wroniire
Miłość - uczucie kojarzone przez nas z czymś przyjemnym. Towarzyszy nam od naszych narodzin, jest nieodłącznym elementem naszego życia, bez którego nie miałoby ono jakiegokolwiek sensu. Motyw miłości od wielu lat poruszany jest w literaturze. Jest przedstawiany jako miłość nieszczęśliwa jak i również ta szczęśliwa. Pierwszym argumentem uzasadniającym stwierdzenie, że miłość jest niezmiernie potrzeba w życiu człowieka, jest mit o Orfeuszu i Eurydyce. Opowiada on historię dwojga ludzi bardzo mocno zakochanych w sobie nawzajem. Jednak ich sielanka nie trwała długo. Eurydyka była bardzo piękna, swą urodą przyciągała uwagę wielu mężczyzn. Pewnego dnia ujrzał ją Aristajos, zakochał się. Był tak natarczywy, że zaczął gonić nimfę, a ta uciekając nadepnęła na żmiję i zmarła. Zrozpaczony Orfeusz postanowił udać się do hadesu, aby odbić ukochaną. Swoją przepiękną grą zdołał ją odbić, jednak gdy mieli już wyjść z otchłani hadesu, Hermes zabrał Eurydykę z powrotem. Zrozpaczony Orfeusz już do końca swego życia grał swe przepełnione żalem pieśni. Historia ta opisuje nam nieszczęśliwą miłość, jaka napotkała tą dwójkę. Pomimo starań Orfeusza nie udaje mu się uratować ukochanej. Mówi nam o poświęceniu jakie jest w stanie wykonać człowiek, gdy kogoś bardzo mocno kocha. Historia tej dwójki, to nie tylko historia o miłości kobiety i mężczyzny, ale również o ich uczuciu, które skłania do podejmowania decyzji, aby uchronić tą drugą połówkę. Kolejnym utworem jest "Dzieje Tristana i Izoldy". Jest to nie tylko jedna z najsłynniejszych historii miłosnych, ale także utwór ukazujący obyczaj i etos rycerski. Tristan rycerz i wasal króla Marka. Zobowiązany jest do lojalności wobec swojego władcy i pana. Izolda księżniczka przeznaczona na żonę dla króla Marka. Pewnego razu Tristan popłynął po nią do Irlandii. W czasie wyprawy powrotnej oboje wypili cudowny napój, zakochali się w sobie i nie mogli bez siebie żyć. Tragizm tych postaci polega na wewnętrznej walce jaką toczą w sobie: między miłością do partnera, a lojalnością wobec władcy. Miłość przedstawiona w tym utworze nie jest prawdziwa. Za uczucia tych dwojga odpowiedzialny jest czarodziejski napój, a nie wzajemna fascynacja. Gdyby nie on ich historie potoczyłyby się zupełnie inaczej. Dlatego uważam, że miłość Tristana i Izoldy nie możemy uznać za prawdziwe uczucie, które potrafi wszystko, tak jak mieliśmy to ukazane w micie o Orfeuszu i Eurydyce. Uważam, że miłość w życiu człowieka jest bardzo ważna i nadaje mu sens. Bez niej człowiek czułby się samotny. Miłość pozwala otworzyć się nam na drugą osobę, pokochać ją. Uczucie to zmienia ludzi na lepszych. Uważam, że świat bez miłości byłby smutny, szary i nieciekawy. Każdy byłby dla siebie niemiły, oschły, a przede wszystkim nikt nikomu bezinteresownie nie pomógłby
Motyw miłości od wielu lat poruszany jest w literaturze. Jest przedstawiany jako miłość nieszczęśliwa jak i również ta szczęśliwa. Pierwszym argumentem uzasadniającym stwierdzenie, że miłość jest niezmiernie potrzeba w życiu człowieka, jest mit o Orfeuszu i Eurydyce. Opowiada on historię dwojga ludzi bardzo mocno zakochanych w sobie nawzajem. Jednak ich sielanka nie trwała długo. Eurydyka była bardzo piękna, swą urodą przyciągała uwagę wielu mężczyzn. Pewnego dnia ujrzał ją Aristajos, zakochał się. Był tak natarczywy, że zaczął gonić nimfę, a ta uciekając nadepnęła na żmiję i zmarła. Zrozpaczony Orfeusz postanowił udać się do hadesu, aby odbić ukochaną. Swoją przepiękną grą zdołał ją odbić, jednak gdy mieli już wyjść z otchłani hadesu, Hermes zabrał Eurydykę z powrotem. Zrozpaczony Orfeusz już do końca swego życia grał swe przepełnione żalem pieśni. Historia ta opisuje nam nieszczęśliwą miłość, jaka napotkała tą dwójkę. Pomimo starań Orfeusza nie udaje mu się uratować ukochanej. Mówi nam o poświęceniu jakie jest w stanie wykonać człowiek, gdy kogoś bardzo mocno kocha. Historia tej dwójki, to nie tylko historia o miłości kobiety i mężczyzny, ale również o ich uczuciu, które skłania do podejmowania decyzji, aby uchronić tą drugą połówkę. Kolejnym utworem jest "Dzieje Tristana i Izoldy". Jest to nie tylko jedna z najsłynniejszych historii miłosnych, ale także utwór ukazujący obyczaj i etos rycerski. Tristan rycerz i wasal króla Marka. Zobowiązany jest do lojalności wobec swojego władcy i pana. Izolda księżniczka przeznaczona na żonę dla króla Marka. Pewnego razu Tristan popłynął po nią do Irlandii. W czasie wyprawy powrotnej oboje wypili cudowny napój, zakochali się w sobie i nie mogli bez siebie żyć. Tragizm tych postaci polega na wewnętrznej walce jaką toczą w sobie: między miłością do partnera, a lojalnością wobec władcy. Miłość przedstawiona w tym utworze nie jest prawdziwa. Za uczucia tych dwojga odpowiedzialny jest czarodziejski napój, a nie wzajemna fascynacja. Gdyby nie on ich historie potoczyłyby się zupełnie inaczej. Dlatego uważam, że miłość Tristana i Izoldy nie możemy uznać za prawdziwe uczucie, które potrafi wszystko, tak jak mieliśmy to ukazane w micie o Orfeuszu i Eurydyce.
Uważam, że miłość w życiu człowieka jest bardzo ważna i nadaje mu sens. Bez niej człowiek czułby się samotny. Miłość pozwala otworzyć się nam na drugą osobę, pokochać ją. Uczucie to zmienia ludzi na lepszych. Uważam, że świat bez miłości byłby smutny, szary i nieciekawy. Każdy byłby dla siebie niemiły, oschły, a przede wszystkim nikt nikomu bezinteresownie nie pomógłby