Question

Napisz esej na temat : "Nie rodzimy się lecz stajemy się chrześcijanami" Ma to być w formie eseju,(żeby tego było sporo bo dużo pkt daje) Pkt tylko za dłuższą i poprawną wypowiedz:P

Answer 1

Każdy z nas rodzi się w warunkach, na które nie ma wpływu: nie wybieramy domu, rodziców, rodzeństwa. Rodzice są naszymi pierwszymi nauczycielami i mistrzami: pokazują jak żyć, jak być dobrym człowiekiem, jak postępować by być szczęśliwym i nie ranić innych. Nie mamy także wpływu na wyznanie, w jakim zostaniemy wychowani przez pierwsze lata naszego życia. Musimy pamiętać, że w wielu religiach, np. chrześcijańskich, ochrzczenie, czyli wstąpienie do wspólnoty religijnej odbywa się w pierwszych miesiącach życia dziecka. Religia ta zostaje nam niejako "zadana", a naszym obowiązkiem jest żyć tak, by dawać dobry przykład, by postępować jak dobry chrześcijanin. Tego nie da się zrobić tak od razu, gdyż czyha na nas wiele pokus, np. po co pracować, jak można ukraść? Inni kradną i żyją, a ja ciężko pracuję i nie mam pieniędzy nawet na drobne przyjemności. Zadaniem chrześcijanina jest odpychanie tych pokus, nawet, jeśliby nas to drogo kosztowało, gdybyśmy mieli pójść ciężką i krętą drogą, nie "po trupach do celu". Chrześcijanami stajemy się każdego dnia, poprzez modlitwę, dobre uczynki. Musimy pamiętać, że to czyny, a nie słowa, powodują, że jesteśmy dobrzy lub źli. Ktoś kiedyś powiedział zabawne, ale mądre słowa, że chodzenie do Kościoła czyni nas tak chrześcijanami, jak stanie w garażu czyni nas samochodem. W sposób żartobliwy została przekazana bardzo wartościowa prawda życiowa: wszystko co robimy, powinniśmy robić zgodnie z własnymi przekonaniami i sumieniem, a nie "na pokaz", "dla ludzi", "bo tak wypada". 

Motto stanowiące temat tej pracy jest prawdziwe i bardzo pouczające. Ważne, aby każdy chrześcijanin zastanowił się nad sobą i zadał sobie pytanie: czy jestem dobrym chrześcijaninem i co mogę zrobić, abym był jeszcze lepszy? Człowiek uczy się przez całe życie, uczy się na własnych błędach. Najważniejsze jest jednak to, że gdy już zbłądzimy z tej właściwej ścieżki, abyśmy przyznali się do tego przed samym sobą, i abyśmy zrobili wszystko, żeby na tą właściwą ścieżkę jak najszybciej powrócić.