Karol Dickens (czyt. Dikens) urodził się w 1812 r. w Landport, w Anglii. Od najmłodszych lat był zmuszony ciężko pracować jako robotnik fabryczny. Marzył, by zostać pisarzem. Wnikliwie obserwował życie ludzi ubogich. Przydało się to podczas współpracy z londyńskimi dziennikami, w których publikował szkice obyczajowe. Zyskał sławę pisarską już po publikacji pierwszej książki, słynnego Klubu Pickwicka, zbioru zabawnych opowieści, bogatego w przedstawione z humorem opisy obyczajów. Dickens podróżował do Stanów Zjednoczonych i Włoch, co udokumentował w swoich szkicach z podróży. Zmarł w 1870 r. w Gardhill Place.Karol Dickens (czyt. Dikens) urodził się w 1812 r. w Landport, w Anglii. Od najmłodszych lat był zmuszony ciężko pracować jako robotnik fabryczny. Marzył, by zostać pisarzem. Wnikliwie obserwował życie ludzi ubogich. Przydało się to podczas współpracy z londyńskimi dziennikami, w których publikował szkice obyczajowe. Zyskał sławę pisarską już po publikacji pierwszej książki, słynnego Klubu Pickwicka, zbioru zabawnych opowieści, bogatego w przedstawione z humorem opisy obyczajów. Dickens podróżował do Stanów Zjednoczonych i Włoch, co udokumentował w swoich szkicach z podróży. Zmarł w 1870 r. w Gardhill Place.
Pisarz angielski. Urodził się w Landport. Jego rodzina nie należała do zamożnych ani szczęśliwych. Mieszkali w Landport, później w Londynie. Ojciec pisarza był skromnym kancelistą, a utrzymanie rodziny przekraczało jego możliwości finansowe. W dodatku był człowiekiem niezaradnym, zaciągał długi, za co siedział w więzieniu.
Młody Charles właściwie już od dzieciństwa musiał sam dbać o siebie. Poznał co to nędza, doświadczył głodu i ciężkiej, przekraczającej siły dziecka pracy w fabryce. W każdej niemal jego późniejszej powieści można znaleźć wspomnienia tego trudnego dzieciństwa. Zdobył jednak wykształcenie, dzięki czemu odmienił swój los: otrzymał posadę dziennikarza relacjonującego w londyńskich gazetach obrady parlamentu. Później zamieszczał w nich krótkie opowieści obyczajowe. W roku 1836 ożenił się. Z żoną Katarzyną miał dziesięcioro dzieci. Pierwszy utwór, który zdobył niezwykłą popularność, nosił tytuł Klub Pickwicka. Pisarz ukończył go w rok po ślubie. Była to seria zabawnych i pogodnych opowiastek o kilku dżentlemanach podróżujących po Anglii i rozkoszujących się urokami życia, zwłaszcza dobrym jedzeniem. Dzieło to ukazywało się w odcinkach, w latach 1836-37, i przyniosło autorowi oprócz sławy spore dochody, dzięki czemu mógł się poświęcić swojemu prawdziwemu powołaniu: literaturze. Następne powieści Dickensa: Oliver Twist (1837-38), Dawid Copperfield (1849-50), Życie i przygody Nicolasa Nickleby (1838-39) dotyczą problemów ludzi, a szczególnie dzieci niesprawiedliwie skrzywdzonych przez los, które jednak dzięki dobrym ludziom i szczęśliwym zbiegom okoliczności zyskują szczęście. Działalność pisarza na rzecz biedaków nie ograniczała się tylko do pisania o ich problemach, gdyż swoimi odczytami i artykułami prasowymi zwracał uwagę bogatych mieszkańców Anglii na konieczność bezpłatnego kształcenia sierot i nędzarzy, poprawienie stanu higieny i opieki zdrowotnej w brytyjskich szpitalach. Postacie tworzone przez Dickensa są nieco przerysowane - albo anielsko dobre, albo nikczemne i podłe.
Osobną grupę utworów Dickensa stanowią tak zwane opowieści gwiazdkowe (1843-45). Należą do nich utwory: Świerszcz za kominem i najbardziej znana Opowieść wigilijna. Ten utwór czytał osobiście na odczycie, z którego fundusze przeznaczone były na Instytut Przemysłu i Literatury w Birmingham. Jako człowiek obdarzony talentem aktorskim, którego nadzwyczaj chętnie słuchano, występował później często z odczytami w Anglii i Ameryce, nieźle na tej działalności zarabiając. Część tych zarobków przeznaczał na wspieranie społecznych celów, które sam wskazywał, np. dla Szpitala Dziecięcego na Great Ormond Street w Londynie.
Dickens był piewcą dobroci i miłosierdzia, jednak z biegiem czasu przekonał się, że jego nadzieje na wyplenienie w ludziach zła były dowodem naiwności. Późniejsze utwory: Dombey i syn, Mała Dorrit (1855-57), Ciężkie czasy (1854), Wielkie nadzieje (1860-61) są dowodem na to, że pisarz stracił dawny optymizm na rzecz realistycznego spojrzenia na rzeczywistość wiktoriańskiej Anglii. Pisarz jest autorem wspomnień z podróży do Włoch i Stanów Zjednoczonych, a także powieści historycznych. W drugiej połowie XIX wieku był najbardziej znanym pisarzem na świecie.
Zmarł w Gardhill Place. Przed jego trumną przedefilowały miliony czytelników, wielbicieli talentu i szlachetnego serca artysty. Amerykański poeta Longfellow donosił w prasie amerykańskiej o zgonie Dickensa: "Cała Anglia jest pogrążona w żalu".
Jego twórczość ma do dziś zagorzałych wielbicieli, a czytanie Opowieści wigilijnej w okresie Świąt Bożego Narodzenia należy w krajach anglosaskich do rytuału świątecznego.
Wyjaśnienie:
Karol Dickens (czyt. Dikens) urodził się w 1812 r. w Landport, w Anglii. Od najmłodszych lat był zmuszony ciężko pracować jako robotnik fabryczny. Marzył, by zostać pisarzem. Wnikliwie obserwował życie ludzi ubogich. Przydało się to podczas współpracy z londyńskimi dziennikami, w których publikował szkice obyczajowe. Zyskał sławę pisarską już po publikacji pierwszej książki, słynnego Klubu Pickwicka, zbioru zabawnych opowieści, bogatego w przedstawione z humorem opisy obyczajów. Dickens podróżował do Stanów Zjednoczonych i Włoch, co udokumentował w swoich szkicach z podróży. Zmarł w 1870 r. w Gardhill Place.Karol Dickens (czyt. Dikens) urodził się w 1812 r. w Landport, w Anglii. Od najmłodszych lat był zmuszony ciężko pracować jako robotnik fabryczny. Marzył, by zostać pisarzem. Wnikliwie obserwował życie ludzi ubogich. Przydało się to podczas współpracy z londyńskimi dziennikami, w których publikował szkice obyczajowe. Zyskał sławę pisarską już po publikacji pierwszej książki, słynnego Klubu Pickwicka, zbioru zabawnych opowieści, bogatego w przedstawione z humorem opisy obyczajów. Dickens podróżował do Stanów Zjednoczonych i Włoch, co udokumentował w swoich szkicach z podróży. Zmarł w 1870 r. w Gardhill Place.
Odpowiedź:
Pisarz angielski. Urodził się w Landport. Jego rodzina nie należała do zamożnych ani szczęśliwych. Mieszkali w Landport, później w Londynie. Ojciec pisarza był skromnym kancelistą, a utrzymanie rodziny przekraczało jego możliwości finansowe. W dodatku był człowiekiem niezaradnym, zaciągał długi, za co siedział w więzieniu.
Młody Charles właściwie już od dzieciństwa musiał sam dbać o siebie. Poznał co to nędza, doświadczył głodu i ciężkiej, przekraczającej siły dziecka pracy w fabryce. W każdej niemal jego późniejszej powieści można znaleźć wspomnienia tego trudnego dzieciństwa. Zdobył jednak wykształcenie, dzięki czemu odmienił swój los: otrzymał posadę dziennikarza relacjonującego w londyńskich gazetach obrady parlamentu. Później zamieszczał w nich krótkie opowieści obyczajowe. W roku 1836 ożenił się. Z żoną Katarzyną miał dziesięcioro dzieci. Pierwszy utwór, który zdobył niezwykłą popularność, nosił tytuł Klub Pickwicka. Pisarz ukończył go w rok po ślubie. Była to seria zabawnych i pogodnych opowiastek o kilku dżentlemanach podróżujących po Anglii i rozkoszujących się urokami życia, zwłaszcza dobrym jedzeniem. Dzieło to ukazywało się w odcinkach, w latach 1836-37, i przyniosło autorowi oprócz sławy spore dochody, dzięki czemu mógł się poświęcić swojemu prawdziwemu powołaniu: literaturze. Następne powieści Dickensa: Oliver Twist (1837-38), Dawid Copperfield (1849-50), Życie i przygody Nicolasa Nickleby (1838-39) dotyczą problemów ludzi, a szczególnie dzieci niesprawiedliwie skrzywdzonych przez los, które jednak dzięki dobrym ludziom i szczęśliwym zbiegom okoliczności zyskują szczęście. Działalność pisarza na rzecz biedaków nie ograniczała się tylko do pisania o ich problemach, gdyż swoimi odczytami i artykułami prasowymi zwracał uwagę bogatych mieszkańców Anglii na konieczność bezpłatnego kształcenia sierot i nędzarzy, poprawienie stanu higieny i opieki zdrowotnej w brytyjskich szpitalach. Postacie tworzone przez Dickensa są nieco przerysowane - albo anielsko dobre, albo nikczemne i podłe.
Osobną grupę utworów Dickensa stanowią tak zwane opowieści gwiazdkowe (1843-45). Należą do nich utwory: Świerszcz za kominem i najbardziej znana Opowieść wigilijna. Ten utwór czytał osobiście na odczycie, z którego fundusze przeznaczone były na Instytut Przemysłu i Literatury w Birmingham. Jako człowiek obdarzony talentem aktorskim, którego nadzwyczaj chętnie słuchano, występował później często z odczytami w Anglii i Ameryce, nieźle na tej działalności zarabiając. Część tych zarobków przeznaczał na wspieranie społecznych celów, które sam wskazywał, np. dla Szpitala Dziecięcego na Great Ormond Street w Londynie.
Dickens był piewcą dobroci i miłosierdzia, jednak z biegiem czasu przekonał się, że jego nadzieje na wyplenienie w ludziach zła były dowodem naiwności. Późniejsze utwory: Dombey i syn, Mała Dorrit (1855-57), Ciężkie czasy (1854), Wielkie nadzieje (1860-61) są dowodem na to, że pisarz stracił dawny optymizm na rzecz realistycznego spojrzenia na rzeczywistość wiktoriańskiej Anglii. Pisarz jest autorem wspomnień z podróży do Włoch i Stanów Zjednoczonych, a także powieści historycznych. W drugiej połowie XIX wieku był najbardziej znanym pisarzem na świecie.
Zmarł w Gardhill Place. Przed jego trumną przedefilowały miliony czytelników, wielbicieli talentu i szlachetnego serca artysty. Amerykański poeta Longfellow donosił w prasie amerykańskiej o zgonie Dickensa: "Cała Anglia jest pogrążona w żalu".
Jego twórczość ma do dziś zagorzałych wielbicieli, a czytanie Opowieści wigilijnej w okresie Świąt Bożego Narodzenia należy w krajach anglosaskich do rytuału świątecznego.
Wyjaśnienie: