Wstrząs, jakim był dla całego kraju I rozbiór Rzeczypospolitej, wzmógł jeszcze bardziej gorączkę reformatorską oświeceniowej części społeczeństwa polskiego. Celem zabiegów było wzmocnienie uszczuplonego terytorialnie państwa. Król i zmierzające do reform kręgi magnackie sądzili, że utrzymanie niezależności i poprawę sytuacji gospodarczej kraju przede wszystkim będzie można osiągnąć poprzez odpowiednie wychowanie i wykształcenie nowego pokolenia Polaków w szkołach narodowych, znajdujących się pod zwierzchnictwem państwa. Poddania szkolnictwa pod nadzór władzy państwowej i tym samym pozbawienie Kościoła monopolu szkolnego domagał się kanclerz i bliski współpracownik króla Andrzej Zamojski już w 1764 roku. Od 1772 roku sprawa reformy szkolnictwa dyskutowana była w otoczeniu króla. Zwolennicy fizjokratyzmu opowiadali się ponadto za szerszym udostępnieniem nauki chłopu, która byłaby odpowiednio przystosowana do jego stanu i wymagań pracy na roli. Problem reformy szkolnictwa szerzej wypłynął na sejmie rozbiorowym dopiero po 10 IX 1773 roku, tzn. po dotarciu do Warszawy wiadomości o kasacie zakonu jezuitów, ponieważ przebywające w szkołach jezuickich rzesze młodzieży głównie szlacheckiej pozostawały bez możliwości ukończenia nauki. Zaniepokojona szlachta litewska zaczęła już nawet wysyłać swoich synów do nieobjętych kasatą kolegiów jezuickich znajdujących się na terenie pierwszego zaboru rosyjskiego.
0 votes Thanks 0
Tiffany1sweet
KEN utworzona na mocy uchwały sejmu z 14 X1773. Powstanie KEN wiązało się z kasacja zakonu Jezuitów,który skupiał w swych rękach całe niemal szkolnictwo Rzeczpospolitej. przejąwszy siec szkol jezuickich i opierając sie na ich funduszach KEN prowadzila zeświecczenie szkolnictwa zarowno w doborze zespolu nauczajacego jak i przedmiotow nauczania.Stworzyła jednolity system szkolnictwa o ukladzie hierarchicznym począwszy od szkol elementarnych przez podwydzialowe i wydzialowe po szkoly glowne w krakowie i wilnie . najwazniejsza rola w tym systemie przypadla szkolom glownym bedacym w XVlll w w stanie upadku :)
Wstrząs, jakim był dla całego kraju I rozbiór Rzeczypospolitej, wzmógł jeszcze bardziej gorączkę reformatorską oświeceniowej części społeczeństwa polskiego. Celem zabiegów było wzmocnienie uszczuplonego terytorialnie państwa. Król i zmierzające do reform kręgi magnackie sądzili, że utrzymanie niezależności i poprawę sytuacji gospodarczej kraju przede wszystkim będzie można osiągnąć poprzez odpowiednie wychowanie i wykształcenie nowego pokolenia Polaków w szkołach narodowych, znajdujących się pod zwierzchnictwem państwa.
Poddania szkolnictwa pod nadzór władzy państwowej i tym samym pozbawienie Kościoła monopolu szkolnego domagał się kanclerz i bliski współpracownik króla Andrzej Zamojski już w 1764 roku. Od 1772 roku sprawa reformy szkolnictwa dyskutowana była w otoczeniu króla. Zwolennicy fizjokratyzmu opowiadali się ponadto za szerszym udostępnieniem nauki chłopu, która byłaby odpowiednio przystosowana do jego stanu i wymagań pracy na roli. Problem reformy szkolnictwa szerzej wypłynął na sejmie rozbiorowym dopiero po 10 IX 1773 roku, tzn. po dotarciu do Warszawy wiadomości o kasacie zakonu jezuitów, ponieważ przebywające w szkołach jezuickich rzesze młodzieży głównie szlacheckiej pozostawały bez możliwości ukończenia nauki. Zaniepokojona szlachta litewska zaczęła już nawet wysyłać swoich synów do nieobjętych kasatą kolegiów jezuickich znajdujących się na terenie pierwszego zaboru rosyjskiego.