-andrzej trzebiński-ojczyzna wzywa nas do boju -kazimiera iłłakowiczówna-kolęda katyńska -arkady fiedler dywizjon 303 -władysław szlengel-kartka z dziennika akcji -aleksander kamiński-kamienie na szaniec -krzysztof kamil baczyński-dwie miłości -ernest hemingway-stary człowiek i morze -doris lessing-mrowisko -isaac bashevis singer-moc światła. osiem opowieści chanukowych -gabriel garcia marquez-miłość w czasach zarazy -kurt-vonnegut-rzeżźnia numer pięć -czesław miłosz- który skrzywdziłeś -zbigniew herbert-nike która się waha -ewa lipska-*[nie uratowała mnie powódź...] -olga tokarczuk-bieguni -witold barbacki-ogień zapału -kazimierz wierzyński- zielono mam w głowie -julian tuwim-mieszkańcy -jan lechoń-pytasz co w moim życiu z wszystkich rzeczą główną -maria pawlikowska-jasnorzewska-miłość -julian przyboś-gmachy -bolesław leśmian-*[wyszło z boru ślepawe zjeśnieniałe zmrocze] -maria dąbrowska-przyjaźń -francis scott fitzgerald- bez namysłu... -jack london-zew krwi
Andrzej Trzebiński, ps.Paweł Późny, Stanisław Łomień, Andrzej Jarociński (ur. 27 stycznia1922 w Radgoszczy koło Łomży, rozstrzelany 12 listopada1943 w Warszawie) – polski poeta, dramaturg, krytyk literacki i publicysta.
Absolwent Gimnazjum im. Tadeusza Czackiego, po konspiracyjnej maturze w 1940 r. podjął studia na Uniwersytecie Warszawskim. Studiował slawistykę i filologię polską. Największy wpływ spośród profesorów wywarł na jego osobowość prof. Stanisław Adamczewski, którego nazwał swoim pierwszym, bezpośrednim mistrzem. Jak wielu jego rówieśników łączył studia i pracę zarobkową (tracza na kolei) z działalnością konspiracyjną. Od 1942 r. związany z Konfederacją Narodu. W konspiracji angażował się przede wszystkim w organizację ruchu literackiego, był nie tylko twórcą, ale także wizjonerem, teoretykiem, ideologiem kultury. Od początku brał udział w wydawaniu pisma "Sztuka i Naród" – pierwszego podziemnego almanachu literackiego. Był autorem wielu artykułów programowych próbujących zdefiniować zadania literatury i miejsce pokolenia wchodzącego do niej w sytuacji okupacji.
Na przełomie maja i czerwca 1943 przejął po Wacławie Bojarskim stanowisko redaktora naczelnego "Sztuki i Narodu". Prowadził to pismo aż do aresztowania 6 listopada tegoż roku.
Był twórcą i pierwszym kierownikiem Ruchu Kulturowego – ponad podziałami partyjnymi i organizacyjnymi. Współtworzył deklarację ideową ruchu, która ukazała się w 14/15 numerze "SiN" z grudnia 1943 – stycznia 1944, już po jego śmierci.
Długo poszukiwany przez Niemców jako redaktor "SiN-u", aresztowany został nie w związku ze swą konspiracyjną działalnością, ale za nielegalne korzystanie z fabrycznej stołówki, pod fałszywym nazwiskiem Andrzeja Jarocińskiego. Nie został zidentyfikowany. Rozstrzelano go, jako jednego z zakładników, w egzekucji ulicznej na rogu ul. Wareckiej i Nowego Światu 12 listopada 1943 r. Miał wtedy 21 lat.
Andrzej Trzebiński, ps. Paweł Późny, Stanisław Łomień, Andrzej Jarociński (ur. 27 stycznia 1922 w Radgoszczy koło Łomży, rozstrzelany 12 listopada 1943 w Warszawie) – polski poeta, dramaturg, krytyk literacki i publicysta.
Absolwent Gimnazjum im. Tadeusza Czackiego, po konspiracyjnej maturze w 1940 r. podjął studia na Uniwersytecie Warszawskim. Studiował slawistykę i filologię polską. Największy wpływ spośród profesorów wywarł na jego osobowość prof. Stanisław Adamczewski, którego nazwał swoim pierwszym, bezpośrednim mistrzem. Jak wielu jego rówieśników łączył studia i pracę zarobkową (tracza na kolei) z działalnością konspiracyjną. Od 1942 r. związany z Konfederacją Narodu. W konspiracji angażował się przede wszystkim w organizację ruchu literackiego, był nie tylko twórcą, ale także wizjonerem, teoretykiem, ideologiem kultury. Od początku brał udział w wydawaniu pisma "Sztuka i Naród" – pierwszego podziemnego almanachu literackiego. Był autorem wielu artykułów programowych próbujących zdefiniować zadania literatury i miejsce pokolenia wchodzącego do niej w sytuacji okupacji.
Na przełomie maja i czerwca 1943 przejął po Wacławie Bojarskim stanowisko redaktora naczelnego "Sztuki i Narodu". Prowadził to pismo aż do aresztowania 6 listopada tegoż roku.
Był twórcą i pierwszym kierownikiem Ruchu Kulturowego – ponad podziałami partyjnymi i organizacyjnymi. Współtworzył deklarację ideową ruchu, która ukazała się w 14/15 numerze "SiN" z grudnia 1943 – stycznia 1944, już po jego śmierci.
Długo poszukiwany przez Niemców jako redaktor "SiN-u", aresztowany został nie w związku ze swą konspiracyjną działalnością, ale za nielegalne korzystanie z fabrycznej stołówki, pod fałszywym nazwiskiem Andrzeja Jarocińskiego. Nie został zidentyfikowany. Rozstrzelano go, jako jednego z zakładników, w egzekucji ulicznej na rogu ul. Wareckiej i Nowego Światu 12 listopada 1943 r. Miał wtedy 21 lat.
NIE WIEM CZY O TO HODZIŁO ALE HYBA TAK