Roztocze urzeka od wieków swoją niezwykłą i niepowtarzalną przyrodą oraz krajobrazem. Swoją obecną rzeźbę zawdzięcza procesom zachodzącym na przestrzeni ostatnich kilkudziesięciu tysięcy lat. Mające początek na przełomie trzeciorzędu i czwartorzędu procesy ukształtowały wąski, lecz wyrazisty wał niewysokich wzniesień. Wał ten ciągnie się od Kraśnika do Lwowa na długości prawie 180 km i szerokości niewiększej niż25 km. Nazwa „Roztocze” może wywodzić się od nagromadzonych w tym rejonie wąwozów „roztaczających” zbocza wzgórz. Rozciągając się pasmo niewielkich wzniesień stanowi bardzo ważny dział wodny rozdzielający dorzecza Wisły i Dniestru – właśnie to „roztaczanie” wód jest drugą hipotezą genezy nazwy i jest bardziej prawdopodobna niż ta pierwsza z nich. Zróżnicowanie geologiczne, bogata rzeźba terenu, czynniki hydrograficzne, klimatyczne i glebowe, spowodowały, że na stosunkowo małej powierzchni występuje tu aż 47 zespołów roślinnych (19 leśnych i 28 nieleśnych). Najcenniejsze z nich to bór jodłowy i buczyna karpacka charakterystyczna dla regla dolnego Karpat. Obecnie Park Narodowy zajmuje obszar 8,5 ha, z czego ponad 95% to lasy. Wydzielono 5 obszarów ochrony ścisłej: Bukowa Góra, Nart, Czerkies, Jurgi i Międzyrzeki, które łącznie zajmują niecałe 10% obszaru Parku. Lasy przeważające na obszarze Roztoczańskiego Parku Narodowego charakteryzują się dużą dynamiką rozwoju i dobrą zdrowotnością. Przejawia się to długowiecznością, łatwością odnowień naturalnych i znacznymi rozmiarami drzew, z których wiele osiąga rozmiary pomnikowe. W Parku przeważają sosna, jodła i buk, poza tym występuje około 30 rodzimych gatunków drzew. Wiele z nich (np. jodła i buk) osiągają tu granicę zwartego występowania.
Roztocze urzeka od wieków swoją niezwykłą i niepowtarzalną przyrodą oraz krajobrazem. Swoją obecną rzeźbę zawdzięcza procesom zachodzącym na przestrzeni ostatnich kilkudziesięciu tysięcy lat. Mające początek na przełomie trzeciorzędu i czwartorzędu procesy ukształtowały wąski, lecz wyrazisty wał niewysokich wzniesień. Wał ten ciągnie się od Kraśnika do Lwowa na długości prawie 180 km i szerokości niewiększej niż25 km. Nazwa „Roztocze” może wywodzić się od nagromadzonych w tym rejonie wąwozów „roztaczających” zbocza wzgórz. Rozciągając się pasmo niewielkich wzniesień stanowi bardzo ważny dział wodny rozdzielający dorzecza Wisły i Dniestru – właśnie to „roztaczanie” wód jest drugą hipotezą genezy nazwy i jest bardziej prawdopodobna niż ta pierwsza z nich.
Zróżnicowanie geologiczne, bogata rzeźba terenu, czynniki hydrograficzne, klimatyczne i glebowe, spowodowały, że na stosunkowo małej powierzchni występuje tu aż 47 zespołów roślinnych (19 leśnych i 28 nieleśnych). Najcenniejsze z nich to bór jodłowy i buczyna karpacka charakterystyczna dla regla dolnego Karpat.
Obecnie Park Narodowy zajmuje obszar 8,5 ha, z czego ponad 95% to lasy. Wydzielono 5 obszarów ochrony ścisłej: Bukowa Góra, Nart, Czerkies, Jurgi i Międzyrzeki, które łącznie zajmują niecałe 10% obszaru Parku.
Lasy przeważające na obszarze Roztoczańskiego Parku Narodowego charakteryzują się dużą dynamiką rozwoju i dobrą zdrowotnością. Przejawia się to długowiecznością, łatwością odnowień naturalnych i znacznymi rozmiarami drzew, z których wiele osiąga rozmiary pomnikowe. W Parku przeważają sosna, jodła i buk, poza tym występuje około 30 rodzimych gatunków drzew. Wiele z nich (np. jodła i buk) osiągają tu granicę zwartego występowania.