Osada na terenie dzisiejszych Ropczyc istniała prawdopodobnie już XIII wieku[11]. Wiadomo, że w 1226 roku została spalona podczas najazduRusinów. Dokument wydany w 1282 roku przez Leszka Czarnego wymienia Ropczyce i okoliczne wsie z nazwy[12]. W 1362 roku, król Kazimierz Wielki nadał Mikołajowi i Janowi Gielnicom przywilej lokacyjny miasta. Powstało ono na terenie osad Starej i Nowej Ropczycy.
Wiek XV i XVI zaznacza się ożywiony rozwojem Ropczyc. Rozwija się rzemiosło i handel, a położenie miasta na skrzyżowaniu ważnych szlaków handlowych aktywizuje miejscowych kupców, których kontakty sięgają Rusi, Krakowa oraz miast węgierskich. Przez pewien czas Ropczyce szczyciło się mianem „małego Gdańska”, co najlepiej świadczy o znaczeniu tego miasta[13].
Wiek XVII zaznaczył się upadkiem miasta, który dotknął wtedy większość miast Rzeczypospolitej. W 1607 roku miasto spustoszyli żołnierzeZebrzydowskiego. W 1655 roku splądrowali je Szwedzi. Kryzys pogłębiały dodatkowo coraz wyższe podatki oraz niekorzystne dla mieszczan prawodawstwo.
Po rozbiorze (1772) miasto weszło w skład zaboru austriackiego. Parę lat później znów zaczął się w nim rozwijać rzemiosło i handel. W 1856 roku miasto straciło sznsę na rozwój, gdyż nowo budowana linia kolejowa Kraków-Rzeszów ominęła je. W 1873 roku wielki pożar strawił niemal całą drewnianą zabudowę miasta[14].
Po pierszej wojnie światowej miasto weszło w skład odrodzonej Polski. W 1937 roku straciło funkcję miasta powiatowego na rzecz dynamicznie rozwijającej się Dębicy. Status ten odzyskało w 1955 roku.
Osada na terenie dzisiejszych Ropczyc istniała prawdopodobnie już XIII wieku[11]. Wiadomo, że w 1226 roku została spalona podczas najazduRusinów. Dokument wydany w 1282 roku przez Leszka Czarnego wymienia Ropczyce i okoliczne wsie z nazwy[12]. W 1362 roku, król Kazimierz Wielki nadał Mikołajowi i Janowi Gielnicom przywilej lokacyjny miasta. Powstało ono na terenie osad Starej i Nowej Ropczycy.
Wiek XV i XVI zaznacza się ożywiony rozwojem Ropczyc. Rozwija się rzemiosło i handel, a położenie miasta na skrzyżowaniu ważnych szlaków handlowych aktywizuje miejscowych kupców, których kontakty sięgają Rusi, Krakowa oraz miast węgierskich. Przez pewien czas Ropczyce szczyciło się mianem „małego Gdańska”, co najlepiej świadczy o znaczeniu tego miasta[13].
Wiek XVII zaznaczył się upadkiem miasta, który dotknął wtedy większość miast Rzeczypospolitej. W 1607 roku miasto spustoszyli żołnierzeZebrzydowskiego. W 1655 roku splądrowali je Szwedzi. Kryzys pogłębiały dodatkowo coraz wyższe podatki oraz niekorzystne dla mieszczan prawodawstwo.
Po rozbiorze (1772) miasto weszło w skład zaboru austriackiego. Parę lat później znów zaczął się w nim rozwijać rzemiosło i handel. W 1856 roku miasto straciło sznsę na rozwój, gdyż nowo budowana linia kolejowa Kraków-Rzeszów ominęła je. W 1873 roku wielki pożar strawił niemal całą drewnianą zabudowę miasta[14].
Po pierszej wojnie światowej miasto weszło w skład odrodzonej Polski. W 1937 roku straciło funkcję miasta powiatowego na rzecz dynamicznie rozwijającej się Dębicy. Status ten odzyskało w 1955 roku.