Flażolet- lekkie naciśnięscie struny w odpowiednim miejscu, wskutek , którego powstaje dźwięk podobny do fletu
J. S. Bach-ur. 21 marca 1685 , zm. 28 lipca 1750 . Jeden z najwybitniejszych kompozytorów epoki baroku.
Był ósmym i ostatnim dzieckiem muzyka miejskiego Johanna Ambrosiusa Bacha.W latach 1692−1695 Jan Sebastian uczęszczał do szkoły łacińskiej przy kościele św. Jerzego. Z początku gry na skrzypcach uczył go ojciec. Uczęszczał do miejscowego liceum, które dało mu solidne podstawy wykształcenia humanistycznego. W domu brata chłopiec uczył się gry na różnych instrumentach. Jan Sebastian był przede wszystkim organistą, w późniejszych latach grał też na klawesynie, klawikordzie oraz na skrzypcach, altówce i gitarze. Był sopranistą w kościele św. Marka w Lüneburgu. Dojrzewanie artystyczne wzbogacił również kontaktem ze świecką muzyką koncertową, głównie francuską. Bach skomponował też w Lüneburgu swe pierwsze utwory organowe. Został organistą w kościele św. Błażeja. 17 października 1707 w Dornheim koło Arnstadt 22-letni Bach poślubił swoją daleką kuzynkę, Marię Barbarę, córkę organisty. Miał z nią siedmioro dzieci, czworo z nich przeżyło do wieku dorosłego.
Pisał m.in. inewncje, kantaty, koncerty, oratoria i pasje
Jego najważniejsze dzieła:
Pasja według św. Mateusza, Jana Wielka msza h-moll, 200 kantat kościelnych, oraz kantaty świeckie, Magnificat, Koncerty brandenburskie, Das Wohltemperierte Klavier – dwutomowy zbiór preludiów i fug w każdej tonacji skali temperowanej na instrument klawiszowy, 3 sonaty i 3 partity na skrzypce solo, 6 suit na wiolonczelę solo, Toccata i fuga d-moll, Zbiór inwencji dwugłosowych, Zbiór inwencji trzygłosowych, Utwory na organy: preludia i fugi, toccaty i fugi, fantazje i fugi, tria, sonaty triowe, koncerty, Passacaglia i Fuga c-moll oraz organowe opracowania religijnych pieśni protestanckich (preludia, fantazje i przygrywki chorałowe)
Moderato to określenie ozanczające umiarkowane tempo w muzyce.
Flażolet - określenie to ma kilka znaczeń w muzyce:
1. ton harmoniczny dźwięku struny;
2. dźwięk uzyskany w wyniku przedęcia na instrumentach dętych drewnianych (flet, obój);
3. mały flecik podłużny.
JOHANN SEBASTIAN BACH ( ur. w 1685 w Eisenach, zm. w 1750 w Lipsku ) to genialny kompozytor niemiecki i organista. Był najmłodszym, a jednocześnie najwybitniejszym z sześciu synów Johanna Ambrosiusa, muzyka miejskiego w Eisenach. Sam również miał liczną rodzinę: z pierwszą żoną Barbarą – siedmioro dzieci, z drugą – Anną Magdaleną – trzynaścioro. Jednakże dziesięcioro z nich zmarło w okresie niemowlęctwa lub we wczesnych latach dziecięcych. Mając na utrzymaniu liczną rodzinę musiał przenosić się w poszukiwaniu większych zarobków.
W latach:
1703 – 1707 – był organistą w Arnstadt i Muhlhausen;
1708 – 1714 – był muzykiem i organistą na dworze księcia Wilhelma Ernesta w Weimarze; do jego obowiązków należała gra na organach i klawesynie oraz działalność w kapeli dworskiej. Miał też obowiązek komponowania dla owej kapeli jednego utworu w ciągu miesiąca. Rozpoczął też działalność pedagogiczną ucząc muzyki członków rodziny książęcej.
1714 – 1717 – był koncertmistrzem kapeli weimarskiej; komponował wiele utworów klawesynowych o charakterze dydaktycznym dla swojego licznego potomstwa.
1717 – 1723 – był organistą na dworze księcia Leopolda w Kothen;
1723 – 1750 – był kantorem szkoły
św. Tomasza w Lipsku. W latach1723 – 1741 prowadził tam koncerty Collegium Musicum. Do jego obowiązków należało prowadzenie nabożeństw i gra w kościele w czasie uroczystości. Kontynuował swą pracę
pedagogiczną, wyjeżdżał też do innych miast niemieckich , gdzie występował jako wirtuoz – organista.
Pod koniec życia cierpiał na chorobę oczu, która doprowadziła go do całkowitej ślepoty. Pochowany został w Lipsku przy Kościele św. Jana, a w 1949 roku przeniesiono jego prochy do Kościoła św. Tomasza.
Twórczość J. S. Bacha
Utwory wokalno – instrumentalne
- Kantaty (ok. 200)
- Pasje ( do dziś przetrwały tylko dwie: według św. Mateusza i św. Jana )
- Motety
- Oratoria ( największe z nich to Oratorium na Boże Narodzenie )
preludia, fugi, tańce, toccaty, partity, inwencje dwugłosowe i trzygłosowe, suity angielskie, suity francuskie, 2 zbiory preludiów i fug we wszystkich tonacjach pt. Das Wohltemperierte Klavier”, „Musikalisches Opfer” oraz „Kunst der Fuge”
- muzyka kameralna:
sonaty i partity na skrzypce solo, suity wiolonczelowe, 6 sonat skrzypcowych, 6 sonat fletowych
- muzyka orkiestrowa:
koncerty na instrumenty solowe, concerti grossi ( VI koncertów brandenburskich ), 4 suity orkiestrowe.
Moderato-tempo umiarkowane
Flażolet- lekkie naciśnięscie struny w odpowiednim miejscu, wskutek , którego powstaje dźwięk podobny do fletu
J. S. Bach-ur. 21 marca 1685 , zm. 28 lipca 1750 . Jeden z najwybitniejszych kompozytorów epoki baroku.
Był ósmym i ostatnim dzieckiem muzyka miejskiego Johanna Ambrosiusa Bacha.W latach 1692−1695 Jan Sebastian uczęszczał do szkoły łacińskiej przy kościele św. Jerzego. Z początku gry na skrzypcach uczył go ojciec. Uczęszczał do miejscowego liceum, które dało mu solidne podstawy wykształcenia humanistycznego. W domu brata chłopiec uczył się gry na różnych instrumentach. Jan Sebastian był przede wszystkim organistą, w późniejszych latach grał też na klawesynie, klawikordzie oraz na skrzypcach, altówce i gitarze. Był sopranistą w kościele św. Marka w Lüneburgu. Dojrzewanie artystyczne wzbogacił również kontaktem ze świecką muzyką koncertową, głównie francuską. Bach skomponował też w Lüneburgu swe pierwsze utwory organowe. Został organistą w kościele św. Błażeja. 17 października 1707 w Dornheim koło Arnstadt 22-letni Bach poślubił swoją daleką kuzynkę, Marię Barbarę, córkę organisty. Miał z nią siedmioro dzieci, czworo z nich przeżyło do wieku dorosłego.
Pisał m.in. inewncje, kantaty, koncerty, oratoria i pasje
Jego najważniejsze dzieła:
Pasja według św. Mateusza, Jana
Wielka msza h-moll,
200 kantat kościelnych, oraz kantaty świeckie,
Magnificat,
Koncerty brandenburskie,
Das Wohltemperierte Klavier – dwutomowy zbiór preludiów i fug w każdej tonacji skali temperowanej na instrument klawiszowy,
3 sonaty i 3 partity na skrzypce solo,
6 suit na wiolonczelę solo,
Toccata i fuga d-moll,
Zbiór inwencji dwugłosowych,
Zbiór inwencji trzygłosowych,
Utwory na organy: preludia i fugi, toccaty i fugi, fantazje i fugi, tria, sonaty triowe, koncerty, Passacaglia i Fuga c-moll oraz organowe opracowania religijnych pieśni protestanckich (preludia, fantazje i przygrywki chorałowe)
Moderato to określenie ozanczające umiarkowane tempo w muzyce.
Flażolet - określenie to ma kilka znaczeń w muzyce:
1. ton harmoniczny dźwięku struny;
2. dźwięk uzyskany w wyniku przedęcia na instrumentach dętych drewnianych (flet, obój);
3. mały flecik podłużny.
JOHANN SEBASTIAN BACH ( ur. w 1685 w Eisenach, zm. w 1750 w Lipsku ) to genialny kompozytor niemiecki i organista. Był najmłodszym, a jednocześnie najwybitniejszym z sześciu synów Johanna Ambrosiusa, muzyka miejskiego w Eisenach. Sam również miał liczną rodzinę: z pierwszą żoną Barbarą – siedmioro dzieci, z drugą – Anną Magdaleną – trzynaścioro. Jednakże dziesięcioro z nich zmarło w okresie niemowlęctwa lub we wczesnych latach dziecięcych. Mając na utrzymaniu liczną rodzinę musiał przenosić się w poszukiwaniu większych zarobków.
W latach:
1703 – 1707 – był organistą w Arnstadt i Muhlhausen;
1708 – 1714 – był muzykiem i organistą na dworze księcia Wilhelma Ernesta w Weimarze; do jego obowiązków należała gra na organach i klawesynie oraz działalność w kapeli dworskiej. Miał też obowiązek komponowania dla owej kapeli jednego utworu w ciągu miesiąca. Rozpoczął też działalność pedagogiczną ucząc muzyki członków rodziny książęcej.
1714 – 1717 – był koncertmistrzem kapeli weimarskiej; komponował wiele utworów klawesynowych o charakterze dydaktycznym dla swojego licznego potomstwa.
1717 – 1723 – był organistą na dworze księcia Leopolda w Kothen;
1723 – 1750 – był kantorem szkoły
św. Tomasza w Lipsku. W latach1723 – 1741 prowadził tam koncerty Collegium Musicum. Do jego obowiązków należało prowadzenie nabożeństw i gra w kościele w czasie uroczystości. Kontynuował swą pracę
pedagogiczną, wyjeżdżał też do innych miast niemieckich , gdzie występował jako wirtuoz – organista.
Pod koniec życia cierpiał na chorobę oczu, która doprowadziła go do całkowitej ślepoty. Pochowany został w Lipsku przy Kościele św. Jana, a w 1949 roku przeniesiono jego prochy do Kościoła św. Tomasza.
Twórczość J. S. Bacha
Utwory wokalno – instrumentalne
- Kantaty (ok. 200)
- Pasje ( do dziś przetrwały tylko dwie: według św. Mateusza i św. Jana )
- Motety
- Oratoria ( największe z nich to Oratorium na Boże Narodzenie )
- Msze ( m.in. Wielka Msza h – moll )
- Magnifikat
Utwory instrumentalne
- muzyka organowa:
opracowania chorałowe, wariacje, preludia, fantazje, toccaty, fugi, sonaty
- muzyka klawesynowa:
preludia, fugi, tańce, toccaty, partity, inwencje dwugłosowe i trzygłosowe, suity angielskie, suity francuskie, 2 zbiory preludiów i fug we wszystkich tonacjach pt. Das Wohltemperierte Klavier”, „Musikalisches Opfer” oraz „Kunst der Fuge”
- muzyka kameralna:
sonaty i partity na skrzypce solo, suity wiolonczelowe, 6 sonat skrzypcowych, 6 sonat fletowych
- muzyka orkiestrowa:
koncerty na instrumenty solowe, concerti grossi ( VI koncertów brandenburskich ), 4 suity orkiestrowe.
Pozdrawiam.