m smoluchowski urodzony28 maja 1872 zmarł5 wrzesnia1917 polski fizyk pionier fizyki statystycznej. prowadził badania nad wyjaśnieniem ruchów browna. był tez zapalonym taternikiem
Marian Smoluchowski ur. 28 maja 1872, zm. 5 września 1917 polski fizyk. Urodzony w Vorderbrühl pod Wiedniem w Austrii, w latach 1890-94 studiował fizykę na uniwersytecie w Wiedniu. Jego nauczycielami byli Franz Serafin Exner i Joseph Stefan. Poślubił Zofię Baraniecką (1881-1959), córkę profesora matematyki Uniwersytetu Jagiellońskiego Mariana Baranieckiego, z którą miał dzieci - córkę Aldonę (1902-1984) i syna Romana (1910-1996, także fizyka, profesora uniwersytetów w Princeton i Austin). W 1894-95 odbył służbę wojskową, w 1895 obronił z wyróżnieniem pracę doktorską w Wiedniu. Przez kilka lat pracował w laboratoriach różnych ośrodków naukowych Europy (Sorbona, Glasgow, Berlin). W 1898 otrzymał prawo wykładania (tzw. veniam legendi). W latach 1899-1912 pracował na Uniwersytecie Lwowskim, od 1900 jako profesor. Od 1912 profesor na Uniwersytecie Jagiellońskim, w katedrze fizyki doświadczalnej. Objął ją po Auguście Witkowskim, który długo wcześniej wskazał go jako swego następcę.
m smoluchowski urodzony28 maja 1872 zmarł5 wrzesnia1917 polski fizyk pionier fizyki statystycznej. prowadził badania nad wyjaśnieniem ruchów browna. był tez zapalonym taternikiem
Marian Smoluchowski ur. 28 maja 1872, zm. 5 września 1917 polski fizyk. Urodzony w Vorderbrühl pod Wiedniem w Austrii, w latach 1890-94 studiował fizykę na uniwersytecie w Wiedniu. Jego nauczycielami byli Franz Serafin Exner i Joseph Stefan. Poślubił Zofię Baraniecką (1881-1959), córkę profesora matematyki Uniwersytetu Jagiellońskiego Mariana Baranieckiego, z którą miał dzieci - córkę Aldonę (1902-1984) i syna Romana (1910-1996, także fizyka, profesora uniwersytetów w Princeton i Austin). W 1894-95 odbył służbę wojskową, w 1895 obronił z wyróżnieniem pracę doktorską w Wiedniu. Przez kilka lat pracował w laboratoriach różnych ośrodków naukowych Europy (Sorbona, Glasgow, Berlin). W 1898 otrzymał prawo wykładania (tzw. veniam legendi). W latach 1899-1912 pracował na Uniwersytecie Lwowskim, od 1900 jako profesor. Od 1912 profesor na Uniwersytecie Jagiellońskim, w katedrze fizyki doświadczalnej. Objął ją po Auguście Witkowskim, który długo wcześniej wskazał go jako swego następcę.