Charakterystyka porównawcza Stanisławy Bozowskiej i Piotra Obareckiego „Siłaczka” Stefana Żeromskiego. Stanisławę Bozowską i Piotra Obareckiego poznajemy w opowiadaniu Stefana Żeromskiego pt. „Siłaczka”. Bohaterowie utworu poznali się w czasie studiów w Warszawie. Byli wówczas propagatorami haseł pozytywistycznych, ofiarnej pracy dla podniesienia poziomu życia na wsi i na prowincji. Ponieważ ich postawy życiowe i charaktery, mimo początkowo wspólnych zapatrywań na sprawy społeczne, były różne, losy ich potoczyły się zupełnie odmiennie. Te dwie postacie możemy określić jako „ogień i wodę”. Stasia ponad wszystko pragnęła wiedzy, by przekazać ją później innym. Chciała zrealizować swój wymarzony cel- ofiarnie pracować jako nauczycielka wiejska. Postanowiła wyjechać na wieś i uczyć dzieci wiejskie, rozpowszechniać wśród nich oświatę i kulturę. Nie zmieniło jej postanowienia to, że Piotr był w niej zakochany i wszyscy jej odradzali, a nawet straszyli ją. Pomimo złych warunków materialnych była wytrwała w tym dążeniu. Zrezygnowała z życia osobistego, a nawet z miłości na rzecz nauki i pracy. Piotr ukończył studia medyczne. Podobnie jak Stasia pragnął służyć biednym ludziom na prowincji, a nawet nieść pomoc lekarską za darmo. Jednak w zetknięciu z rzeczywistością jego ideały i poglądy uległy zmianie. Poddał się presji małomiasteczkowego środowiska, które nie akceptowało takiej postawy i przyjął obowiązujące w tym otoczeniu zwyczaje. Pogodził się z nowymi warunkami i przestał walczyć o cokolwiek. Stanisława Bozowska była drobną, słabą dziewczyną ale miała silny charakter i wiele uporu. Była szlachetna i bohaterska, godna podziwu i chwały. Natomiast Piotr Obarecki łatwo zmienił swoje zapatrywania, zrezygnował ze swych ideałów, jak inni prowincjonalni lekarze zajął się zarabianiem pieniędzy i wygodnym urządzaniem się w nowym środowisku. Oznaczało to, że był człowiekiem słabym, miękkim, leniwym i egoistycznym. Był więc przeciwieństwem Stasi, która w ofiarnej pracy dla podniesienia poziomu oświaty na wsi widziała swój obowiązek patriotyczny. Pomimo ubóstwa, na które skazała się, decydując się na pracę w nędznej, wiejskiej szkółce, zachowała miły, pogodny charakter i usposobienie. Nie przywiązywała uwagi do strojów, wygód, bogactwa. Radość dawało jej to, że uczniowie zaczynali dzięki niej czytać, myśleć a dzięki temu uczyli się inaczej patrzeć na świat. Umiała zachować niezłomną postawę nawet w przypadku zagrożenia własnego zdrowia i życia. W osobie Stanisławy Bozowskiej widzimy postać niezwykle silną, zdyscyplinowaną, wierną swoim ideałom, dlatego Żeromski tę właśnie drobną i słabą fizycznie dziewczynę nazwał w tytule „Siłaczką”. Natomiast postać Piotra Obareckiego jest chwiejna. W jego postępowaniu przejawia się wygodnictwo i egoizm. Zaakceptował istniejące warunki i dopasował się do nich, rezygnując ze swych młodzieńczych ideałów i pragnień.
Ula Zalewska i Pestka Ubyszówna to bohaterki książki Ireny Jurgielewiczowej pt.Ten obcy. Dziewczynki są najlepszymi przyjaciółkami zawsze starają sobie nawzajem pomóc i pocieszyć. Pestka była nieprzeciętnie ładna, zgrabna, między innymi to dawało jej pewność siebie.Jest bardzo ambitna, nie godziła się z porażkami, lubiła wyzwania, a niekiedy zachowywała się jak chłopak. Natomiast Ula to dziewczynka bardzo wrażliwa, zastanawiająca się nad każdym swym czynem, słowem, zdecydowanie przestrzegająca przyjętych norm normalnych. Była zdolna do poświęceń dla przyjaciół, ciężko pracowała, by oddać ukradzione przez Zenka pieniądze. Dziewczynki troche się od siebie różniły, ale nie zwracały na to uwagi, gdyż bardzo sie lubiły i chciały sie przyjaźnic do końca swego życia.
Charakterystyka porównawcza Stanisławy Bozowskiej i Piotra Obareckiego „Siłaczka” Stefana Żeromskiego.
Stanisławę Bozowską i Piotra Obareckiego poznajemy w opowiadaniu Stefana Żeromskiego pt. „Siłaczka”. Bohaterowie utworu poznali się w czasie studiów w Warszawie. Byli wówczas propagatorami haseł pozytywistycznych, ofiarnej pracy dla podniesienia poziomu życia na wsi i na prowincji.
Ponieważ ich postawy życiowe i charaktery, mimo początkowo wspólnych zapatrywań na sprawy społeczne, były różne, losy ich potoczyły się zupełnie odmiennie. Te dwie postacie możemy określić jako „ogień i wodę”.
Stasia ponad wszystko pragnęła wiedzy, by przekazać ją później innym. Chciała zrealizować swój wymarzony cel- ofiarnie pracować jako nauczycielka wiejska. Postanowiła wyjechać na wieś i uczyć dzieci wiejskie, rozpowszechniać wśród nich oświatę i kulturę. Nie zmieniło jej postanowienia to, że Piotr był w niej zakochany i wszyscy jej odradzali, a nawet straszyli ją. Pomimo złych warunków materialnych była wytrwała w tym dążeniu. Zrezygnowała z życia osobistego, a nawet z miłości na rzecz nauki i pracy.
Piotr ukończył studia medyczne. Podobnie jak Stasia pragnął służyć biednym ludziom na prowincji, a nawet nieść pomoc lekarską za darmo. Jednak w zetknięciu z rzeczywistością jego ideały i poglądy uległy zmianie. Poddał się presji małomiasteczkowego środowiska, które nie akceptowało takiej postawy i przyjął obowiązujące w tym otoczeniu zwyczaje. Pogodził się z nowymi warunkami i przestał walczyć o cokolwiek.
Stanisława Bozowska była drobną, słabą dziewczyną ale miała silny charakter i wiele uporu. Była szlachetna i bohaterska, godna podziwu i chwały. Natomiast Piotr Obarecki łatwo zmienił swoje zapatrywania, zrezygnował ze swych ideałów, jak inni prowincjonalni lekarze zajął się zarabianiem pieniędzy i wygodnym urządzaniem się w nowym środowisku. Oznaczało to, że był człowiekiem słabym, miękkim, leniwym i egoistycznym. Był więc przeciwieństwem Stasi, która w ofiarnej pracy dla podniesienia poziomu oświaty na wsi widziała swój obowiązek patriotyczny.
Pomimo ubóstwa, na które skazała się, decydując się na pracę w nędznej, wiejskiej szkółce, zachowała miły, pogodny charakter i usposobienie. Nie przywiązywała uwagi do strojów, wygód, bogactwa. Radość dawało jej to, że uczniowie zaczynali dzięki niej czytać, myśleć a dzięki temu uczyli się inaczej patrzeć na świat. Umiała zachować niezłomną postawę nawet w przypadku zagrożenia własnego zdrowia i życia.
W osobie Stanisławy Bozowskiej widzimy postać niezwykle silną, zdyscyplinowaną, wierną swoim ideałom, dlatego Żeromski tę właśnie drobną i słabą fizycznie dziewczynę nazwał w tytule „Siłaczką”. Natomiast postać Piotra Obareckiego jest chwiejna. W jego postępowaniu przejawia się wygodnictwo i egoizm. Zaakceptował istniejące warunki i dopasował się do nich, rezygnując ze swych młodzieńczych ideałów i pragnień.
Ula Zalewska i Pestka Ubyszówna to bohaterki książki Ireny Jurgielewiczowej pt.Ten obcy. Dziewczynki są najlepszymi przyjaciółkami zawsze starają sobie nawzajem pomóc i pocieszyć. Pestka była nieprzeciętnie ładna, zgrabna, między innymi to dawało jej pewność siebie.Jest bardzo ambitna, nie godziła się z porażkami, lubiła wyzwania, a niekiedy zachowywała się jak chłopak.
Natomiast Ula to dziewczynka bardzo wrażliwa, zastanawiająca się nad każdym swym czynem, słowem, zdecydowanie przestrzegająca przyjętych norm normalnych. Była zdolna do poświęceń dla przyjaciół, ciężko pracowała, by oddać ukradzione przez Zenka pieniądze.
Dziewczynki troche się od siebie różniły, ale nie zwracały na to uwagi, gdyż bardzo sie lubiły i chciały sie przyjaźnic do końca swego życia.