W 1973 ukończył VII Liceum Ogólnokształcące im. Juliusza Słowackiego w Warszawie. W latach 1973–1974 studiował na Wydziale Filologii Polskiej Uniwersytetu Warszawskiego, w latach 1975–1978 na Wydziale Reżyserii Filmowej w PWSFTviT w Łodzi (dyplom 1980).
Od 1988 jest prezesem Studia Filmowego "Zebra".
Autor wielokrotnie nagradzanych komedii, także futurologicznych, z elementami satyry politycznej i obyczajowej. Występował też jako aktor (Personel, Indeks. Życie i twórczość Józefa M., Lekcja martwego języka, Zabij mnie, glino).
10 grudnia 1998 odsłonięto jego gwiazdę w Alei Gwiazd na ulicy Piotrkowskiej w Łodzi.
W październiku 2011 został powołany do Rady Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej.
Popularność zdobył filmami inicjującymi tzw. polską szkołę filmową: Kanałem oraz Popiołem i diamentem, w których dokonywał rozrachunku z czasami II wojny światowej. Był także autorem takich ekranizacji dzieł literackich, jak Popioły, Brzezina, Wesele, Ziemia obiecana, Panny z Wilka i Pan Tadeusz. Współtworzył kino moralnego niepokoju, w którego ramach powstały osadzone w tematyce społecznej, demaskujące patologie systemu komunistycznego w Polsce obrazy: Człowiek z marmuru i jego kontynuacja Człowiek z żelaza, nagrodzona Złotą Palmą w Cannes. Do współczesnej twórczości Andrzeja Wajdy należą martyrologiczny film Katyń oraz eksperymentalny Tatarak. Reżyser zainicjował również powstanie istniejącego w latach 1972–1983 Zespołu Filmowego X, Mistrzowskiej Szkoły Reżyserii Filmowej utworzonej w 2001 roku oraz autorskiego studia filmowego. Jego działalność teatralna obejmowała wystawianie sztuk w teatrach gdańskich, warszawskich, krakowskich oraz za granicą.
Twórczość Andrzeja Wajdy charakteryzuje się nawiązywaniem do polskiego symbolizmu i romantyzmu, a także rozrachunkiem z mitami występującymi w świadomości narodowej Polaków. Reżyser za swoje zasługi w rozwoju kinematografii był wielokrotnie nagradzany, między innymi za całokształt twórczości otrzymał w 2000 roku Nagrodę Akademii Filmowej – Oscara.
W 1973 ukończył VII Liceum Ogólnokształcące im. Juliusza Słowackiego w Warszawie. W latach 1973–1974 studiował na Wydziale Filologii Polskiej Uniwersytetu Warszawskiego, w latach 1975–1978 na Wydziale Reżyserii Filmowej w PWSFTviT w Łodzi (dyplom 1980).
Od 1988 jest prezesem Studia Filmowego "Zebra".
Autor wielokrotnie nagradzanych komedii, także futurologicznych, z elementami satyry politycznej i obyczajowej. Występował też jako aktor (Personel, Indeks. Życie i twórczość Józefa M., Lekcja martwego języka, Zabij mnie, glino).
10 grudnia 1998 odsłonięto jego gwiazdę w Alei Gwiazd na ulicy Piotrkowskiej w Łodzi.
W październiku 2011 został powołany do Rady Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej.
Popularność zdobył filmami inicjującymi tzw. polską szkołę filmową: Kanałem oraz Popiołem i diamentem, w których dokonywał rozrachunku z czasami II wojny światowej. Był także autorem takich ekranizacji dzieł literackich, jak Popioły, Brzezina, Wesele, Ziemia obiecana, Panny z Wilka i Pan Tadeusz. Współtworzył kino moralnego niepokoju, w którego ramach powstały osadzone w tematyce społecznej, demaskujące patologie systemu komunistycznego w Polsce obrazy: Człowiek z marmuru i jego kontynuacja Człowiek z żelaza, nagrodzona Złotą Palmą w Cannes. Do współczesnej twórczości Andrzeja Wajdy należą martyrologiczny film Katyń oraz eksperymentalny Tatarak. Reżyser zainicjował również powstanie istniejącego w latach 1972–1983 Zespołu Filmowego X, Mistrzowskiej Szkoły Reżyserii Filmowej utworzonej w 2001 roku oraz autorskiego studia filmowego. Jego działalność teatralna obejmowała wystawianie sztuk w teatrach gdańskich, warszawskich, krakowskich oraz za granicą.
Twórczość Andrzeja Wajdy charakteryzuje się nawiązywaniem do polskiego symbolizmu i romantyzmu, a także rozrachunkiem z mitami występującymi w świadomości narodowej Polaków. Reżyser za swoje zasługi w rozwoju kinematografii był wielokrotnie nagradzany, między innymi za całokształt twórczości otrzymał w 2000 roku Nagrodę Akademii Filmowej – Oscara.