Dopełnienie – część zdania oznaczająca pasywny przedmiot czynności wyrażonej orzeczeniem zdania w stronie czynnej. Odpowiada na pytania przypadków zależnych, czyli wszystkich z wyjątkiem mianownika i wołacza: kogo? czego? komu? czemu? kogo? co? z kim? z czym? o kim? o czym?
W języku polskim występuje dopełnienie bliższe (zwykle w bierniku, lub w zdaniach zanegowanych w dopełniaczu, rzadziej w narzędniku), oraz dopełnienie dalsze (w celowniku, narzędniku, lubmiejscowniku).
Przykłady:
kot pijemleko- dopełnienie bliższe w bierniku.pies nie pijemleka- dopełnienie bliższe w dopełniaczu.dziecko dajemamieprezent- «prezent» to dopełnienie bliższe w bierniku, «mamie» to dopełnienie dalsze w celowniku.Marcin kierujeciężarówką- dopełnienie bliższe w narzędniku.
Przy zamianie zdania na stronę bierną, dopełnienie bliższe staje się podmiotem, a dotychczasowy podmiot jest wprowadzany przez konstrukcje przez(e) + biernik, np.:
prezent jest dawany mamie przez dzieckociężarówka jest kierowana przez Marcina
Zdania takie nie mają dopełnienia bliższego, dopełnienie dalsze nie ulega zmianie.
W zależności od wzajemnego położenia podmiotu (S), orzeczenia (V) i dopełnienia (O) w typowym zdaniu, klasyfikuje się języki do jednej z sześciu grup:
SVO, SOV, VSO, OVS, OSV, VOS
Przy czym języki, w których podmiot występuje przed orzeczeniem, są znacznie częstsze od języków, w których dzieje się odwrotnie.
0 votes Thanks 0
panikru
Dopelnienie to okreslenie czasownila odpowiada na pytania przypadkow oprocz mianownika i wolacza oraz na pytania co robic ? i co zrobic ?
Dopełnienie – część zdania oznaczająca pasywny przedmiot czynności wyrażonej orzeczeniem zdania w stronie czynnej. Odpowiada na pytania przypadków zależnych, czyli wszystkich z wyjątkiem mianownika i wołacza: kogo? czego? komu? czemu? kogo? co? z kim? z czym? o kim? o czym?
W języku polskim występuje dopełnienie bliższe (zwykle w bierniku, lub w zdaniach zanegowanych w dopełniaczu, rzadziej w narzędniku), oraz dopełnienie dalsze (w celowniku, narzędniku, lubmiejscowniku).
Przykłady:
kot pije mleko - dopełnienie bliższe w bierniku.pies nie pije mleka - dopełnienie bliższe w dopełniaczu.dziecko daje mamie prezent - «prezent» to dopełnienie bliższe w bierniku, «mamie» to dopełnienie dalsze w celowniku.Marcin kieruje ciężarówką - dopełnienie bliższe w narzędniku.Przy zamianie zdania na stronę bierną, dopełnienie bliższe staje się podmiotem, a dotychczasowy podmiot jest wprowadzany przez konstrukcje przez(e) + biernik, np.:
prezent jest dawany mamie przez dzieckociężarówka jest kierowana przez MarcinaZdania takie nie mają dopełnienia bliższego, dopełnienie dalsze nie ulega zmianie.
W zależności od wzajemnego położenia podmiotu (S), orzeczenia (V) i dopełnienia (O) w typowym zdaniu, klasyfikuje się języki do jednej z sześciu grup:
SVO, SOV, VSO, OVS, OSV, VOSPrzy czym języki, w których podmiot występuje przed orzeczeniem, są znacznie częstsze od języków, w których dzieje się odwrotnie.
odpowiada na pytania przypadkow oprocz mianownika i wolacza oraz na pytania co robic ? i co zrobic ?