Napisz dlaczego potęgi europejskie przegrywały bitwę z koczowniczym imperium mongolskim.
More Questions From This User See All
Recommend Questions
Usuario de Brainly
May 2021 | 0 Replies
URGENTE!!! El contexto histórico de los primeros años del siglo XX se caracterizan por: I. Europa poseía la supremacía política, económica y cultural en el mundo II. La ''cuestión social'' se transformó en el problema permanente hasta princios de la ''Gran Guerra'' o ''Primera Guerra Mundial'' III. En las mentes de las grandes potencias mundiales a comienzos del siglo XX, solo hay un objetivo: ''Progresar'' ''Innovar'' y ''Cambiar el mundo'' a) I y II b) II y III c) I y III d) I, II y III
Nagle okazało się że mongołowie jechali siedząc na brzuchach koni, więc gdy byli blisko przekręcali się i rozgramiali zaskoczone rycerstwwo europejskie.
Ponadto opanowali do perfekcji sztuke łucznictwa konnego,
szybkość jęźdźca i siłą rażenia łuku to zabójcze połączenie.
Złóż to sobie w całość jakoś:D
daj naj
Koczowniczy tryb życia umożliwiał imperium mongolskiemu szybkie przemieszczanie i atakowanie z zaskoczenia. Mogli oni w przeciągu kilkudziesięciu minut zorganizować się i zmienić miejsce swojego pobytu zaskakując tym samym wroga. Mongołowie byli o wiele szybsi i sprytniejsi. Ich uzbrojenie nie było tak ciężkie jak wojsk potęg europejskich. Przeważająca część wojska Imperium Mongolskiego była lekką kawalerią, której głównym orężem był łuk refleksyjny i prymitywne rodzaje białej broni. Typowy żołnierz ordy był ubrany w wojłokowy, pikowany kubrak, o szaro-brunatnej barwie (przypominający współczesną "kufajkę"), futrzaną czapkę z nausznikami i wojłokowe spodnie i buty. Atakowała zawsze w kilku kierunkach jednocześnie utrudniając rozpoznanie, który kierunek ataku jest głównym i wymuszając podzielenie sił przeciwnika. Armia Mongolska, również dla zmylenia przeciwnika starała się zawsze wracać z wyprawy inną drogą niż na nią przybyła. Stosowała pozorowane odwroty, które często miały na celu wywabienie przeciwnika z dobrze ufortyfikowanych pozycji i podprowadzenie go pod ustawione w zasadzce główne siły. Typowy żołnierz Wielkiej Ordy potrafił strzelać z konia do tyłu, dzięki czemu zadawał często więcej strat przeciwnikowi w czasie pozorowanego odwrotu niż w czasie bezpośredniego ataku.