Rzeźba jest prawdopodobnie najstarszą ze sztuk plastycznych, a to ze względu na jej beziluzyjny, konkretny, przestrzenny i zmysłowy charakter. W przeciwieństwie do większości dzieł malarskich (do czasów abstrakcjonizmu) rzeźba niczego nie udaje, nie odsyła do innej rzeczywistości, której jest ilustracją lub aluzją. Rzeźba po prostu jest - w całej swojej prostocie i uchwytności. Zapewne dlatego pierwszy twórczy impuls skłonił człowieka prehistorycznego do wykonania jeszcze nieporadnej, ale już wyjątkowej w swej świętości rzeźby.
Tajemnicą pozostanie, dlaczego najwcześniejsze dzieła sztuki (rzeźby i malarstwa) pochodzą z Europy środkowej, a nie z tzw. "żyznego półksiężyca" uważanego za kolebkę cywilizacji. Wprawdzie pierwsze obiekty uważane przez historyków za rzeźby znaleziono w Maroku i na Wzgórzach Golan i datuje się je na średni paleolit (od ok. 300.000 pne), ale przedmioty, które niewątpliwie miały funkcję kultową i wymagały od wykonawcy talentu artystycznego powstały na terenach rozciągających się od dzisiejszej Francji do Ukrainy w okresie tzw. górnego paleolitu (40.000 - 14.000 pne).
Dlaczego sztuka rzeźby i malarstwa (jaskiniowego) narodziła się w Europie, potem zanikła na sto wieków i odżyła w zupełnie innej formie w kulturach oddalonych o kilka tysięcy kilometrów - tego nie dowiemy się chyba nigdy.
Formą typową dla sztuki epoki kamiennej jest postać kobiety - symbol płodności. Figurki nazywane "Venus" wykonywano z miękkiego kamienia lub kości słoniowej, a najbardziej znane przykłady pochodzą z terenu Austrii, Niemiec, Moraw i Ukrainy.
Znaleziona w hetyckim grodzie Çatal Höyük siedząca postać Bogini Matki z ok. 7400-7300 pne jest jednym z najmłodszych przykładów kultowej rzeźby prehistorycznej i należy już do sztuki tworzonej w sprawnie zorganizowanej i zhierarchizowanej społecznośc
Odpowiedź:
Rzeźba jest prawdopodobnie najstarszą ze sztuk plastycznych, a to ze względu na jej beziluzyjny, konkretny, przestrzenny i zmysłowy charakter. W przeciwieństwie do większości dzieł malarskich (do czasów abstrakcjonizmu) rzeźba niczego nie udaje, nie odsyła do innej rzeczywistości, której jest ilustracją lub aluzją. Rzeźba po prostu jest - w całej swojej prostocie i uchwytności. Zapewne dlatego pierwszy twórczy impuls skłonił człowieka prehistorycznego do wykonania jeszcze nieporadnej, ale już wyjątkowej w swej świętości rzeźby.
Tajemnicą pozostanie, dlaczego najwcześniejsze dzieła sztuki (rzeźby i malarstwa) pochodzą z Europy środkowej, a nie z tzw. "żyznego półksiężyca" uważanego za kolebkę cywilizacji. Wprawdzie pierwsze obiekty uważane przez historyków za rzeźby znaleziono w Maroku i na Wzgórzach Golan i datuje się je na średni paleolit (od ok. 300.000 pne), ale przedmioty, które niewątpliwie miały funkcję kultową i wymagały od wykonawcy talentu artystycznego powstały na terenach rozciągających się od dzisiejszej Francji do Ukrainy w okresie tzw. górnego paleolitu (40.000 - 14.000 pne).
Dlaczego sztuka rzeźby i malarstwa (jaskiniowego) narodziła się w Europie, potem zanikła na sto wieków i odżyła w zupełnie innej formie w kulturach oddalonych o kilka tysięcy kilometrów - tego nie dowiemy się chyba nigdy.
Formą typową dla sztuki epoki kamiennej jest postać kobiety - symbol płodności. Figurki nazywane "Venus" wykonywano z miękkiego kamienia lub kości słoniowej, a najbardziej znane przykłady pochodzą z terenu Austrii, Niemiec, Moraw i Ukrainy.
Znaleziona w hetyckim grodzie Çatal Höyük siedząca postać Bogini Matki z ok. 7400-7300 pne jest jednym z najmłodszych przykładów kultowej rzeźby prehistorycznej i należy już do sztuki tworzonej w sprawnie zorganizowanej i zhierarchizowanej społecznośc