Gospodarka w czasach PRL była sterowana centralnie. Powszechnymi zjawiskami było upaństwowienie i kolektywizjacja. Jeśli chodzi o społeczeństwo, istaniał brak wolności słowa, organy bezpieczeństwa służyły zastraszaniu obywateli, nie mieli oni żadnego wpywu na władzę.Cenzura jest jedną z podstawowych struktur w praktycznie każdym państwie niedemokratycznym. Umożliwia ona kontrolę nad treściami przekazywanymi społeczeństwu, pozwala na pozorną legitymizację władzy. Jej zadaniem jest kreowanie z góry założonego wizerunku wydarzeń, blokowanie informacji i treści niezgodnych z interesami władzy i zastępowanie ich treściami propagandowymi. Milicja, wojsko są narzędziami represji bezpośredniej, nadają się do tłumienia zamieszek, czy manifestacji, jednak na dłuższą metę żaden system nie jest w stanie funkcjonować jedynie w oparciu o aparat przemocy. Dlatego też władze PRL potrzebowały swoistej „policji myśli”, dającej pewność, iż system będzie akceptowany przez społeczeństwo. Nie można bezpośrednio wpływać na sposób myślenia, postrzegania rzeczywistości. Jednak jeśli uda się zmanipulować dostarczany ludziom obraz wydarzeń i uczyni się go jedynym dostępnym, to wszelkie sądy, opinie społeczne siłą rzeczy będą się kształtować na jego podstawie. Partia doskonale zdawała sobie sprawę ze znaczenia mediów w życiu społecznym. Kontrola nad nimi dawała praktycznie nieograniczone możliwości manipulacji obrazem rzeczywistości, jaki przedstawiano społeczeństwu. Zadaniem cenzury nie było jedynie ukrycie wad systemu, czy odebranie głosu siłom opozycyjnym. Chodziło o wykreowanie niemalże utopistycznego obrazu Polski. Kraj wydawać się miał socjalistycznym rajem, gdzie władza służy ludowi i przewodzi mu, zapewniając powszechne szczęście i dobrobyt. Miało się to dziać oczywiście przy pełnej akceptacji działań Partii przez obywateli.
Gospodarka w czasach PRL była sterowana centralnie. Powszechnymi zjawiskami było upaństwowienie i kolektywizjacja. Jeśli chodzi o społeczeństwo, istaniał brak wolności słowa, organy bezpieczeństwa służyły zastraszaniu obywateli, nie mieli oni żadnego wpywu na władzę.Cenzura jest jedną z podstawowych struktur w praktycznie
każdym państwie niedemokratycznym. Umożliwia ona kontrolę
nad treściami przekazywanymi społeczeństwu, pozwala na
pozorną legitymizację władzy.
Jej zadaniem jest kreowanie z góry założonego wizerunku
wydarzeń, blokowanie informacji i treści niezgodnych z interesami
władzy i zastępowanie ich treściami propagandowymi.
Milicja, wojsko są narzędziami represji bezpośredniej, nadają
się do tłumienia zamieszek, czy manifestacji, jednak na dłuższą
metę żaden system nie jest w stanie funkcjonować jedynie w
oparciu o aparat przemocy. Dlatego też władze PRL potrzebowały
swoistej „policji myśli”, dającej pewność, iż system będzie
akceptowany przez społeczeństwo.
Nie można bezpośrednio wpływać na sposób myślenia,
postrzegania rzeczywistości. Jednak jeśli uda się zmanipulować
dostarczany ludziom obraz wydarzeń i uczyni się go jedynym
dostępnym, to wszelkie sądy, opinie społeczne siłą rzeczy będą się
kształtować na jego podstawie. Partia doskonale zdawała sobie
sprawę ze znaczenia mediów w życiu społecznym. Kontrola nad
nimi dawała praktycznie nieograniczone możliwości manipulacji
obrazem rzeczywistości, jaki przedstawiano społeczeństwu.
Zadaniem cenzury nie było jedynie ukrycie wad systemu, czy
odebranie głosu siłom opozycyjnym. Chodziło o wykreowanie
niemalże utopistycznego obrazu Polski. Kraj wydawać się miał
socjalistycznym rajem, gdzie władza służy ludowi i przewodzi mu,
zapewniając powszechne szczęście i dobrobyt. Miało się to dziać
oczywiście przy pełnej akceptacji działań Partii przez obywateli.