Kiedy w roku 1846 Moniuszko przyjechał na krótko do Warszawy, powziął pomysł stworzenia opery, której akcja rozgrywałaby się w Polsce, a muzyka nawiązywałaby do muzycznych tradycji narodowych. Tak narodziła się „Halka” z librettem Włodzimierza Wolskiego, najpierw jako utwór dwuaktowy (Wilno 1848), a następnie czteroaktowy, wystawiony w Teatrze Wielkim w Warszawie (1858).
Treścią opery "Halka" S. Moniuszki jest dramat osobisty góralskiej dziewczyny, Halki, ukazany na tle nierówności społecznej w dawnej Polsce szlacheckiej.
Oprócz Halki, do głównych postaci wystepujących w operze należą:
Jontek - góral, wierny towarzysz Halki,
Janusz - młody szlachcic,
Zofia - szlachcianka, narzeczona Janusza,
Stolnik - jej ojciec,
Dzięba - zaufany ojca.
Akcja toczy się na Podhalu. Tragiczne przeżycia Halki, doprowadzające ją do obłędu i samobójstwa, są skutkiem zawodu, jaki spotkał dziewczynę, naiwnie wierzącą w trwałość uczucia i uczciwość szlachcica. Inni przedstawiciele ludu występujący w operze, przestrzegają przed tego rodzaju naiwnością, nie wierzą szlachcie, chwilami postawa ich jest wręcz wroga.
"Halka" to pierwsza polska opera narodowa.
„Straszny Dwór” to opera w 4 aktach do libretta Jana Chęcińskiego, skomponowana przez Stanisława Moniuszkę w latach 1861-1864. Główne postaci: Miecznik Hanna i Jadwiga - jego córki Damazy - zalotnik Jadwigi Zbigniew i Stefan - bracia, towarzysze pancerni Maciej - stary sługa braci Skołuba - stary żołnierz Cześnikowa - stryjenka braci Akcja dzieje się w pierwszej połowie XVIII wieku. Zbigniew i Stefan wracają do domu po skończonej służbie wojskowej. Poprzysięgają się nie żenić. Jednak po odwiedzinach starego Miecznika, gdzie poznają jego piękne córki zaczynają się wahać. Cześnikowa, która chce ich wydać za inne panny, kompromituje ich u Miecznika, mówiąc że to tchórze. Wszyscy postanawiają przekonać się, czy panicze są straszliwymi tchórzami. Siostry Hanna i Jadwiga chcą zadrwić z kawalerów Stefana i Zbigniewa i wpadają na pomysł, by wystraszyć ich w nocy. Skołuba opowiada Maciejowi, jak straszne i dziwne zjawiska dzieją w nocy w dworze. Gdy Skołuba wychodzi, nagle wiszące na ścianie portrety prababek zaczynają się poruszać. Sprawczyniami tego są Hanna i Jadwiga, które ukryły się za obrazami. Jednak Stefan i Zbigniew zauważają ruch za obrazami i wychodzą, by złapać sprawców. Potem Damazy opowiada im legendę o strasznych czynach popełnionych we dworze, na co wskazywać ma nazwa "straszny dwór''. Jednak Miecznik wyjaśnia całą prawdę o dworze w Kalinowie - otóż pradziadek Miecznika miał 9 przepięknych córek, do których przyjeżdżali młodzieńcy zajeżdżający do Kalinowa prosząc o rękę. Zazdrosne matki dziewcząt z innych dworków rozpowiadały w okolicy, że dworek w Kalinowie to ,,Straszny dwór''. Stefan i Zbigniew proszą więc Miecznika o rękę Hanny i Jadwigi. Wzruszony Miecznik błogosławi obie pary.
Do wyboru opis dwóch oper Moniuszki: "Halki" i "Strasznego dworu". Pozdrawiam.
Stanisław Moniuszko:
Kiedy w roku 1846 Moniuszko przyjechał na krótko do Warszawy, powziął pomysł stworzenia opery, której akcja rozgrywałaby się w Polsce, a muzyka nawiązywałaby do muzycznych tradycji narodowych. Tak narodziła się „Halka” z librettem Włodzimierza Wolskiego, najpierw jako utwór dwuaktowy (Wilno 1848), a następnie czteroaktowy, wystawiony w Teatrze Wielkim w Warszawie (1858).
Treścią opery "Halka" S. Moniuszki jest dramat osobisty góralskiej dziewczyny, Halki, ukazany na tle nierówności społecznej w dawnej Polsce szlacheckiej.
Oprócz Halki, do głównych postaci wystepujących w operze należą:
Jontek - góral, wierny towarzysz Halki,
Janusz - młody szlachcic,
Zofia - szlachcianka, narzeczona Janusza,
Stolnik - jej ojciec,
Dzięba - zaufany ojca.
Akcja toczy się na Podhalu. Tragiczne przeżycia Halki, doprowadzające ją do obłędu i samobójstwa, są skutkiem zawodu, jaki spotkał dziewczynę, naiwnie wierzącą w trwałość uczucia i uczciwość szlachcica. Inni przedstawiciele ludu występujący w operze, przestrzegają przed tego rodzaju naiwnością, nie wierzą szlachcie, chwilami postawa ich jest wręcz wroga.
"Halka" to pierwsza polska opera narodowa.
„Straszny Dwór” to opera w 4 aktach do libretta Jana Chęcińskiego, skomponowana przez Stanisława Moniuszkę w latach 1861-1864. Główne postaci: Miecznik Hanna i Jadwiga - jego córki Damazy - zalotnik Jadwigi Zbigniew i Stefan - bracia, towarzysze pancerni Maciej - stary sługa braci Skołuba - stary żołnierz Cześnikowa - stryjenka braci Akcja dzieje się w pierwszej połowie XVIII wieku. Zbigniew i Stefan wracają do domu po skończonej służbie wojskowej. Poprzysięgają się nie żenić. Jednak po odwiedzinach starego Miecznika, gdzie poznają jego piękne córki zaczynają się wahać. Cześnikowa, która chce ich wydać za inne panny, kompromituje ich u Miecznika, mówiąc że to tchórze. Wszyscy postanawiają przekonać się, czy panicze są straszliwymi tchórzami. Siostry Hanna i Jadwiga chcą zadrwić z kawalerów Stefana i Zbigniewa i wpadają na pomysł, by wystraszyć ich w nocy. Skołuba opowiada Maciejowi, jak straszne i dziwne zjawiska dzieją w nocy w dworze. Gdy Skołuba wychodzi, nagle wiszące na ścianie portrety prababek zaczynają się poruszać. Sprawczyniami tego są Hanna i Jadwiga, które ukryły się za obrazami. Jednak Stefan i Zbigniew zauważają ruch za obrazami i wychodzą, by złapać sprawców. Potem Damazy opowiada im legendę o strasznych czynach popełnionych we dworze, na co wskazywać ma nazwa "straszny dwór''. Jednak Miecznik wyjaśnia całą prawdę o dworze w Kalinowie - otóż pradziadek Miecznika miał 9 przepięknych córek, do których przyjeżdżali młodzieńcy zajeżdżający do Kalinowa prosząc o rękę. Zazdrosne matki dziewcząt z innych dworków rozpowiadały w okolicy, że dworek w Kalinowie to ,,Straszny dwór''. Stefan i Zbigniew proszą więc Miecznika o rękę Hanny i Jadwigi. Wzruszony Miecznik błogosławi obie pary.
Do wyboru opis dwóch oper Moniuszki: "Halki" i "Strasznego dworu". Pozdrawiam.