Neron i św. Piotr są jednymi z bohaterów występujących w powieści H. Sienkiewicza pt. "Quo vadis". Neron jest cesarzem Rzymu - poganinem, natomiast św. Piotr to uczeń Chrystusa - jest przedstawicielem świata chrześcijan. Neron miał rudy, płomienny kolor włosów. Sienkiewicz pisze, że "pod czołem półboga mieściła się twarz małpy, pijaka, komedianta, pełna zmiennych rządz, zalana, mimo młodego wieku, tłuszczem, a jednak chorobliwa i plugawa". Cesarz był rówierz krótkowidzem, o czym świadczył zielony szmaragd, przez który spoglądał, gdy chciał się czemuś lepiej przyjrzeć. Neron lubił także otaczać się przedmiotami zbytku. Św. Piotr był natomiast starcem, ubranym w płaszcz z kapturem. Nie miał żadnych oznak, jakie nosili kapłani innych religii. Wydawał się być zwykłym, prostym człowiekiem, ubogim tak jak większość chrześcijan. Było w nim jednak coś nadzwyczajnego.
Neron i św. Piotr są jednymi z bohaterów występujących w powieści H. Sienkiewicza pt. "Quo vadis". Neron jest cesarzem Rzymu - poganinem, natomiast św. Piotr to uczeń Chrystusa - jest przedstawicielem świata chrześcijan. Neron miał rudy, płomienny kolor włosów. Sienkiewicz pisze, że "pod czołem półboga mieściła się twarz małpy, pijaka, komedianta, pełna zmiennych rządz, zalana, mimo młodego wieku, tłuszczem, a jednak chorobliwa i plugawa". Cesarz był rówierz krótkowidzem, o czym świadczył zielony szmaragd, przez który spoglądał, gdy chciał się czemuś lepiej przyjrzeć. Neron lubił także otaczać się przedmiotami zbytku. Św. Piotr był natomiast starcem, ubranym w płaszcz z kapturem. Nie miał żadnych oznak, jakie nosili kapłani innych religii. Wydawał się być zwykłym, prostym człowiekiem, ubogim tak jak większość chrześcijan. Było w nim jednak coś nadzwyczajnego.