Ernest Nemeczek był jedynym szeregowcem w grupie chłopców z Placu Broni. Miał on jedenaście lat. Był to mały, jasnowłosy chłopiec, który pochodził z ubogiej rodziny. Jego duże, niebieskie oczy często były przepełnione łzami.Nemeczek był bardzo wesołym i serdecznym chłopcem. Chętnie wykonywał rozkazy innych, ponieważ wiedział że należy to do jego obowiązków. Bohater nie był nieśmiały i uległy, miał swój honor i ambicję. Jego pięknymi cechami były odwaga i niezłomność. Traktował plac jako swoją ojczyznę. Nie bał się pójść samotnie do Ogrodu Botanicznego i ujawnić się Czerwonoskórym mówiąć, że chłopcu z Placu Broni nie są tchórzliwi i są w nich odważni. Nemeczek nie mógł wytrzymać i chiał im udowodnić że jest odważny.Gdy Feri Acz za jego odwagę chciał przyjąc go do Czerwonoskórych, odmówił mówiąć że woli zginąć niż zostać zdrajcą tak jak Gereb. Swoim postępowaniem udowodnił że jest prawdziwym mężczyzną. Nemeczek do końca swojego życia pozostał wierny placu. Nawet ciężko chory, w wysokiej gorączce pojawił się na placuby bronić ojczyznę. To właśnie jemu chłopcy w pełni zawdzięczają wygranie bitwy.
Ernest Nemeczek pochodził z biednej, krawieckiej rodziny. Był bardzo kochany przez swoich rodziców. Mieszkał przy ulicy Rakoszańskiej 3. Miał 11 lat, jasne włosy, błyszczące oczy i "delikatną twarzyczkę". Ponieważ był chorowity, wątły i słaby został zepchnięty przez kolegów z Placu na bardzo niską, jedyną pozycję szeregowca. Wszyscy wysługiwali się posłusznym chłopcem. Nikt nie liczył się z jego zdaniem. Bardzo rzadko zdarzało mu się być w centrum zainteresowania. Choć niepozorny, potrafił zdobyć się na wielką odwagę. Nemeczek był bohaterski, waleczny, zawsze gotowy do poświęceń w imię dobra Placu Broni, który traktował jak swoją małą ojczyznę. Bardzo cenił honor. Bywał szlachetny nawet wobec wroga. Jego najlepszym przyjacielem był Boka - dowódca Placu. Traktował go nawet jak brata. Nemeczek był sprytny, przebiegły, choć bywał lekkomyślny (czasami nawet "głupiutki"), koleżeński. Często stawał się niecierpliwy i niezdarny w bardzo ważnych chwilach. Doceniono go dopiero krótko przed śmiercią. Wcześniej często go krzywdzono. Nawet niedawni wrogowie martwili się o jego zdrowie.
Ernest Nemeczek był jedynym szeregowcem w grupie chłopców z Placu Broni. Miał on jedenaście lat. Był to mały, jasnowłosy chłopiec, który pochodził z ubogiej rodziny. Jego duże, niebieskie oczy często były przepełnione łzami.Nemeczek był bardzo wesołym i serdecznym chłopcem. Chętnie wykonywał rozkazy innych, ponieważ wiedział że należy to do jego obowiązków. Bohater nie był nieśmiały i uległy, miał swój honor i ambicję. Jego pięknymi cechami były odwaga i niezłomność. Traktował plac jako swoją ojczyznę. Nie bał się pójść samotnie do Ogrodu Botanicznego i ujawnić się Czerwonoskórym mówiąć, że chłopcu z Placu Broni nie są tchórzliwi i są w nich odważni. Nemeczek nie mógł wytrzymać i chiał im udowodnić że jest odważny.Gdy Feri Acz za jego odwagę chciał przyjąc go do Czerwonoskórych, odmówił mówiąć że woli zginąć niż zostać zdrajcą tak jak Gereb. Swoim postępowaniem udowodnił że jest prawdziwym mężczyzną. Nemeczek do końca swojego życia pozostał wierny placu. Nawet ciężko chory, w wysokiej gorączce pojawił się na placuby bronić ojczyznę. To właśnie jemu chłopcy w pełni zawdzięczają wygranie bitwy.
Ernest Nemeczek to bardzo pozytywna postać.
Ernest Nemeczek pochodził z biednej, krawieckiej rodziny. Był bardzo kochany przez swoich rodziców. Mieszkał przy ulicy Rakoszańskiej 3.
Miał 11 lat, jasne włosy, błyszczące oczy i "delikatną twarzyczkę". Ponieważ był chorowity, wątły i słaby został zepchnięty przez kolegów z Placu na bardzo niską, jedyną pozycję szeregowca. Wszyscy wysługiwali się posłusznym chłopcem. Nikt nie liczył się z jego zdaniem. Bardzo rzadko zdarzało mu się być w centrum zainteresowania. Choć niepozorny, potrafił zdobyć się na wielką odwagę.
Nemeczek był bohaterski, waleczny, zawsze gotowy do poświęceń w imię dobra Placu Broni, który traktował jak swoją małą ojczyznę. Bardzo cenił honor. Bywał szlachetny nawet wobec wroga. Jego najlepszym przyjacielem był Boka - dowódca Placu. Traktował go nawet jak brata.
Nemeczek był sprytny, przebiegły, choć bywał lekkomyślny (czasami nawet "głupiutki"), koleżeński. Często stawał się niecierpliwy i niezdarny w bardzo ważnych chwilach. Doceniono go dopiero krótko przed śmiercią. Wcześniej często go krzywdzono. Nawet niedawni wrogowie martwili się o jego zdrowie.