napisz ile osób gra, jakie instrumenty widzisz, nazwij je, opisz tempo, nastrój , charakter utworu. Utwór: German Brass - J.S. Bach: Christmas Oratorio BWV 248 "Ehre sei Dir, Gott gesungen"
Franz Joseph Haydn (ur. 31 marca 1732 w Rohrau, zm. 31 maja 1809 w Wiedniu) – austriacki kompozytor klasycyzmu, najstarszy z tzw. ... Joseph Haydn był jednym z głównych przedstawicieli muzyki klasycystycznej oraz jednym z tych, którzy zdefiniowali główne formy muzyczne tej epoki.
Życie Haydna trwało całą epokę, zwaną klasycyzmem — na jego dziełach można prześledzić jej przebieg. W czasach, kiedy zaczynał karierę, komponowali jeszcze wielcy twórcy baroku, obowiązywały polifoniczne rygory (Haydn pozostał im wierny w swoich dziełach religijnych). Kiedy umierał — w dziełach młodszych muzyków kiełkowała już nowa, romantyczna estetyka, kult nieskrępowanej fantazji. Fantazja zaś to jedna z jego najważniejszych cech jego osobowości.
Józef Haydn urodził się 31 marca 1732 r. w Rohrau w Austrii, blisko granicy z Węgrami w muzykalnej rodzinie — jego ojciec, Mathias, z zamiłowania był muzykiem samoukiem, nauczył się grać na harfie. Rodzice szybko zauważyli talent syna. Szansą na muzyczny rozwój była służba na dworze książąt Esterházych, którą Haydn podjął w wieku 29 lat. Miał wielkie szczęście: w zbudowanym na odludziu potężnym pałacu wzorowanym na rezydencji francuskich królów w Wersalu, jako szef dworskiej orkiestry i kompozytor przez kolejne niemal 30 lat dysponował wielkimi możliwościami i stawiał czoła wyzwaniom. — Mogłem eksperymentować, sprawdzać co wzmacnia wrażenie, a co je osłabia, a więc ulepszać, przestawiać, usuwać, rozważać, byłem odcięty od świata, nikt w pobliżu nie mógł mi przeszkadzać i dokuczać, a zatem musiałem być oryginalny — wspominał później.
Pierwszych kilkadziesiąt symfonii Haydna to kilkunastominutowe kompozycje na mały zespół; raz podobne są do efektownej włoskiej uwertury, kiedy indziej tak rozwinięte są w nich partie solowe, że przypominają koncert albo barokowe concerto grosso. Po kilkunastu latach eksperymentów Haydn zaczął pisać dzieła pełne emocji w modnym wówczas tzw. stylu burzy i naporu. Nie miały one już nic wspólnego z lekkim tonem poprzednich kompozycji. Ostatnie symfonie (zwane londyńskimi) to już czteroczęściowe dzieła na dużą orkiestrę. Ich konstrukcja pozostawała wzorem dla kompozytorów następnego stulecia. Podobnie stało się z kwartetem smyczkowym, którego klasyczna forma (podobna do symfonii) jest w zasadzie dziełem Haydna.
To on zaczął traktować wszystkie cztery instrumenty równoprawnie, konsekwentnie stosował tę samą obsadę, konstruował formę muzyczną na nowych zasadach, ale włączając w to polifoniczne techniki barokowe. Siłą swojego talentu w rewolucyjny sposób zmieniał każdy z tych gatunków — a jednak publiczność go kochała i nie bała się tych zmian — być może dlatego, że wprowadzał je stopniowo i zawsze z poczuciem humoru.
No nie ukrywam że się spisałam hahaha na każde pytanie jest gdzieś odpowiedź tylko ja to tak trochę skomplikowanie napisałam ale myślę że coś sobie wybierzesz ʕ•ᴥ•ʔ
Wyjaśnienie:
Mam ndzieję że pomogłam i liczę na naj, pochwal się z oceny:)
Odpowiedź:
Franz Joseph Haydn (ur. 31 marca 1732 w Rohrau, zm. 31 maja 1809 w Wiedniu) – austriacki kompozytor klasycyzmu, najstarszy z tzw. ... Joseph Haydn był jednym z głównych przedstawicieli muzyki klasycystycznej oraz jednym z tych, którzy zdefiniowali główne formy muzyczne tej epoki.
Życie Haydna trwało całą epokę, zwaną klasycyzmem — na jego dziełach można prześledzić jej przebieg. W czasach, kiedy zaczynał karierę, komponowali jeszcze wielcy twórcy baroku, obowiązywały polifoniczne rygory (Haydn pozostał im wierny w swoich dziełach religijnych). Kiedy umierał — w dziełach młodszych muzyków kiełkowała już nowa, romantyczna estetyka, kult nieskrępowanej fantazji. Fantazja zaś to jedna z jego najważniejszych cech jego osobowości.
Józef Haydn urodził się 31 marca 1732 r. w Rohrau w Austrii, blisko granicy z Węgrami w muzykalnej rodzinie — jego ojciec, Mathias, z zamiłowania był muzykiem samoukiem, nauczył się grać na harfie. Rodzice szybko zauważyli talent syna. Szansą na muzyczny rozwój była służba na dworze książąt Esterházych, którą Haydn podjął w wieku 29 lat. Miał wielkie szczęście: w zbudowanym na odludziu potężnym pałacu wzorowanym na rezydencji francuskich królów w Wersalu, jako szef dworskiej orkiestry i kompozytor przez kolejne niemal 30 lat dysponował wielkimi możliwościami i stawiał czoła wyzwaniom. — Mogłem eksperymentować, sprawdzać co wzmacnia wrażenie, a co je osłabia, a więc ulepszać, przestawiać, usuwać, rozważać, byłem odcięty od świata, nikt w pobliżu nie mógł mi przeszkadzać i dokuczać, a zatem musiałem być oryginalny — wspominał później.
Pierwszych kilkadziesiąt symfonii Haydna to kilkunastominutowe kompozycje na mały zespół; raz podobne są do efektownej włoskiej uwertury, kiedy indziej tak rozwinięte są w nich partie solowe, że przypominają koncert albo barokowe concerto grosso. Po kilkunastu latach eksperymentów Haydn zaczął pisać dzieła pełne emocji w modnym wówczas tzw. stylu burzy i naporu. Nie miały one już nic wspólnego z lekkim tonem poprzednich kompozycji. Ostatnie symfonie (zwane londyńskimi) to już czteroczęściowe dzieła na dużą orkiestrę. Ich konstrukcja pozostawała wzorem dla kompozytorów następnego stulecia. Podobnie stało się z kwartetem smyczkowym, którego klasyczna forma (podobna do symfonii) jest w zasadzie dziełem Haydna.
To on zaczął traktować wszystkie cztery instrumenty równoprawnie, konsekwentnie stosował tę samą obsadę, konstruował formę muzyczną na nowych zasadach, ale włączając w to polifoniczne techniki barokowe. Siłą swojego talentu w rewolucyjny sposób zmieniał każdy z tych gatunków — a jednak publiczność go kochała i nie bała się tych zmian — być może dlatego, że wprowadzał je stopniowo i zawsze z poczuciem humoru.
No nie ukrywam że się spisałam hahaha na każde pytanie jest gdzieś odpowiedź tylko ja to tak trochę skomplikowanie napisałam ale myślę że coś sobie wybierzesz ʕ•ᴥ•ʔ
Wyjaśnienie:
Mam ndzieję że pomogłam i liczę na naj, pochwal się z oceny:)