Żydowska muzyka jest muzyka i melodie narodu żydowskiego , które ewoluowały w czasie całej długiej trakcie Historii Żydów .W niektórych przypadkach Muzyki Żydowskiej jest z natury religijnej, duchowe pieśni i refreny są powszechne w żydowskich Services na całym świecie, podczas gdy inne czasy, to jest o świeckim charakterze.Rytm i dźwięk muzyki żydowskiej znacznie się różni w zależności od pochodzenia żydowskiego kompozytora i okres, w którym utwór został złożony.
Najstarsze wzmianki o muzyce żydowskiej sięgają końca II tysiąclecia p.n.e. Są nieliczne i nie dają pełnego jej obrazu. Pewnych informacji dostarcza ikonografia (m.in. freski staroegipskie) oraz Biblia, zwłaszcza Pięcioksiąg, Psalmy, Lamentacje, Pieśń nad pieśniami. Z tych źródeł wiadomo, że dawni Żydzi (Hebrajczycy) dysponowali bogatym instrumentarium muzycznym (ponad 30 różnych instrumentów, m.in.: harfa, kitara, instrumenty dęte, bębenki, cymbały), dominowała jednak muzyka wokalna, oparta na skalach wąskozakresowych. Muzykę żydowską kształtowała kultura religijna, uwidoczniały się wpływy kultur Mezopotamii i Egiptu (tańce w świątyniach). W czasach Pierwszej Świątyni uprawiano śpiew antyfonalny i responsorialny, przeważały psalmy (hymny, pieśni hołdownicze, błagalne, żałobne). Muzyka, zarówno instrumentalna, jak i wokalna, towarzyszyła obrzędom liturgicznym, uświetniała uroczystości dworskie (zwłaszcza za panowania Dawida, Salomona), obchody świąt narodowych i rodzinnych. Po zburzeniu Drugiej Świątyni (70 r. n.e.) i wygnaniu Żydów z Jerozolimy obowiązywał zakaz uprawiania muzyki instrumentalnej
Żydowska muzyka jest muzyka i melodie narodu żydowskiego , które ewoluowały w czasie całej długiej trakcie Historii Żydów . W niektórych przypadkach Muzyki Żydowskiej jest z natury religijnej, duchowe pieśni i refreny są powszechne w żydowskich Services na całym świecie, podczas gdy inne czasy, to jest o świeckim charakterze. Rytm i dźwięk muzyki żydowskiej znacznie się różni w zależności od pochodzenia żydowskiego kompozytora i okres, w którym utwór został złożony.
Najstarsze wzmianki o muzyce żydowskiej sięgają końca II tysiąclecia p.n.e. Są nieliczne i nie dają pełnego jej obrazu. Pewnych informacji dostarcza ikonografia (m.in. freski staroegipskie) oraz Biblia, zwłaszcza Pięcioksiąg, Psalmy, Lamentacje, Pieśń nad pieśniami. Z tych źródeł wiadomo, że dawni Żydzi (Hebrajczycy) dysponowali bogatym instrumentarium muzycznym (ponad 30 różnych instrumentów, m.in.: harfa, kitara, instrumenty dęte, bębenki, cymbały), dominowała jednak muzyka wokalna, oparta na skalach wąskozakresowych. Muzykę żydowską kształtowała kultura religijna, uwidoczniały się wpływy kultur Mezopotamii i Egiptu (tańce w świątyniach). W czasach Pierwszej Świątyni uprawiano śpiew antyfonalny i responsorialny, przeważały psalmy (hymny, pieśni hołdownicze, błagalne, żałobne). Muzyka, zarówno instrumentalna, jak i wokalna, towarzyszyła obrzędom liturgicznym, uświetniała uroczystości dworskie (zwłaszcza za panowania Dawida, Salomona), obchody świąt narodowych i rodzinnych. Po zburzeniu Drugiej Świątyni (70 r. n.e.) i wygnaniu Żydów z Jerozolimy obowiązywał zakaz uprawiania muzyki instrumentalnej