Rawicz – miasto w woj. wielkopolskim, w powiecie rawickim (siedziba władz powiatu), siedziba gminy miejsko-wiejskiej Rawicz. W latach 1975-1998 miasto administracyjnie należało do woj. leszczyńskiego.
Miasto zostało załozone w 1638r. przez Adama Olbrachta Przyjemskiego , przez protestanckich emigrantów ze Ślaska i czech Początek XVIII w. to "czarny" okres w dziejach Rawicza.
Najpierw pożar, który wybuchł w 1701 r., później wielka wojna północna, która przyniosła okupację szwedzką w latach 1704-1705 Rozwój miasta w dużej mierze wiązał się z rozkwitem rzemiosła. Najważniejszym z nich był cech sukienniczy, założony w 1640 r. W ostatnich latach XVIII w. Rawicz zajmował pierwsze miejsce wśród wielkopolskich ośrodków tkactwa sukiennego. Rozwój rzemiosła oraz handlu przyczyniał się do bogacenia miasta i jego mieszkańców. Powstało wtedy wiele budynków mieszkalnych i zabudowań o charakterze przemysłowo-handlowym. Rawicz miał wówczas między innymi 74 wiatraki, 2 browary, gorzelnię, 3 farbiarnie, rzeźnię, cegielnię. W wyniku drugiego rozbioru Polski w 1793 ziemia rawicka stała się częścią Prus. Wojska pruskie wkroczyły do miasta na początku 1793, zaś 17 października zatrzymał się tu król Fryderyk Wilhelm II. Władze pruskie przystąpiły do organizacji zajętych ziem. Mimo kolejnych kataklizmów – pożarów w 1794 i w 1801 r., kiedy to spłonęła trzecia część miasta - Rawicz pozostawał drugim po Poznaniu ośrodkiem w Wielkopolsce pod względem liczby mieszkańców. Sytuacja gospodarcza jednak pogarszała się i w 1805 r. Rawicz na skutek zadłużenia przeszedł z rąk prywatnych w ręce państwa pruskiego.
Rawicz – miasto w woj. wielkopolskim, w powiecie rawickim (siedziba władz powiatu), siedziba gminy miejsko-wiejskiej Rawicz. W latach 1975-1998 miasto administracyjnie należało do woj. leszczyńskiego.
Miasto zostało załozone w 1638r. przez Adama Olbrachta Przyjemskiego , przez protestanckich emigrantów ze Ślaska i czech Początek XVIII w. to "czarny" okres w dziejach Rawicza.
Najpierw pożar, który wybuchł w 1701 r., później wielka wojna północna, która przyniosła okupację szwedzką w latach 1704-1705 Rozwój miasta w dużej mierze wiązał się z rozkwitem rzemiosła. Najważniejszym z nich był cech sukienniczy, założony w 1640 r. W ostatnich latach XVIII w. Rawicz zajmował pierwsze miejsce wśród wielkopolskich ośrodków tkactwa sukiennego. Rozwój rzemiosła oraz handlu przyczyniał się do bogacenia miasta i jego mieszkańców. Powstało wtedy wiele budynków mieszkalnych i zabudowań o charakterze przemysłowo-handlowym. Rawicz miał wówczas między innymi 74 wiatraki, 2 browary, gorzelnię, 3 farbiarnie, rzeźnię, cegielnię. W wyniku drugiego rozbioru Polski w 1793 ziemia rawicka stała się częścią Prus. Wojska pruskie wkroczyły do miasta na początku 1793, zaś 17 października zatrzymał się tu król Fryderyk Wilhelm II. Władze pruskie przystąpiły do organizacji zajętych ziem. Mimo kolejnych kataklizmów – pożarów w 1794 i w 1801 r., kiedy to spłonęła trzecia część miasta - Rawicz pozostawał drugim po Poznaniu ośrodkiem w Wielkopolsce pod względem liczby mieszkańców. Sytuacja gospodarcza jednak pogarszała się i w 1805 r. Rawicz na skutek zadłużenia przeszedł z rąk prywatnych w ręce państwa pruskiego.