Question

Napisz o :

Pozytywizmie

Pracy u podstaw

Pracy organicznej.

Najlepiej by to była dość wyczerpująca notatka..

Answer 1

Praca u podstaw – praca natury oświatowej nad podniesieniem poziomu życia przede wszystkim chłopów, a także walki z germanizacją i rusyfikacją w okresie zaborów Polski. Jedno z czołowych haseł polskiego pozytywizmu. Pozytywiści rozumieli konieczność pracy na rzecz najbiedniejszych i najbardziej upośledzonych warstw narodu, które mając możność pełniejszego włączania się w struktury społeczne, swoją pracą pomnożą bogactwo ogólnonarodowe.

PRACA ORGANICZNA - Wspólpraca wzajemna wszystkich warst spolecznych w dążeniu do rozwoju ekonomicznego, gospodarczego, społecznego w celu osiagnięcia najwyższego stopnia postępu.

Answer 2

Pozytywizm - kierunek myśli w filozofii i literaturze zainicjowany przez Augusta Comte'a w połowie XIX wieku (Kurs filozofii pozytywnej) i kontynuowany do czasów współczesnych (zob. empiriokrytycyzm, pozytywizm logiczny). Podstawowa teza pozytywizmu głosi, że jedynie prawdziwą wiedzą jest wiedza naukowa, która może być zdobyta tylko dzięki pozytywnej afirmacji teorii za pomocą empirycznej metody naukowej.

W Polsce oddziaływanie tego nurtu myśli przejawiało się początkowo głównie w literaturze, która w kraju pod rozbiorami nie tylko przeciwstawiała się literackiemu romantyzmowi, głosząc wiarę w postęp i zdobycze nauki, ale także postulowała kulturalną i gospodarczą odbudowę przez pracę u podstaw.

Pozytywizm wywodził się z nurtu filozoficznego oświecenia, który przeciwstawiał się metafizyce, a więc wszelkim teoriom idealistycznym, nienaukowym, trudno przyswajalnym przez umysł ludzki, a budował wiedzę o świecie na badaniu faktów dostępnych rozumowi i sprawdzalnych empirycznie.

Mimo że z czasem metoda naukowa odeszła od pozytywistycznej afirmacji teorii na rzecz jej falsyfikacji, to jednak pozytywizm we współczesnej postaci nadal jest kojarzony ze światopoglądem naukowym - wręcz czasem nazywany ideologią naukową - i jako taki bywa często podzielany przez technokratów, wierzących w konieczność rozwoju przez postęp nauki.

Rozwój pozytywizmu w Europie przypada na lata czterdzieste - siedemdziesiąte XIX w. Są to czasy gwałtownego rozwoju nauk i techniki, który to rozwój pozwala człowiekowi wierzyć w niemal nieograniczone możliwości rozumu ludzkiego w wykrywaniu praw rządzących przyrodą, życiem jednostek i grup społecznych. Pozytywiści widzą społeczeństwo jako wytwór przyrody, w którym rządzą takie same prawa jak w świecie zwierzęcym lub jakimkolwiek organizmie żyjącym.

 

 

Praca u podstaw – praca natury oświatowej nad podniesieniem poziomu życia przede wszystkim chłopów, a także walki z germanizacją i rusyfikacją w okresie zaborówPolski. Jedno z czołowych haseł polskiego pozytywizmu. Pozytywiści rozumieli konieczność pracy na rzecz najbiedniejszych i najbardziej upośledzonych warstw narodu, które mając możność pełniejszego włączania się w struktury społeczne, swoją pracą pomnożą bogactwo ogólnonarodowe. Sięgnąć należało więc do tych, którzy zajmując miejsce u podstaw społeczeństwa, stać się mogą mocnym i trwałym filarem. Kierowano więc apele do warstw wykształconych: nauczycieli, lekarzy, społeczników, by "szli w lud", zbliżyli się do problemów wsi, wydobyli ją z wiekowego zacofania, podnieśli stan zdrowotny jej mieszkańców i uświadomili im rolę, jaką mogą spełnić w odbudowywaniu siły narodu. Pozytywistyczne hasło pracy u podstaw znajdowało odzwierciedlenie w dziełach literatury polskiej . Założenia te realizowano poprzez zakładanie szkół i bibliotek, samorządów wiejskich, kółek gospodyń wiejskich i spółdzielni rolniczych.

Praca organiczna:

W epoce pozytywizmu obok pracy u podstaw bardzo ważna była także praca organiczna. Taką pracę organiczną realizowano na ziemiach polskich w latach 1815 -1905. Praca organiczna miała przede wszystkim na celu zmotywowanie wszystkich warstw społecznych do tego aby dzięki wspólnemu wysiłkowi przysłużyli się do rozwoju gospodarczego państwa. Poza tym celem pracy organicznej było umocnienie więzi społecznych, które występują miedzy członkami społeczeństwa. Praca organiczna jest ściśle powiązana z organicyzmem, który głosił, że społeczeństwo jest pewnego rodzaju organizmem. Jak wiemy organizm nie działa poprawnie, gdy jakakolwiek jego część nie funkcjonuje poprawnie. To również odnosi się do społeczeństwa. Aby mogło ono prawidłowo funkcjonować każda jego część powinna być „zdrowa”. Z pracą organiczną najwcześniej spotykała się ludność, która zamieszkiwała ziemie, które były pod zaborem pruskim. Za prekursora pracy organicznej w Polsce uważa się Dezyderego Chłapowskiego. W wyniku wydarzeń historycznych Polska straciła Niepodległość i sama musiała zadbać o to aby przetrwać. Polacy zaczęli angażować się w różnego rodzaju działalności aby zadbać o rozwój gospodarczy oraz kulturalny swojego państwa. Ten okres czasu przede wszystkim kojarzy nam się z pracą, nauką, postępem technicznym a także z upowszechnieniem kultury. Jak możemy zauważyć praca od wieków towarzyszy społeczeństwu zamieszkującemu tereny Polski i ma dla niego bardzo dużą wartość.

 

Myślę,że pomogłam?:D