie akcentów, - stare pieśni ludowe oparte były na pentatonice i skalach modalnych (frygijska, lidyjska, góralska)
W każdym regionie Polski występują odmienne składy kapel ludowych. Składy kapel ulegały zmianom w przebiegu historycznym, zależnym od przemian tradycji i nowych mód na instrumenty przychodzących z miasta.
Mazowsze - kapela ze skrzypcami lub harmonią jako instrumentem wiodącym
skrzypce, basy, bębenek harmonia, skrzypce, baraban (lub dżaz), w nowszych składach klarnet lub saksofon skrzypce, skrzypce wtór, bębenek Na Mazowszu - bardzo rozpowszechnione są tańce trójmiarowe, takie jak oberek i mazur. Mazur w tym regionie tańczony jest jako taniec wirowy, po linii jednego, wspólnego dla wszystkich par koła. Mazura tańczy się w żywym, ale nie za szybkim tempie. Mężczyźni i kobiety od czasu do czasu rytmicznie pokrzykują następujące zwroty:"O tańcuje, o wywija
Mazurkowa familija"Na to, że mimo wspólnego języka, polska muzyka ludowa jest odmienna w różnych regionach kraju, wpłynęły granice naturalne (rzeki, puszcze), środowisko geograficzne (góry, niziny), oraz historyczne podziały administracyjne. Kontakty ze światem zewnętrznym i ruchliwość ludności wiejskiej były ograniczone, skutkiem czego poszczególne regiony, a nawet pojedyncze wsie miały swoje własne tradycje. Stąd powstało powiedzenie "Co wieś to inna pieśń".Charakterystyczne cechy pieśni ludowej, to:
- anonimowość - bezimienność, podobnie jak baśnie i podania ludowe, gdyż autorem ich jest lud. Pieśń rozpowszechnia się wśród ludzi i przechodzi z pokolenia na pokolenie, drogą przekazu ustnego. Powstaje równocześnie z tekstem słownym, gdyż w przeżyciach ludu słowo i muzyka łączy się ze sobą. Brak zapisu nutowego powoduje, że pieśń ludowa ulega częstym odmianom. Zmienność jej polega na tworzeniu wariantów i wersji melodycznych, rytmicznych i tekstowych.
- jednogłosowość, z wyjątkiem muzyki góralskiej,
- charakter taneczny - polskie pieśni ludowe często są tańcami, chociaż stosują swobodne tempo i rozmieszczenie akcentów,
- stare pieśni ludowe oparte były na pentatonice i skalach modalnych (frygijska, lidyjska, góralska)