NAPISZ NOTATKĘ
"W greckim domostwie"
prosze o szybką odpowiedz daje naj
More Questions From This User See All
Recommend Questions
Usuario de Brainly
May 2021 | 0 Replies
URGENTE!!! El contexto histórico de los primeros años del siglo XX se caracterizan por: I. Europa poseía la supremacía política, económica y cultural en el mundo II. La ''cuestión social'' se transformó en el problema permanente hasta princios de la ''Gran Guerra'' o ''Primera Guerra Mundial'' III. En las mentes de las grandes potencias mundiales a comienzos del siglo XX, solo hay un objetivo: ''Progresar'' ''Innovar'' y ''Cambiar el mundo'' a) I y II b) II y III c) I y III d) I, II y III
Mieszkania greckie w większości były raczej skromne. Ściany, budowane były z surowych cegieł (mieszanki wody z gliną) suszonych na słońcu, rzadko tynkowano. Malutkie okna nie miały szyb, ale zamykane były drewnianymi okiennicami. Dachy czasem kryto dachówkami z terakoty, częściej jednak na dachu znajdował się taras, gdzie latem można było spać na świeżym powietrzu. Wodę doprowadzano rurami, znano też ścieżki kanalizacyjne.
Do domu wchodziło się przez drzwi z daszkiem, ozdobionym kolumienkami. Najważniejszą izbę, położoną naprzeciw wejścia do domu stanowił duży pokój,
w którym skupiało się życie rodzinne, na co dzień i w czasie świąt. Znajdowało się tam palenisko. Pokój ten połączony był z kuchnią i łazienką dla wspólnego korzystania z komina i dopływu wody. Gdy z czasem kuchnie przemieszczono gdzie indziej, przy ognisku umieszczono ołtarz bogini Hestii. Sypialnie gospodarzy i dzieci znajdowały się po obu stronach dużego pokoju. Za pokojami kobiecymi był niewielki ogród oddzielony drzwiami. Układ domu był różny i zależał od zamożności danego obywatela czy rodziny i położenia gruntu, na którym wznoszono budynek.
czasach archaicznych (X – VI w. p.n.e.) rolę pierwszych domów pełniły szałasy wzniesione na planie koła. Z nich wykształciły się drewniane domy dla ubogiej ludności i domy kamienne dla ludzi zamożnych. Budynki drewniane miały izbę pełniącą funkcję mieszkalną, pośrodku niej paliło się ognisko a światło przechodziło przez otwór wejściowy.
Budynki kamienne, wykształcone z megaronu w okresie mykeńskim miały rzut w kształcie prostokąta. Składały się z trzech części: dziedzińca wewnętrznego (na którym skupiało się życie rodzinne), otoczonego magazynami, pomieszczeniami dla niewolników, pokoju dla mężczyzn w kształcie andronu i pokojów dla kobiet gyneceum.
W V–IV w p.n.e. pojawiły się domy murowane z cegieł na kamiennej podmurówce, czasem piętrowe. Domy, o zwartej budowie, miały jedno wejście prowadzące na dziedziniec z portykiem. Z dziedzińca prowadziły wejścia do: pokoju rodzinnego (oikos), andronu (izby mężczyzn), gyneceum i sypialni. W budynkach piętrowych sypialnie często lokowano na piętrze. Podłogi wykładano mozaikami lub gliną (w zależności od zasobów finansowych właściciela), ściany zdobiono malowidłami. W bogatszych domach, w oknach wstawiano szyby z miki lub szkła.
Ten typ budownictwa przetrwał do czasów hellenizmu wzbogacany np. ilością budowanych pokoi, wystrojem itp. Dziedziniec wewnętrzny zastąpiono perystylem z basenem, dobudowano eksedrę.