Bohater o skomplikowanej konstrukcji biograficznej, zarazem zbrodniarz i pokutnik. Ksiądz Robak to rodzaj syntezy bohatera, wcielenia losu narodowego, postać o modelowej biografii, żywocie Polaka - patrioty, któremu przyszło żyć w Polsce porozbiorowej. Jacek Soplica pochodził z zamożnego rodu, jego ojciec pełnił godność podczaszego, zajmował się dochodowym handlem z zagranicą. Dość trudno ustalić wiek Jacka. Podczas akcji poematu byl on człowiekiem starym, a być może tylko pięćdziesięcioletnim, który zdaniem Gerwazego zestarzał się z żalu. Życie Jacka wyraźnie rozpada się na dwie części i odpowiednio do nich zmienia się charakter tej postaci. Wewnętrzna przemiana odmienia praktycznie wszystko, przynosi zaprzeczenie wcześniejszych cech charakteru. Jacek Soplica był dość typowym reprezentantem szlacheckiego warcholstwa. Uważał, że dla jego samowoli, fantazji nie może być żadnych granic, ograniczeń prawnych i moralnych. Jako szlachcic czuł się równy królewskim potomkom, planował nawet prowadzenie na własną rękę wojny z Moskwą. Młody Soplica za nic miał sobie prawo, autorytet królewski, powinności wobec kraju. Jako obywatel był wyłącznie zagrożeniem dla państwa, jego całości, wewnętrzne porządku. Momentem przełomowym w życiu Jacka stała się zbrodnia, zabicie Stolnika, mimowolne wsparcie Rosjan w czasie powstania kościuszkowskiego. Osobiste interesy i zemsta splotły się z przestępstwem wobec narodu. Jednak poeta dał tej postaci szansę odkupienia win. Kazał Soplicy wyjechać do Rzymu, gdzie został zakonnikiem. Był ów zakonnik w Legionach Dąbrowskiego, przedzierał się jako emisariusz do kraju, brał nawet udział w szarży pod Somosierrą, buł się pod Hohenlinden, Jeną. Wielokrotnie na terenie Polski pojmany i karany, w końcu z upoważnienia księcia Józefa przygotowywał powstanie na Litwie. Dawny żołnierz został konspiratorem. Z dawnego Soplicy pozostała w księdzu Robaku jedynie niezwykła odwaga. Katowany przez Austriaków, Prusaków, Rosjan udowodnił siłę charakteru, zdolność do największych poświęceń. Warchał Soplica stał się niezłomnym bojownikiem o wolność, cichym konspiratorem, niczego nie robił dla rozgłosu, sławy. Całkowicie odrzucił indywidualizm, sobiepański egoizm. Był posłusznym wykonawcą poleceń, jego zasadą stała się skromność i bezimienność, pozostawanie w cieniu. Przemiany Soplicy to także pewnego rodzaju synteza postaw narodowych. Jacek Soplica poświęcił drugą połowę życia wielkiemu, narodowemu celowi. Zmazał wszystkie grzechy młodości, ginąć w utarczce z Moskalami jesienią 1811 roku, był już piękną, szlachetną postacią... odkupił winy wobec ludzi i ojczyzny.
Bohater o skomplikowanej konstrukcji biograficznej, zarazem zbrodniarz i pokutnik. Ksiądz Robak to rodzaj syntezy bohatera, wcielenia losu narodowego, postać o modelowej biografii, żywocie Polaka - patrioty, któremu przyszło żyć w Polsce porozbiorowej.
Jacek Soplica pochodził z zamożnego rodu, jego ojciec pełnił godność podczaszego, zajmował się dochodowym handlem z zagranicą. Dość trudno ustalić wiek Jacka. Podczas akcji poematu byl on człowiekiem starym, a być może tylko pięćdziesięcioletnim, który zdaniem Gerwazego zestarzał się z żalu.
Życie Jacka wyraźnie rozpada się na dwie części i odpowiednio do nich zmienia się charakter tej postaci. Wewnętrzna przemiana odmienia praktycznie wszystko, przynosi zaprzeczenie wcześniejszych cech charakteru.
Jacek Soplica był dość typowym reprezentantem szlacheckiego warcholstwa. Uważał, że dla jego samowoli, fantazji nie może być żadnych granic, ograniczeń prawnych i moralnych. Jako szlachcic czuł się równy królewskim potomkom, planował nawet prowadzenie na własną rękę wojny z Moskwą.
Młody Soplica za nic miał sobie prawo, autorytet królewski, powinności wobec kraju. Jako obywatel był wyłącznie zagrożeniem dla państwa, jego całości, wewnętrzne porządku.
Momentem przełomowym w życiu Jacka stała się zbrodnia, zabicie Stolnika, mimowolne wsparcie Rosjan w czasie powstania kościuszkowskiego. Osobiste interesy i zemsta splotły się z przestępstwem wobec narodu. Jednak poeta dał tej postaci szansę odkupienia win. Kazał Soplicy wyjechać do Rzymu, gdzie został zakonnikiem.
Był ów zakonnik w Legionach Dąbrowskiego, przedzierał się jako emisariusz do kraju, brał nawet udział w szarży pod Somosierrą, buł się pod Hohenlinden, Jeną. Wielokrotnie na terenie Polski pojmany i karany, w końcu z upoważnienia księcia Józefa przygotowywał powstanie na Litwie. Dawny żołnierz został konspiratorem.
Z dawnego Soplicy pozostała w księdzu Robaku jedynie niezwykła odwaga. Katowany przez Austriaków, Prusaków, Rosjan udowodnił siłę charakteru, zdolność do największych poświęceń.
Warchał Soplica stał się niezłomnym bojownikiem o wolność, cichym konspiratorem, niczego nie robił dla rozgłosu, sławy. Całkowicie odrzucił indywidualizm, sobiepański egoizm. Był posłusznym wykonawcą poleceń, jego zasadą stała się skromność i bezimienność, pozostawanie w cieniu. Przemiany Soplicy to także pewnego rodzaju synteza postaw narodowych.
Jacek Soplica poświęcił drugą połowę życia wielkiemu, narodowemu celowi. Zmazał wszystkie grzechy młodości, ginąć w utarczce z Moskalami jesienią 1811 roku, był już piękną, szlachetną postacią... odkupił winy wobec ludzi i ojczyzny.