Klasztor karmelitów bosych w Czernej – męski klasztor karmelitów bosych, we wsi Czerna w województwie małopolskim.Klasztor został ufundowany w 1629 przez Agnieszkę z Tęczyńskich Firlejową (1578-1644), wdowę po Mikołaju Firleju (zm. 1601), wojewodzinę krakowską, siostrę Jana Tęczyńskiego – ostatniego z rodu. Klasztorny kościół św. Eliasza konsekrowano w 1644. Aż do 1805 klasztor był pustelnią i wierni nie mieli do niego wstępu. Po wyłączeniu kościoła spod klauzury Czerna stała się miejscem kultu św. Rafała Kalinowskiego i Matki Boskiej Szkaplerznej, której obraz znajduje się w kościele.
Klasztor benedyktynów w Tyńcu wraz z Kościołem św. Piotra i św. Pawła – opactwo benedyktynów w Tyńcu w granicach Krakowa, w jego południowo-zachodniej części.Opactwo, usytuowane na wapiennym wzgórzu nad Wisłą, ufundował najprawdopodobniej Kazimierz I Odnowiciel w 1044 r. Działo się to po kryzysie młodego państwa, wywołanym pogańskim buntem i czeskim najazdem. Benedyktyni mieli wspierać odbudowę państwa i Kościoła. Pierwszym opatem został Aaron. Część badaczy uważa natomiast, iż opactwo tynieckie dla benedyktynów obecnych wcześniej w Krakowie ufundował dopiero syn Kazimierza Odnowiciela, Bolesław II Szczodry.
Istnieją wiarygodne przesłanki mówiące o tym, że w Raciborzu, w klasztorze Dominikanów, powstała kronika, z której korzystał Jan Długosz pisząc Roczniki Królestwa Polskiego i zawierała zapisane słowa księcia Henryk Pobożnego, które wypowiedział podczas bitwy pod Legnicą, w obliczu nadciągającej klęski, które miało brzmieć gorze szą nam stało, to znaczy spadło na nas wielkie nieszczęście. Klasztor w tamtych czasach był znany i ceniony, a także posiadał liczne związki z innymi konwentami dominikanów.
2 listopada rano wszyscy księża-pielgrzymi odprawili Mszę Świętą w krypcie i w dużym kościele, następnie odwiedzili klasztor i miejsca związane z Ojcem Pio: cele, refektarz, werandę, chór zakonny, kaplicę, stary kościół, korytarze. 3 listopada sprawowali Mszę w starym kościele, przy ołtarzu, przy którym Najświętszą Ofiarę przez wiele lat sprawował Ojciec Pio.
Klasztor karmelitów bosych w Czernej – męski klasztor karmelitów bosych, we wsi Czerna w województwie małopolskim.Klasztor został ufundowany w 1629 przez Agnieszkę z Tęczyńskich Firlejową (1578-1644), wdowę po Mikołaju Firleju (zm. 1601), wojewodzinę krakowską, siostrę Jana Tęczyńskiego – ostatniego z rodu. Klasztorny kościół św. Eliasza konsekrowano w 1644. Aż do 1805 klasztor był pustelnią i wierni nie mieli do niego wstępu. Po wyłączeniu kościoła spod klauzury Czerna stała się miejscem kultu św. Rafała Kalinowskiego i Matki Boskiej Szkaplerznej, której obraz znajduje się w kościele.
Klasztor benedyktynów w Tyńcu wraz z Kościołem św. Piotra i św. Pawła – opactwo benedyktynów w Tyńcu w granicach Krakowa, w jego południowo-zachodniej części.Opactwo, usytuowane na wapiennym wzgórzu nad Wisłą, ufundował najprawdopodobniej Kazimierz I Odnowiciel w 1044 r. Działo się to po kryzysie młodego państwa, wywołanym pogańskim buntem i czeskim najazdem. Benedyktyni mieli wspierać odbudowę państwa i Kościoła. Pierwszym opatem został Aaron. Część badaczy uważa natomiast, iż opactwo tynieckie dla benedyktynów obecnych wcześniej w Krakowie ufundował dopiero syn Kazimierza Odnowiciela, Bolesław II Szczodry.
Istnieją wiarygodne przesłanki mówiące o tym, że w Raciborzu, w klasztorze Dominikanów, powstała kronika, z której korzystał Jan Długosz pisząc Roczniki Królestwa Polskiego i zawierała zapisane słowa księcia Henryk Pobożnego, które wypowiedział podczas bitwy pod Legnicą, w obliczu nadciągającej klęski, które miało brzmieć gorze szą nam stało, to znaczy spadło na nas wielkie nieszczęście. Klasztor w tamtych czasach był znany i ceniony, a także posiadał liczne związki z innymi konwentami dominikanów.
2 listopada rano wszyscy księża-pielgrzymi odprawili Mszę Świętą w krypcie i w dużym kościele, następnie odwiedzili klasztor i miejsca związane z Ojcem Pio: cele, refektarz, werandę, chór zakonny, kaplicę, stary kościół, korytarze. 3 listopada sprawowali Mszę w starym kościele, przy ołtarzu, przy którym Najświętszą Ofiarę przez wiele lat sprawował Ojciec Pio.