Question

Napisz krotki zyciorys Wojciecha Oczka , ale uwaga
tylko te czesci zyciorysa ktore maja cos wspolnego z balneologia.
DZIEKI Z GORY

Answer 1

Jeden z twórców medycyny polskiej. Lekarz nadworny i sekretarz króla Stefana Batorego i Zygmunta III Wazy. Był synem warszawskiego kołodzieja, czyli rzemieślnika zajmującego się wyrobem wozów i części do nich. Najpierw uczył się w szkółce kościelnej przy kościele Świętego Jana, a następnie w szkołach miejskiej i katedralnej. Mając 22 lata, wyjechał do Krakowa na studia w Akademii Krakowskiej. Został tam wysłany na koszt kapituły warszawskiej (zespołu duchownych przy katedrze lub kolegiacie). Po ukończeniu studiów w 1562 roku był przez pewien czas nauczycielem szkoły prowadzonej przez kapitułę. W roku 1565 wyjechał, ponownie finansowany przez kapitułę, za granicę w celu kontynuowania studiów medycznych. Studiował na uniwersytecie w Padwie, na słynnym wydziale lekarskim uniwersytetu w Montpellier we Francji oraz na uniwersytecie w Bolonii, gdzie zdobył stopień doktora nauk medycznych. Po powrocie do Warszawy w roku 1569 rozpoczął praktykę lekarską. Bezpłatnie leczył biednych w szpitalu Świętego Marcina - taki obowiązek nałożyła na niego kapituła warszawska w zamian za sfinansowanie nauki. Wkrótce stał się znany i ceniony nie tylko w Warszawie, ale także w Polsce. W roku 1576 został wezwany przez króla Stefana Batorego do Krakowa.
Został nadwornym lekarzem króla.Po śmierci Stefana Batorego został lekarzem nadwornym Zygmunta III Wazy. Mimo że przypisywano Wojciechowi Oczce wiele prac medycznych, pewne jest autorstwo dwu dzieł. Jedno z nich „Cieplice..." (1578) to traktat o leczeniu uzdrowiskowym, czyli balneologicznym. Oczko pierwszy określił w tym traktacie wskazania i przeciwwskazania do leczenia uzdrowiskowego i zalecił łączyć je z odpowiednim zestawem leków (leczenie balneofarmakologicz-ne). Drugie dzieło, wydane podobnie jak pierwsze w Krakowie, „Przymiot, czyli niemoc dworska" (1581) było traktatem poświęconym groźnej chorobie wenerycznej - kile. Oczko obalił w nim wiele przesądów dotyczących tej choroby i sposobów jej leczenia, a także zalecał codzienną higienę i przestrzeganie zasad etycznych. Obie książki zostały napisane w języku polskim i zawierały utworzone przez ich autora polskie nazewnictwo medyczne.