romantyzm, epoka literacka ( między schyłkiem XVIIIw. a Wiosną Ludów, w Polsce 1822-64), będąca w opozycji do racjonalizmu i klasycystycznej poetyki. Romantycy opowiadali się za poznaniem intuycyjnym, wyrażali bunt jednostki przeciw panojuncemu porządkowi, głosili idealizm, czyli wiarę w jedność ducha i materii. Szczególnie miejsce w hierarchi społecznej przyznawali artyrście, zwł. poecie (wieszczowi), pośrednikowi między społeczeństwem a prawami wiecznymi, prowadzoncemu dialog z naturą i bogiem. R.
romantyzm, epoka literacka ( między schyłkiem XVIIIw. a Wiosną Ludów, w Polsce 1822-64), będąca w opozycji do racjonalizmu i klasycystycznej poetyki. Romantycy opowiadali się za poznaniem intuycyjnym, wyrażali bunt jednostki przeciw panojuncemu porządkowi, głosili idealizm, czyli wiarę w jedność ducha i materii. Szczególnie miejsce w hierarchi społecznej przyznawali artyrście, zwł. poecie (wieszczowi), pośrednikowi między społeczeństwem a prawami wiecznymi, prowadzoncemu dialog z naturą i bogiem. R.