Stefan Żeromski (pseudonimy Maurycy Zych, Józef Katerla i Stefan Iksmoreż.) urodził się 14 października 1864 r. we wsi Strawczyn na Kielecczyźnie w ówczesnym zaborze rosyjskim. Zachowana do dziś metryka urodzin przyszłego pisarza przekazuje wszelako inną datę: 1 listopada 1864 r. Zapobiegliwi i przezorni rodzice, Wincenty i Franciszka Józefa z Katerlów, wymyślili taką mistyfikację, aby – w przyszłości – odroczyć pójście syna do wojska. W Cesarstwie Rosyjskim pobór odbywał się w drugiej połowie października, więc listopadowa data urodzenia przesuwała o rok początek służby żołnierskiej. Stefan pozostał jedynakiem pośród czterech sióstr, dlatego nie zakosztował sołdackiego chleba.
Ród Żeromskich, pieczętujący się herbem Jelita, znany był w dziejach Polski co najmniej od XIV w. Młody Żeromski z dumą wpisywał do swego dziennika 20 maja 1889r. fragmentyPamiętników Jana Chryzostoma Paska, które dotyczyły Kazimierza Chwaliboga Żeromskiego, marszałka wojsk Jego Królewskiej Mości. Etymologia samego nazwiska nie jest pewna, gdyż uczeni łączą ją albo z prasłowiańskim słowem „żyr”, oznaczającym tłuszcz, albo nawet z francuskim imieniem Jerome, odpowiednikiem naszego Hieronima.
Żeromscy mieszkali kolejno w następujących majątkach: Strawczyn, Masłów, Wola Kopcowa, Krajno, Ciekoty. Matka pisarza, Franciszka czytała synkowi Pana Tadeusza w wydaniu paryskim i na tych kartach epopei narodowej Stefan poznawał alfabet.
W 1874r. Żeromski zdał egzamin do kieleckiego Męskiego Gimnazjum Filologicznego. Po roku uczęszczania do klasy wstępnej 10-letni Stefan otrzymał promocję do klasy pierwszej. Mieszkał wówczas na stancji u swojej ciotki Matyldy Saskiej. Nauka przyszłemu pisarzowi nie przychodziła łatwo. Nie zdawszy łaciny i matematyki, musiał powtarzać klasę pierwszą. Tak samo było w klasie drugiej oraz szóstej, znów z powodu łaciny. Podczas matury zachorował i napisał tylko wypracowanie z języka rosyjskiego.
Przedwczesną śmierć rodziców – matki 15 sierpnia 1879r., ojca – 22 września 1883r. – przeżywał uczeń gimnazjum bardzo boleśnie, gdyż z wieku 18 lat pozostawał bez opieki rodzicielskiej, a mógł liczyć tylko na dalszą rodzinę i macochę, Antoninę z Zeitheimów Żeromską, z którą Wincenty związał się wiosną 1881r. W starszych klasach Żeromski zaprzyjaźnił się z Janem Strożeckim, Janem Wacławem Machajskim oraz Bernardem Krzyżkiewiczem. Strożecki, pierwowzór Waleckiego w Syzyfowych pracach, podczas wakacji 1882r. wybrał się z Żeromskim w Góry Świętokrzyskie podpisał się na wewnętrznej ścianiekapliczki u stóp Łysicy obok swego kolegi: „Stefan Żeromski. D. 2 Sierp. 1882. Jan Strożecki”
Stefan Żeromski (pseudonimy Maurycy Zych, Józef Katerla i Stefan Iksmoreż.) urodził się 14 października 1864 r. we wsi Strawczyn na Kielecczyźnie w ówczesnym zaborze rosyjskim. Zachowana do dziś metryka urodzin przyszłego pisarza przekazuje wszelako inną datę: 1 listopada 1864 r. Zapobiegliwi i przezorni rodzice, Wincenty i Franciszka Józefa z Katerlów, wymyślili taką mistyfikację, aby – w przyszłości – odroczyć pójście syna do wojska. W Cesarstwie Rosyjskim pobór odbywał się w drugiej połowie października, więc listopadowa data urodzenia przesuwała o rok początek służby żołnierskiej. Stefan pozostał jedynakiem pośród czterech sióstr, dlatego nie zakosztował sołdackiego chleba.
Ród Żeromskich, pieczętujący się herbem Jelita, znany był w dziejach Polski co najmniej od XIV w. Młody Żeromski z dumą wpisywał do swego dziennika 20 maja 1889r. fragmentyPamiętników Jana Chryzostoma Paska, które dotyczyły Kazimierza Chwaliboga Żeromskiego, marszałka wojsk Jego Królewskiej Mości. Etymologia samego nazwiska nie jest pewna, gdyż uczeni łączą ją albo z prasłowiańskim słowem „żyr”, oznaczającym tłuszcz, albo nawet z francuskim imieniem Jerome, odpowiednikiem naszego Hieronima.
Żeromscy mieszkali kolejno w następujących majątkach: Strawczyn, Masłów, Wola Kopcowa, Krajno, Ciekoty. Matka pisarza, Franciszka czytała synkowi Pana Tadeusza w wydaniu paryskim i na tych kartach epopei narodowej Stefan poznawał alfabet.
W 1874r. Żeromski zdał egzamin do kieleckiego Męskiego Gimnazjum Filologicznego. Po roku uczęszczania do klasy wstępnej 10-letni Stefan otrzymał promocję do klasy pierwszej. Mieszkał wówczas na stancji u swojej ciotki Matyldy Saskiej. Nauka przyszłemu pisarzowi nie przychodziła łatwo. Nie zdawszy łaciny i matematyki, musiał powtarzać klasę pierwszą. Tak samo było w klasie drugiej oraz szóstej, znów z powodu łaciny. Podczas matury zachorował i napisał tylko wypracowanie z języka rosyjskiego.
Przedwczesną śmierć rodziców – matki 15 sierpnia 1879r., ojca – 22 września 1883r. – przeżywał uczeń gimnazjum bardzo boleśnie, gdyż z wieku 18 lat pozostawał bez opieki rodzicielskiej, a mógł liczyć tylko na dalszą rodzinę i macochę, Antoninę z Zeitheimów Żeromską, z którą Wincenty związał się wiosną 1881r. W starszych klasach Żeromski zaprzyjaźnił się z Janem Strożeckim, Janem Wacławem Machajskim oraz Bernardem Krzyżkiewiczem. Strożecki, pierwowzór Waleckiego w Syzyfowych pracach, podczas wakacji 1882r. wybrał się z Żeromskim w Góry Świętokrzyskie podpisał się na wewnętrznej ścianiekapliczki u stóp Łysicy obok swego kolegi: „Stefan Żeromski. D. 2 Sierp. 1882. Jan Strożecki”
mysle ze pomogłam