Miejscem i odpowiednim czasem dla występów cyrkowych w okresie średniowiecza były odpusty i jarmarki, które łączyły w sobie aspekty religijne, handel oraz rozrywkę. W Niemczech pierwsze jarmarki odbyły się w 1031 roku w Wurzburgu. Do Monachium, które liczyło 12 tys. mieszkańców, na czas jarmarku przybywało 60 tyś gości. W roku 1443 po raz pierwszy publicznie pokazano słonia na targach we Frankfurcie nad Menem. W kronikach zapisana została informacja, że w Norymberdze w 1505 roku występował linoskoczek z Kolonii, który chodził po linie w pełnej zbroi. W Anglii jarmarki połączone były z odpustem i zapoczątkowano je w 1123. Jak głosi podanie twórcą targów był błazen lub minstrel króla Henryka I. Na jarmarkach angielskich odbywały się popisy cyrkowe, pokazy figur woskowych, uprawiano tam gry hazardowe oraz przedstawiano tzw. sideshows, czyli pokaz dziwów natury np. karłów, hermafrodytów, olbrzymów, ludzi z krótkimi ramionami, bez łydek, trojgiem oczu, spiczastymi głowami itp. Jak podają średniowieczne afisze pokazywani byli również zjadacze ludzi tzw. centaury – wielogłowe monstra z dziobami dużych ptaków. Sideshows było bardzo popularne, a np. król Hiszpanii Filip IV kolekcjonował karły, które jego nadworny malarz Diego Velazquez malował. Ważnym elementem kulturowym średniowiecza były karnawały. Człowiek średniowiecza- według teorii Michaiła Bachtina – żył na pograniczu dwóch światów. Z jednej strony średniowiecznych ściśle zhierarchizowanym świecie dogmatów strachu, średniowiecznych drugiej w świecie czasu karnawału, gdzie zniesione zostawały wszelkie bariery i zahamowania, a świętości profanowane. Właśnie w tym ,,czasie na opak”, gdzie dominowała zabawa, rozrywki dla ludzi dostarczali artyści kuglarze z bud jarmarcznych. Do charakterystycznych cech karnawału należało zniesienie wszelkich barier stanowych i swoboda kpienia i prześmiewania się z tych podziałów, którą to umiejętnie wykorzystali do swoich popisów komicznych wesołkowie i komedianci Wśród średniowiecznych wesołków dużą rolę odgrywał błazen dworski, który często brał na siebie troski władcy, był jego powiernikiem i doradcą a swoimi żartami krytykował ówczesne sytuacje polityczne.
Miejscem i odpowiednim czasem dla występów cyrkowych w okresie średniowiecza były odpusty i jarmarki, które łączyły w sobie aspekty religijne, handel oraz rozrywkę.
W Niemczech pierwsze jarmarki odbyły się w 1031 roku w Wurzburgu. Do Monachium, które liczyło 12 tys. mieszkańców, na czas jarmarku przybywało 60 tyś gości. W roku 1443 po raz pierwszy publicznie pokazano słonia na targach we Frankfurcie nad Menem. W kronikach zapisana została informacja, że w Norymberdze w 1505 roku występował linoskoczek z Kolonii, który chodził po linie w pełnej zbroi.
W Anglii jarmarki połączone były z odpustem i zapoczątkowano je w 1123. Jak głosi podanie twórcą targów był błazen lub minstrel króla Henryka I. Na jarmarkach angielskich odbywały się popisy cyrkowe, pokazy figur woskowych, uprawiano tam gry hazardowe oraz przedstawiano tzw. sideshows, czyli pokaz dziwów natury np. karłów, hermafrodytów, olbrzymów, ludzi z krótkimi ramionami, bez łydek, trojgiem oczu, spiczastymi głowami itp. Jak podają średniowieczne afisze pokazywani byli również zjadacze ludzi tzw. centaury – wielogłowe monstra z dziobami dużych ptaków.
Sideshows było bardzo popularne, a np. król Hiszpanii Filip IV kolekcjonował karły, które jego nadworny malarz Diego Velazquez malował.
Ważnym elementem kulturowym średniowiecza były karnawały. Człowiek średniowiecza- według teorii Michaiła Bachtina – żył na pograniczu dwóch światów. Z jednej strony średniowiecznych ściśle zhierarchizowanym świecie dogmatów strachu, średniowiecznych drugiej w świecie czasu karnawału, gdzie zniesione zostawały wszelkie bariery i zahamowania, a świętości profanowane. Właśnie w tym ,,czasie na opak”, gdzie dominowała zabawa, rozrywki dla ludzi dostarczali artyści kuglarze z bud jarmarcznych. Do charakterystycznych cech karnawału należało zniesienie wszelkich barier stanowych i swoboda kpienia i prześmiewania się z tych podziałów, którą to umiejętnie wykorzystali do swoich popisów komicznych wesołkowie i komedianci
Wśród średniowiecznych wesołków dużą rolę odgrywał błazen dworski, który często brał na siebie troski władcy, był jego powiernikiem i doradcą a swoimi żartami krytykował ówczesne sytuacje polityczne.