Podstawowa i wspólna cecha wszystkich wirusów to bezkomórkowa budowa. Formy te posiadają jedynie jedno- lub dwuniciowy kwas nukleinowy zamknięty w białkowej kapsule zwanej kapsydem, której strukturalne jednostki mogą formować polipeptydowy łańcuch -kapsomer. Otoczka ta wraz z nicią nukleową noszą nazwęnukleokapsydu. Dodatkowo niektóre wiriony posiadają białkowo-lipidową osłonkę, której część glikoproteinowa ma pochodzenie wirusowe, a część lipidowa jest utworzona za pomocą błony komórkowej gospodarza. Osłonka ma za zadanie ułatwić proces penetracji wiriona do komórki żywiciela i bardzo często posiada do tego celu niezbędne enzymy ułatwiające rozpuszczanie błon lub ścian komórkowych.
Kształt kapsydu może przypominać kulę, spiralę, gdzie otoczka białkowa układa się na około kwasu nukleinowego w sposób schodkowy tworząc kapsomer, bądź też jednostki białkowe mogą tworzyć formę dwudziestościanu - tak jak w przypadku większość bakteriofagów.
Wielkość wirusów jest bardzo zróżnicowana (od 20 do 200 nm). Są to twory tak małe, że nie sposób dojrzeć ich pod zwykłym mikroskopem świetlnym. Oceny ich rozmiaru dokonuje się za pomocą specjalnych filtrów, sedymentacji w ultrawirówkach bądź mikroskopii elektronowej.
Podstawowa i wspólna cecha wszystkich wirusów to bezkomórkowa budowa. Formy te posiadają jedynie jedno- lub dwuniciowy kwas nukleinowy zamknięty w białkowej kapsule zwanej kapsydem, której strukturalne jednostki mogą formować polipeptydowy łańcuch -kapsomer. Otoczka ta wraz z nicią nukleową noszą nazwęnukleokapsydu. Dodatkowo niektóre wiriony posiadają białkowo-lipidową osłonkę, której część glikoproteinowa ma pochodzenie wirusowe, a część lipidowa jest utworzona za pomocą błony komórkowej gospodarza. Osłonka ma za zadanie ułatwić proces penetracji wiriona do komórki żywiciela i bardzo często posiada do tego celu niezbędne enzymy ułatwiające rozpuszczanie błon lub ścian komórkowych.
Kształt kapsydu może przypominać kulę, spiralę, gdzie otoczka białkowa układa się na około kwasu nukleinowego w sposób schodkowy tworząc kapsomer, bądź też jednostki białkowe mogą tworzyć formę dwudziestościanu - tak jak w przypadku większość bakteriofagów.
Wielkość wirusów jest bardzo zróżnicowana (od 20 do 200 nm). Są to twory tak małe, że nie sposób dojrzeć ich pod zwykłym mikroskopem świetlnym. Oceny ich rozmiaru dokonuje się za pomocą specjalnych filtrów, sedymentacji w ultrawirówkach bądź mikroskopii elektronowej.