Question

Napisz krótka notatkę o św. Aleksym i uzasadnij czy jego wybór na życie jest dobry czy może nie!!!

Answer 1

Średniowiecze, to dotychczasowo najdłuższa era, bo trwała 1000 lat. Często określa się ją mianem epoki spod znaku miecza i krzyża. Te dwa symbole określają oblicze średniowiecznej kultury rycerskiej i kościelnej. W tym czasie panował tak zwany teocentryzm, co oznacza Bóg w centrum zainteresowania. W tym okresie wykształciło się wiele wzorców parenetycznych do naśladowania przez człowieka. Jednym z nich był wzorzec idealnego świętego/ ascety. W książce pod tytułem „Kwiatki świętego Franciszka z Asyżu” dowiadujemy się o idealnym świętym, natomiast w „Legendzie o św. Aleksym” o doskonałym ascecie.

Aleksy był młodym obiecującym Rzymianinem. W noc poślubną postanowił opuścić swoją nowo poślubioną żonę, by odpowiedzieć natychmiastowo na powołanie, które zrodziło się w jego sercu. Chciał się całkowicie poświęcić Bogu. Porzucił swój cały majątek, ludzi których kochał i podążył za największą miłością swego życia. By żyć tak jak Jezus i podobać się tylko mu. Stał się więc żebrakiem, wyśmiewanym i poniżanym przez otoczenie. Codziennie siedział na progu kościoła i znosił cierpienie w milczeniu. Pewnego dnia ukazał mu się cud. Z obrazu który wisiał pod ołtarzem zeszła Matka Boska i powiedziała do klucznika „Wstań otwórz drzwi i wpuść tego człowieka do środka”. Działo się to dosyć często i dowiedzieli się o tym ludzie. Przez to uważali Aleksego za świętego. Lecz on nie chciał sławy i wyniósł się z tego miasta, ale przez przypadek statek zboczył z kursu i dotarł do swojego rodzinnego miasta. Tam przez 16 lat siedział pod schodami własnego domu i nikt go nie rozpoznał. Służący wylewali na niego pomyje. Gdy miał już umierać napisał list, w którym opisał wszystkie swoje męki. Po jego śmierci wszystkie dzwony w Rzymie zaczęły bić. Małe dziecko powiedziało ludziom że zmarł syn króla. Kiedy ktoś chory znalazł się w pobliżu Aleksego został uzdrowiony. Chcieli mu odebrać list który trzymał w ręce ale nie mogli. Zrobiła to dopiero jego żona i wtedy dopiero wyszło na jaw że był to Aleksy.

Aleksy swoją postawą udowadnia, że rzeczy doczesne są nietrwałe, zgubne ludzkie uczucia nieoparte na służbie Bogu. Święty pokazuje swoim przykładem jak znosić próby na jakie jest wystawiane życie ascety. Aleksy jest wierny przyjętym zasadom, z których najważniejsza jest miłość do Boga i patrzenie na ludzi poprzez pryzmat szczęścia wiecznego.

Natomiast święty Franciszek był synem bogatego kupca. W młodości prowadził hulaszczy tryb życia. Dopiero po wojnie Asyżu z Perugią, przebytą chorobą, zmienia całkowicie swój światopogląd i oddaje się powołaniu. Wbrew woli ojca, wyrzekł się majątku i został wędrownym kaznodzieją. Pamiętając o naukach Jezusa, nawoływał do surowego ubóstwa i miłości bliźniego. Święty Franciszek pragnął żyć zgodnie z ewangelią, dlatego głosił miłosierdzie i z pokorą znosił upokorzenia. Naśladując Jezusa, skupił wokół siebie dwunastu braci, głosił kazania oraz nie jadł i nie pił przez czterdzieści dni. Legenda głosi, że w momencie śmierci Franciszka zleciały się śpiewające ptaki i wzięły duszę świętego od razu do nieba.

Święty Franciszek naucza radości życia i miłości do wszystkich istot, które stworzył Bóg, odnajdywania w nich piękna i dobra. Swą wiarą i pokorą potrafi nawrócić nawet największego zbója, czy złego wilka. Jego filozofia oparta jest na głoszeniu radosnej wiary.

Święty Franciszek w przeciwieństwie do Aleksego nie jest ascetą, ponieważ nie umartwiał swego ciała w imię miłości do Boga. Wiara Franciszka jest bardziej oparta na głoszeniu wiecznego szczęścia, natomiast wiara Aleksego była pesymistyczna i polegająca na cierpieniu. Obaj święci mieli dar uzdrawiania ludzi z ciężkich chorób. Obydwaj żyli ubogo, uczciwie, wszystko to miało sprowadzać do Boga. Życie skromne na ziemi miało gwarantować dobrobyt i wieczną chwałę po śmierci.

Jak widać w średniowieczu Bóg w życiu ludzi odgrywał bardzo ważną rolę. W świętym społeczeństwo widziało najwyższy ideał ziemski. Podnosił on znaczenie miejsc, z którymi był związany.