Janusz Korczak, właściwie Henryk Goldszmit, znany też jako Stary Doktor lub Pan doktor ur. 22 lipca 1878 lub 1879 w Warszawie, zm. 5 sierpnia lub 6 sierpnia 1942 w Treblince był lekarzem, pedagogem, pisarzem, publicystą, działaczem społecznym pochodzenia żydowskiego. Działał na rzecz praw dziecka i całkowitego równouprawnienia dziecka. Wprowadził samorządy wychowanków, które miały prawo stawiać przed dziecięcym sądem swoich wychowawców. W 1926 roku zainicjował pierwsze pismo redagowane w większości przez dzieci - "Mały Przegląd". Pionier działań w dziedzinie resocjalizacji nieletnich, diagnozowania wychowawczego, opieki nad dzieckiem trudnym.
Razem ze Stefanią Wilczyńską założył i prowadził Dom Sierot dla dzieci żydowskich w Warszawie. 2 października 1940 roku Dom Sierot został przeniesiony do getta, w czasie przenoszenia Domu Sierot, jego opiekun – został aresztowany. Uwięziono go na Pawiaku i po kilku miesiącach zwolniono za kaucją. Przed wojną współprowadził wraz z Maryną Falską sierociniec dla dzieci polskich Nasz Dom mieszczący się na Bielanach, gdzie stosował nowatorskie metody pedagogiczne.
Zginął wraz z wychowankami wywieziony w początkach sierpnia 1942 z getta w wagonie bydlęcym. Dobrowolnie towarzyszył im w drodze na śmierć w komorze gazowej obozu zagłady w Treblince.
Janusz Korczak, właściwie Henryk Goldszmit, znany też jako Stary Doktor lub Pan doktor ur. 22 lipca 1878 lub 1879 w Warszawie, zm. 5 sierpnia lub 6 sierpnia 1942 w Treblince był lekarzem, pedagogem, pisarzem, publicystą, działaczem społecznym pochodzenia żydowskiego. Działał na rzecz praw dziecka i całkowitego równouprawnienia dziecka.
Wprowadził samorządy wychowanków, które miały prawo stawiać przed dziecięcym sądem swoich wychowawców. W 1926 roku zainicjował pierwsze pismo redagowane w większości przez dzieci - "Mały Przegląd". Pionier działań w dziedzinie resocjalizacji nieletnich, diagnozowania wychowawczego, opieki nad dzieckiem trudnym.
Razem ze Stefanią Wilczyńską założył i prowadził Dom Sierot dla dzieci żydowskich w Warszawie. 2 października 1940 roku Dom Sierot został przeniesiony do getta, w czasie przenoszenia Domu Sierot, jego opiekun – został aresztowany. Uwięziono go na Pawiaku i po kilku miesiącach zwolniono za kaucją. Przed wojną współprowadził wraz z Maryną Falską sierociniec dla dzieci polskich Nasz Dom mieszczący się na Bielanach, gdzie stosował nowatorskie metody pedagogiczne.
Zginął wraz z wychowankami wywieziony w początkach sierpnia 1942 z getta w wagonie bydlęcym. Dobrowolnie towarzyszył im w drodze na śmierć w komorze gazowej obozu zagłady w Treblince.