Question

NAPISZ KRÓTKĄ NOTATKE O SYTUACJI POLSKI POD ZABOREM PRUSKIM, ROSYJSKIM I AUSTRYJACKIM !

Answer 1

Zabór pruski
W zaborze Rosyjskim szczególnie rozwiną się przemysł. Powstawały zakłady włókiennicze – znane nawet Chinach, a także zakłady przemysłu metalowego, hutniczego i kopalnie węgla. W wyniku rozwoju przemysłowego doszło do rozwoju miast. Warszawa stała się miastem nowoczesnym ze swoją kanalizacją, oświetleniem gazowym ulic, centralą telefoniczną i elektrownią. W wyniku rozwoju włókiennictwa rozwinęła się Łódź. Jednak rozwój gospodarczy nie sprzyjał polskiemu robotnikowi. Robotnicy pracowali długo ( 12 – 14 godz.)
za niską płacę. Nie dbano o ich bezpieczeństwo i higenę w wyniku, czego często wychodziło do wypadków.
Najbardziej pod względem gospodarczym zacofana była Galicja, czyli ziemie zaboru austriackiego. Gospodarstwa chłopskie, mimo iż uwłaszczone to były w bardzo złej sytuacji. Sytuacja ta jeszcze się pogarszała w wyniku rozdrabniania gospodarstw. Taka sytuacja była przyczyną licznych emigracji. Polacy emigrowali głównie do Stanów Zjednoczonych, Francji, Belgii, Dani, Brazylii. Galicja przodowała jednak nad innymi zaborami w sferze oświaty i kultury. Przyczyną tego było przyzwolenie władz austriackich na posługiwanie się językiem polskim jako urzędowym. Artyści tworzyli bez przeszkód. Pozwolenie na działalność miały Uniwersytety Krakowski i Lwowski. Miast te skupiały w sobie polską młodzież.

zabór rosyjski
W zaborze pruskim Polaków germanizowano (obowiązkowo uczono ich języka niemieckiego) a Rosyjskim rusyfikowano. Zabraniano na rozwój polskiej kultury. Język zaborcy stawał się językiem urzędowym. Lekcje prowadzono w języku także zaborców. Wobec takiej polityki, zaborcy spotykali się z sprzeciwem Polaków. Polacy organizowali tzw. Tajne nauczanie, czyli w domach prywatnych, kościołach organizowano tajne szkoły, gdzie uczono języka polskiego, polskiej historii, geografii. Zajęcia sportowe były prowadzone w Towarzystwie gimnastycznym,, Sokół’’(1866). Najsłynniejszym buntem przeciwko germanizacji był strajk dzieci we Wrześni (1901).

zabór austryjacki
Austria była państwem, które wzięło udział w dwóch rozbiorach Polski: pierwszym (1772) i trzecim (1795). Obszar zabrany przez Austriaków stanowił 11% terytorium Polski w granicach z 1772. Zamieszkiwało go 3,8 miliona ludności. Nosił nazwę Królestwa Galicji i Lodomerii, zwykle jednak określa się go krótko Galicją.

Po przegranej wojnie z Księstwem Warszawskim (1809) Cesarstwo Austriackie musiało zrezygnować z terenów zajętych w czasie III zaboru. Austria odzyskała je ponownie po kongresie wiedeńskim. Z Krakowa i najbliższych okolic utworzono wówczas Rzeczpospolitą Krakowską, którą poddano wspólnemu nadzorowi trzech państw zaborczych: Rosji, Prus i Austrii. Obejmowała ona obszar liczący 1164 km² z 88 tysiącami mieszkańców.

Po upadku powstania listopadowego mocarstwa rozbiorowe postanowiły znaleźć pretekst, który usprawiedliwiłby zlikwidowanie Wolnego Miasta Krakowa. Dogodnym momentem stał się wybuch powstania krakowskiego w 1846 r. (miał to być ogólnonarodowy zryw przygotowany na emigracji przez Towarzystwo Demokratyczne Polskie). Po jego klęsce przyłączono Wolne Miasto do Galicji.

Kilka dni przed rozpoczęciem powstania 19 lutego 1846 r. doszło do masowych pogromów ludności ziemiańskiej, urzędników dworskich i rządowych oraz księży (tzw. rzezi galicyjskiej). W okolicach Jasła na ich czele stał chłop – Jakub Szela. Poprawę warunków życia pracujących na roli przyniosła dopiero w 1848 r. Wiosna Ludów. Wtedy to gubernator Galicji – Franciszek Stadion – podjął decyzje o zniesieniu pańszczyzny, uprzedzając tym samym rozporządzenie wydane przez cesarza austriackiego. Chłopi otrzymali ziemię na własność. Z biegiem czasu rozpoczęli dalsze działania, mające na celu polepszenie swojej sytuacji. Przejawem tego było m.in. powstanie nowych organizacji, które miały reprezentować sprawy chłopów.