W Niemczech i ogólnie w środkowej Europie co najmniej od II poł. XIV w. rozwijały się, pod wpływem idei Wyclifa a następnie Husa, dyskusje o potrzebie reformy Kościoła, powszechne było też przekonanie o zepsuciu jego elit w szczególności dworu papieskiego. Główne żądania reformatorów dotyczyły: przyjmowania komunii świętej w dwóch postaciach, zniesienia celibatu duchownych i rezygnacji Kościoła z posiadania majątku. Przyczyną bezpośrednią było rozpowszechnienie tez ( Marcina Lutra )
W drugiej połowie XV wieku nastąpił wzrost zamożności społeczeństwa, zaczęły upowszechniać się formy gospodarki rynkowej opartej na pieniądzu (w miejsce dawnych zobowiązań stanowych)-szczególnie armia. Jednocześnie wzrostowi zamożności towarzyszy poczucie winy. Ludzie boją się, że osiągana zamożność (nie zawsze w uczciwy sposób ) będzie przeszkodą do życia wiecznego-zbawienia wiekuistego. Jednocześnie doktryna katolicka zakłada, że człowiek osiąga zbawienie wiekuiste pod przewodnictwem kościoła przez łaskę Bożą i dobre uczynki. Zaś dobrym uczynkiem było kupienie sobie odpustu, a pieniądze uzyskane w ten sposób Kościół przeznaczał na czynienie dobra.
W Niemczech i ogólnie w środkowej Europie co najmniej od II poł. XIV w. rozwijały się, pod wpływem idei Wyclifa a następnie Husa, dyskusje o potrzebie reformy Kościoła, powszechne było też przekonanie o zepsuciu jego elit w szczególności dworu papieskiego. Główne żądania reformatorów dotyczyły: przyjmowania komunii świętej w dwóch postaciach, zniesienia celibatu duchownych i rezygnacji Kościoła z posiadania majątku. Przyczyną bezpośrednią było rozpowszechnienie tez ( Marcina Lutra )
W drugiej połowie XV wieku nastąpił wzrost zamożności społeczeństwa, zaczęły upowszechniać się formy gospodarki rynkowej opartej na pieniądzu (w miejsce dawnych zobowiązań stanowych)-szczególnie armia. Jednocześnie wzrostowi zamożności towarzyszy poczucie winy. Ludzie boją się, że osiągana zamożność (nie zawsze w uczciwy sposób ) będzie przeszkodą do życia wiecznego-zbawienia wiekuistego. Jednocześnie doktryna katolicka zakłada, że człowiek osiąga zbawienie wiekuiste pod przewodnictwem kościoła przez łaskę Bożą i dobre uczynki. Zaś dobrym uczynkiem było kupienie sobie odpustu, a pieniądze uzyskane w ten sposób Kościół przeznaczał na czynienie dobra.