maly997
ŻYCIORYS TITUSA MACCIUSA PLAUTUSA I TREŚĆ JEGO SZTUKI PT. SKARB, Z KTÓREJ MOLIER ZACZERPNĄŁ POMYSŁ, PISZĄC SKĄPCA
Plaut, Titus Maccius Plautus (ok. 250-184 p.n.e.), największy komediopisarz rzymski. Pochodził z miasta Sarsina (współczesne Saraceno) w Umbrii. Osiedlił się w Rzymie. Utraciwszy niewielki majątek, pracował fizycznie jako niewolnik i wtedy zaczął pisać pierwsze utwory. Ok. 218 p.n.e. był już znanym pisarzem. Przypisuje się mu ok. 130 sztuk, z których zachowało się jedynie 21. Plaut pisał wyłącznie utwory osadzone w scenerii greckiej, przerabiając na łacinę, wzorem swych poprzedników, utwory znanych przedstawicieli greckiej komedii.
Plaut dokonał wielu zmian w stosunku do swoich poprzedników, stosował np. kontaminację, mieszając postacie i sceny z różnych komedii i komplikując intrygę.
Dostosowywał akcję do gustów i klimatu ówczesnego Rzymu, tworząc utwory lekkie i dowcipne. Plaut stworzył galerię słynnych typów scenicznych postaci (lekkomyślny młodzieniec, sprytny niewolnik, surowy ojciec, zarozumiały żołnierz itp.). Pisał językiem potocznym, giętkim, obrazowym, pełnym dowcipu. Do najciekawszych jego komedii zaliczyć można: Amfitriona, Skarb, Strachy, Jeńców, Braci, Żołnierza samochwałę. Grano je przez całą starożytność.
W średniowieczu Plaut był prawie nieznany, dopiero odkrycie w XV w. rękopisu zawierającego 12 sztuk udostępniło jego utwory humanistom. Komedie Plauta zyskały wielu naśladowców i stały się wzorem dla nowożytnych utworów i postaci literackich.
Dla Skąpca Moliera takim wzorem był Skarb, którego akcja przebiega następująco:
Eukljon, jako syn skąpca, został wychowany w nędzy. Po śmierci ojca znajduje zakopany przez niego skarb. Nie przynosi mu to jednak szczęścia, lecz zmienia go w sknerę, który strzeże i ukrywa garnek z pieniędzmi. Eukljon ma córkę, którą postanawia wydać za mąż za starca, który nie chce posagu. Służący młodzieńca szczerze zakochanego w córce sknery wykrada skarb Eukljona. Za zwrot garnka sknera zgadza się na ślub córki z ukochanym, a garnek daje córce w posagu.
I TREŚĆ JEGO SZTUKI PT. SKARB, Z KTÓREJ MOLIER ZACZERPNĄŁ POMYSŁ, PISZĄC SKĄPCA
Plaut, Titus Maccius Plautus (ok. 250-184 p.n.e.), największy komediopisarz rzymski. Pochodził z miasta Sarsina (współczesne Saraceno) w Umbrii. Osiedlił się w Rzymie. Utraciwszy niewielki majątek, pracował fizycznie jako niewolnik i wtedy zaczął pisać pierwsze utwory. Ok. 218 p.n.e. był już znanym pisarzem. Przypisuje się mu ok. 130 sztuk, z których zachowało się jedynie 21. Plaut pisał wyłącznie utwory osadzone w scenerii greckiej, przerabiając na łacinę, wzorem swych poprzedników, utwory znanych przedstawicieli greckiej komedii.
Plaut dokonał wielu zmian w stosunku do swoich poprzedników, stosował np. kontaminację, mieszając postacie i sceny z różnych komedii i komplikując intrygę.
Dostosowywał akcję do gustów i klimatu ówczesnego Rzymu, tworząc utwory lekkie i dowcipne. Plaut stworzył galerię słynnych typów scenicznych postaci (lekkomyślny młodzieniec, sprytny niewolnik, surowy ojciec, zarozumiały żołnierz itp.). Pisał językiem potocznym, giętkim, obrazowym, pełnym dowcipu. Do najciekawszych jego komedii zaliczyć można: Amfitriona, Skarb, Strachy, Jeńców, Braci, Żołnierza samochwałę. Grano je przez całą starożytność.
W średniowieczu Plaut był prawie nieznany, dopiero odkrycie w XV w. rękopisu zawierającego 12 sztuk udostępniło jego utwory humanistom. Komedie Plauta zyskały wielu naśladowców i stały się wzorem dla nowożytnych utworów i postaci literackich.
Dla Skąpca Moliera takim wzorem był Skarb, którego akcja przebiega następująco:
Eukljon, jako syn skąpca, został wychowany w nędzy. Po śmierci ojca znajduje zakopany przez niego skarb. Nie przynosi mu to jednak szczęścia, lecz zmienia go w sknerę, który strzeże i ukrywa garnek z pieniędzmi. Eukljon ma córkę, którą postanawia wydać za mąż za starca, który nie chce posagu. Służący młodzieńca szczerze zakochanego w córce sknery wykrada skarb Eukljona. Za zwrot garnka sknera zgadza się na ślub córki z ukochanym, a garnek daje córce w posagu.