Napisz interpretację wiersza Zbigniewa Herberta pt. ,, Nike, która się waha'' Zbigniewa Herberta na 250 słów. Bardzo was proszę o pomoc :) potrzebne na dzisiaj! Dam naj! :)
19kamyk98
Nike była boginią zwycięstwa, córką tytana Pallasa i bogini podziemnej rzeki Styks. Podmiot liryczny mówi, iż najpiękniejsza jest wówczas, gdy się waha, unosi rękę na znak rozkazu, a jej skrzydła drżą. Wahanie jest cechą ludzką, może dlatego taka piękna jest wtedy, gdy upodabnia się do ludzi?Widzi oto samotnego młodzieńca idącego w ślad za wojennym wozem, w szarej rzeczywistości i wśród krzewów jałowca.Młodzieniec ten niedługo zginie, bo szala, na której Nike waży jego los, przechyla się w dół. Bogini ma ochotę pocałować młodzieńca w czoło – znowu jest ludzka a nie boska w tym pragnieniu. Nie całuje młodzieńca, ponieważ boi się, iż chłopiec ten nie zaznał jeszcze pieszczot i w związku z tym mógłby uciec z pola bitwy. Wówczas to Nike nie mogłaby spełniać swojej podstawowej funkcji rozstrzygania o jego losie. Poza polem bitwy bowiem decyzja co do jego życia lub śmierci nie należy do niej. Wreszcie waha się i postanawia pozostać w odwiecznej pozie. Ludzie tak zawsze na nią patrzyli, rzeźbiarze utrwalili to wrażenie, więc niech tak zostanie. Nike rozumie, iż ów młodzieniec, żołnierz ma zginąć, a jego ciało/zwłoki z dziurawą od rany piersią i zamkniętymi oczami mają znaleźć kolejnego dnia inni żyjący. Pod językiem mają mu zostawić obola, aby mógł zapłacić za drogę do wieczności. Budowa wierszaWiersz składa się z 6 strof (wersy: 5, 6, 4, 3, 11, 7). Jest to wiersz współczesny nieregularny.Środki stylistyczne– epitety np.: samotny młodzieniec, długa koleina, otwarta pierś iin.– porównania: “prawa ręka jak rozkaz”.– metafory: “nie zaznał słodyczy pieszczot”, “cierpkim obolem ojczyzny…” i in.– przerzutnie np.: “ma ogromną ochotę/ podejść”, “postanawia/ pozostać”..
Nie całuje młodzieńca, ponieważ boi się, iż chłopiec ten nie zaznał jeszcze pieszczot i w związku z tym mógłby uciec z pola bitwy. Wówczas to Nike nie mogłaby spełniać swojej podstawowej funkcji rozstrzygania o jego losie. Poza polem bitwy bowiem decyzja co do jego życia lub śmierci nie należy do niej.
Wreszcie waha się i postanawia pozostać w odwiecznej pozie. Ludzie tak zawsze na nią patrzyli, rzeźbiarze utrwalili to wrażenie, więc niech tak zostanie.
Nike rozumie, iż ów młodzieniec, żołnierz ma zginąć, a jego ciało/zwłoki z dziurawą od rany piersią i zamkniętymi oczami mają znaleźć kolejnego dnia inni żyjący. Pod językiem mają mu zostawić obola, aby mógł zapłacić za drogę do wieczności.
Budowa wierszaWiersz składa się z 6 strof (wersy: 5, 6, 4, 3, 11, 7). Jest to wiersz współczesny nieregularny.Środki stylistyczne– epitety np.: samotny młodzieniec, długa koleina, otwarta pierś iin.– porównania: “prawa ręka jak rozkaz”.– metafory: “nie zaznał słodyczy pieszczot”, “cierpkim obolem ojczyzny…” i in.– przerzutnie np.: “ma ogromną ochotę/ podejść”, “postanawia/ pozostać”..