Przede wszytski na zjęździe w Gnieźnie Otton III przekazał Chrobremu symboliczną władzę królewską i swoją zgodę na koronację. Dał on także prawo do inwestytury biskupów w trzech powstałych biskupstwach (Wrocław -> bp Jan, Kołobrzeg -> bp Reinbern, Kraków -> bp Poppon), czyli mógł bez porozumienia z papieżem nominować biskupów na diecezje. Koronacja była oficjalnym zalegalizowaniem tego prawa, zgodnie ze średniowiecznymi zwyczajami. Arcybiskupstwo magdeburskie nie mogło teraz rościć sobie pretensji do zwierzchnictwa nad biskupstwem w Poznaniu i całą nawróconą polską częścią słowiańszczyzny. Polska organizacja kościelna miała protektora w osobie polskiego króla i potwierdzało to jej niezależność. Zatargi i spory prowokowany przez abp w Magdeburgu mogły sie zakończyć rozwiązaniem politycznym, a więc wojną. Koronacja podkresliła także niezależność polskiej państwowości od cesarstwa niemieckiego i pokazała chęć politycznego rozwoju, w innym niz Niemcy, własnym kierunku. Po długotrwałych wojnach z Niemcami (1002-1018 z przerwami) i cesarzem Henrykiem II Bawarskim lub Kłótnikiem (różnie go nazywano) podkreśliło to zwycięstwo Polski w tej wojnie. Ogólnie koronacja polskiego władcy na króla wysunęła i wzmcniła pozycję państwa w tym regionie. Wcześniej w 1000r. koronował sie Stefan I Wielki (lub Święty) krół Węgier. Korone tę miał dostać Bolesław I Chrobry i oto zabiegała polska dyplomacja w Watykanie. Jednak wojna z Niemcami zaprzepaściła tę wcześniejsza szansę koronacji, a przyznana ona została właśnie Węgrom. Pomimo wsystko koronacja w 1025r. wzmocniła pozycje Polski na arenie międzynarodowej
Przede wszytski na zjęździe w Gnieźnie Otton III
przekazał Chrobremu symboliczną władzę królewską i swoją zgodę na koronację. Dał on także prawo do inwestytury biskupów w trzech powstałych biskupstwach (Wrocław -> bp Jan, Kołobrzeg -> bp Reinbern, Kraków -> bp Poppon), czyli mógł bez porozumienia z papieżem nominować biskupów na diecezje. Koronacja była oficjalnym zalegalizowaniem tego prawa, zgodnie ze średniowiecznymi zwyczajami. Arcybiskupstwo magdeburskie nie mogło teraz rościć sobie pretensji do zwierzchnictwa nad biskupstwem w Poznaniu i całą nawróconą polską częścią słowiańszczyzny. Polska organizacja kościelna miała
protektora w osobie polskiego króla i potwierdzało to jej niezależność. Zatargi i spory prowokowany przez abp w Magdeburgu mogły sie zakończyć rozwiązaniem politycznym, a więc wojną. Koronacja podkresliła także niezależność polskiej państwowości od cesarstwa niemieckiego i pokazała chęć politycznego rozwoju, w innym niz Niemcy, własnym kierunku. Po długotrwałych wojnach z Niemcami (1002-1018 z przerwami) i cesarzem Henrykiem II Bawarskim lub Kłótnikiem (różnie go nazywano) podkreśliło to zwycięstwo Polski w tej wojnie. Ogólnie koronacja polskiego władcy na króla wysunęła i wzmcniła pozycję państwa w tym regionie. Wcześniej w 1000r. koronował sie Stefan I Wielki (lub Święty) krół Węgier. Korone tę miał dostać Bolesław I Chrobry i oto zabiegała polska dyplomacja w Watykanie. Jednak wojna z Niemcami zaprzepaściła tę wcześniejsza szansę koronacji, a przyznana ona została właśnie Węgrom. Pomimo wsystko koronacja w 1025r. wzmocniła pozycje Polski na arenie międzynarodowej