Question

Napisz notatkę Czasy Gomułki w punktach:(str.156-160 Kl.8)
1 . PRL po śmierci Stalina
2. Poznański czerwiec
3. Rządy Gomułki - mała stabilizacja
4. Spór z Kościołem
5. Marzec 1968
6. Grudzień 1970
(CAŁA NOTATKA TAK NA 2 STRONY W ZESZYCIE)

Answer 1

1.Śmierć Stalina w marcu 1953 roku., dla ZSRR stanowiła jeden z najważniejszych punktów zwrotnych w całej jego historii. W Polsce nie przyniosła żadnych efektów w wewnętrznej liberalizacji. W naszym kraju represje w 1953 r. osiągnęły jeden ze swoich szczytowych punktów. Już po śmierci Stalina nadeszło najsilniejsze uderzenie w Kościół katolicki. We wrześniu 1953 r. po pokazowym procesie na 12 lat więzienia skazano biskupa kieleckiego Czesława Kaczmarka, w tym samym miesiącu uwięziono prymasa Stefana Wyszyńskiego. Ze szkół usuwano lekcje religii. Jeszcze w sierpniu 1954 r. przeprowadzono operację X-2, w ramach której zamknięto wszystkie żeńskie domy zakonne na Ziemiach Zachodnich i Północnych, a wiele zakonnic wysłano do obozów pracy. Tempo kolektywizacji wsi, dla najliczniejszej grupy Polaków największego zła okresu stalinowskiego, nie uległo żadnemu osłabieniu. Wojskowe Sądy Rejonowe wciąż wydawały wyroki śmierci wobec uczestników antykomunistycznej konspiracji - ostatnie z nich były wykonywane jeszcze na początku 1956 roku.

2.Poznański Czerwiec (Czerwiec ’56) – pierwszy w PRL strajk generalny i demonstracje uliczne, które miały miejsce w końcu czerwca 1956 w Poznaniu. Protesty zostały krwawo stłumione przez wojsko i milicję, a samo wydarzenie było przez propagandę PRL bagatelizowane jako „wypadki czerwcowe” lub przemilczane. Obecnie przez część historyków i uczestników Czerwiec ’56 bywa określany także jako poznański bunt, rewolta oraz powstanie poznańskie

Strajk wybuchł rankiem 28 czerwca (w tzw. czarny czwartek) w Zakładach Przemysłu Metalowego H. Cegielski Poznań (w latach 1949–1956 noszących nazwę Zakłady im. Józefa Stalina Poznań – w skrócie ZISPO) i przerodził się w spontaniczny protest Wielkopolan przeciw władzy

3.Rządy Gomułki i jego bezkompromisowość doprowadzały do konfliktów w samym łonie Partii, stąd też trwające w latach 60. próby „detronizacji” Gomułki. W roku 1968 kraj ogarnęły niepokoje i rozruchy antysemickie, sprowokowane częściowo przez wrogów Gomułki. Ostatecznie jednak kres jego rządom położyły strajki na Wybrzeżu w grudniu 1970 roku, kiedy Gomułka skompromitował się, nakazując użycie siły do ich stłumienia. Błyskawicznie wysłany na urlop i odsunięty w nadzwyczajnym trybie, został zastąpiony przez Edwarda Gierka. Odsunięty na boczny tor zmarł 1 września 1982 roku w Konstancinie.

4Narastająca wrogość do Kościoła znalazła swój wyraz w liście w sprawie polityki antykościelnej wystosowanym w lipcu 1958 r. przez KC PZPR do terenowych instancji partyjnych. Wspomniano w nim o „ofensywie wojującego klerykalizmu”, która rzekomo miała na celu „wzniecenie waśni religijnej”, stąd wymagała „odporu ze strony naszej partii”. Był to czytelny sygnał rozpoczęcia nowego etapu konfrontacji z Kościołem i zakończenia krótkiego okresu względnej normalizacji stosunków na linii państwo–Kościół.

5.8 marca 1968 r. na dziedzińcu Uniwersytetu Warszawskiego odbył się wiec protestacyjny w związku ze zdjęciem przez władze komunistyczne wystawianych w Teatrze Narodowym „Dziadów” oraz relegowaniem z uczelni Adama Michnika i Henryka Szlajfera. Został on brutalnie zaatakowany przez oddziały milicji oraz „aktyw robotniczy”. Stało się to początkiem tzw. wydarzeń marcowych, czyli kryzysu politycznego związanego z falą studenckich protestów oraz walką polityczną wewnątrz PZPR, rozgrywaną w atmosferze antysemickiej i antyinteligenckiej propagandy

6.Krwawa pacyfikacja robotniczego protestu na Wybrzeżu w grudniu 1970 r. spowodowała wg oficjalnych danych śmierć 45 osób. 1 165 osób odniosło rany, około 3 tys. zostało najpierw bestialsko pobitych, a następnie aresztowanych