Question

Napisz notatkę

Z wiersza "
Pan od Przyrody " -Z.Herbert

Nie mogę przypomnieć sobie
jego twarzy
stawał wysoko nade mną
na długich rozstawionych nogach
widziałem
złoty łańcuszek
popielaty surdut
i chudą szyję
do której przyszpilony był
nieżywy krawat
on pierwszy pokazał nam
nogę zdechłej żaby
która dotykana igłą
gwałtownie się kurczy
on nas wprowadził
przez złoty binokular
w intymne życie
naszego pradziadka
pantofelka
on przyniósł
ciemne ziarno
i powiedział: sporysz
z jego namowy
w dziesiątym roku życia
zostałem ojcem
gdy po napiętym oczekiwaniu
z kasztana zanurzonego w wodzie
ukazał się żółty kiełek
i wszystko rozśpiewało się
wokoło
w drugim roku wojny
zabili pana od przyrody
łobuzy od historii
jeśli poszedł do nieba -
może chodzi teraz
na długich promieniach
odzianych w szare pończochy
z ogromną siatką
i zieloną skrzynią
wesoło dyndającą z tyłu
ale jeśli nie poszedł do góry -
kiedy na leśnej ścieżce
spotykam żuka który gramoli się
na kopiec piasku
podchodzę
szastam nogami
i mówię:
- dzień dobry panie profesorze
pozwoli pan że panu pomogę
przenoszę go delikatnie
i długo za nim patrzę
aż ginie
w ciemnym pokoju profesorskim
na końcu korytarza liści

napisz w tej notatce kto mówi w tym wierszu kim jest ta osoba kim była (była dzieckiem teraz wspomina jest już starszym uczniem profesora),jak widzi profesora po śmierci,opcje-niebo-reinkarnacja,o czym ogólnie mówi ten wiersz...co dał ten profesor temu Dziecku...+coś od siebie ;p

ok. 7-10 zdań
Tylko nie z neta..Plis !!

Daje naj ! ;**

Answer 1

W wierszu podmiotem lirycznym jest dorosły człowiek wspominający swojego nauczyciela przyrody. Wiersz uderza dużą prostotą, indywidualnym tokiem zdań. Jednakże mimo iż utwór pozbawiony jest niezwykłych metafor, zamknął w nim poeta ogromne bogactwo odcieni uczuciowych. W utworze można wyróżnić dwa typy doznań: przeżycia dziecka oraz dorosłego. Na obrazy przeszłości patrzy tu człowiek, który przeżył zło, który potrafił jednak ocalić przekazaną mu przez „pana od przyrody" miłość do świata, głębokie zrozumienie życia i wiarę w ludzkie bytowanie. W drugim roku wojny pan od przyrody zostaje zabity. Uważam, że wiersz ten jest najpiękniejszym hołdem, jaki uczeń może złożyć nauczycielowi.


Liczę na naj :)